شعر در مورد وکیل | متن ادبی و جملات زیبا درباره وکیل

شعر در مورد وکیل و وکالت

مملکت از عدل بود پایدار
کار توست از عدل کنی دفاع

✩☆✰

روز وکیل مبارک

شغل قضا که ضامن اصل عدالت است
تضمین آن به شغل اصیل وکالت است

شغل قضا و وکالت دو شغل نیست
کاین هر دو یک وظیفه، ولی در دو حالت است

✩☆✰

قاضی میان ظالم و مظلوم، جاهلی است
کش علم در اصول قضا بی دخالت است

آن جا دلیل باید و گویایی دلیل
آن جا وکیل چشم و زبان عدالت است

✩☆✰

وکیل شمع هدایت است و چراغ عدالت است
یعنی وکیل ضامن حق است و حق گذار‌

✩☆✰

ای آن که در لباس وکالت شدی بدان
این شغل پاسداری حق و فضیلت است

سربازی عدالت و حریت است و نیست
این شغل، شغل آن که پی کسب و دولت است.

وکیل و نماینده دادخواه که منجی است بر آدم بی گناه
به فضل اهورایی نیک داد، به آیین آزادگی شد گواه

✩☆✰

میــــــــــزان عدل را به مثل قاضی و وکیل
بهـــــر تراز حق دو بـــــــــرازنده آلت است

شعر بلند روز وکیل

✩☆✰

او که همنام خداوند جهان است وکیل 
بر سر مشکل مردم نگران است وکیل

گاه رودی‌ست خروشان که به دریا برسد
گاه آرام تر از آب روان است وکیل

همه‌ی فکر و تلاشش پی احقاق حق است
مثل یک کوه پناه دگران است وکیل

بالی از عدل و عدالت به تنش دوخته‌اند
باز در اوج فلک در طیران است وکیل

دل مظلوم به گرمای وجودش گرم است
چون چراغی‌ست که خورشید نشان است وکیل

خنده‌ای بر لب مظلوم اگر می‌بیند
شادی‌اش بیشتر از حدبیان است وکیل

زخم‌ها می‌خورد از دست رقیبان حریص
ولی از لطف خود مرهم جان است وکیل

عزت خویش به هرجاه و بهایی ندهد
چون که هم پایه مردان جهان است وکیل

در ترازوی عدالت کفه‌اش سنگین است
عشق در باطن او در جریان است وکیل

خون دل می‌خورد آنکس که حیایی دارد
چون خدا، حافظ اسرار نهان است وکیل

گرچه از جور زمان گاه دلش می‌گیرد
گل لبخند به لبهایش عیان است وکیل

هنر از دست و زبانش همه جا می‌ریزد
کمترین مایه‌ی او فن بیان است وکیل

پول ناحق نخورد، میل به ناحق نکند
گرچه گویند فلان است و فلان است وکیل

 ترسی از ظلم نداریم در این دار فنا
تا خدا بر دل ما غمزدگان است وکیل

“زهرا رضوی (نوشین)“

متن عاشقانه و ادبی درباره وکیل

چگونه می توانی اقامتگاهی جز قلب من و تابعیتی جز سرزمین دلم داشته باشی وقتی که تنها مایملک من در حیات و ماترکم در مماتِ منی.
کدامین دادگاه صالح است برای تقدیم دادخواست به طرفیت ات به جز محل اقامت تو که سکونتگاه واقعی و مرکز مهم امور تو، در قلب من است؟

دادخواستی دارم به طرفیت ات، به خواسته الزام به تعـهد و وفایِ به عشق، لغایت اجرای کامل دادنامه مقوم به بهای جوانی، علی الحساب به قیمت یک عمر زندگی
آه…که دیر فهمیـدم دانستنِ سطر به سطر کتاب قانون هیچ سودی برایم نداشت، زمانی که تنها قانون لازم الاجرایِ زندگی من، دوست داشتن توست

قانون گذاران نمی دانند جای خالی عشق در اسباب تملیک خالی بود
آن گاه که شارع می گوید در اسباب مالکیت ؛
چهارم به ارث
که در شق بعدی باید می انگاشتند؛
پنجم؛ به عشق

حیازت قلب تو برای من تحجیــری ایجاد کرده که جز از جان نثاری، بهای دیگر از برای پرداخت ثمن آن ندارم و معسرم به پرداختِ غیر آن، که عشق بهایی جز سر نهادن در کوچه بن بست و قابل تملک قلب ات ندارد

ایجاباً بِاصالتاً هرگز از حق عمـری و سکنی در قلب تو اعراض نمی کنم، قبولاً بوکالتاً همراه با اسقاط حق انتقال این حس لطیف به غیـر، ضمن هر عقد خارج لازمی که تو اراده کنی

بی شک به حکم تجربه، دعوایی اقامه نمی کنم که یحتمـل پیروز نباشم، ستون ادله را محکم چیـده ام با چهار شاهد به انضمام سوگند تکمیلی و تحقیقات محلی

شاهد اول صدای قلبم، دوم پریدن های رنگ و سوم جسم نحیف و ایضاً سفیدی محاسنَم

می گویند پیمان عشق، عهـدی است ازلی
تو می پنداری که قاضی در معاینه و تحقیق محلی نخواهد فهمید که بنای دلم به طور ترصیف و پیوسته بر سرِ دیوار دلت، تیر نهاده ؟

این حجم از حق مرور، در خیال های شبانه ام را چه می گویی؟ که حق ارتفاقِ حضور توست در رویاهای شباهنگام

در سلوکِ شبانه ام، هر بار تو را می خوانم، به قرینه محذوف، همیشه یک « کاش می‌بودی » مستور است، یک کاش نمی رفتی ریزی پنهان است.
آری… در امتداد سکوت شب، با استعمال حقیقی لفظ ” تو ” من نامت را به قرینه‌ ی این همه دلتنگی، مَجازاً صدا می‌ زنم !

می گویند عاشق بی اختیار است و محجور، حق استیفا ندارد، آری راست می گوینـد که برای من، تنها تمتع از خیال ات کافیست، که حتی مثل یا بدل حیلوله این خیال را نخواهم جز اصل وجود خودِ تو

افسوس که برای اجابت خواستـه، دادرسـیِ حقوقی ، به عمـر و طاقت من کفاف نمی دهد
بگذار به لسان کیفری خیال خودم و تو را راحت کنم « تو متهمـی به قتل عمـد، راه فرار هم نداری »
خـبرت هست که اثر انگشت ات، روی قلب من جا مانـده؟

پدرام شریف

سخن پایانی