تاریخچه چهارشنبه سوری در ایران باستان

یکی از آیین‌های سالانه و دیرینه‌ی ایرانیان جشن سوری، چهارشنبه سوری یا به عبارتی دیگر چارشنبه سوری است. ایرانیان آخرین سه شنبه سال خورشیدی را با بر افروختن آتش و پریدن از روی آن به استقبال نوروز می‌روند.

تاریخچه چهارشنبه سوری

چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است که پیش از رسیدن نوروز برگزار می‌شود مردم در این روز برای دفع شر و بلا و برآورده شدن آرزوهایشان مراسمی را برگزار می‌کنند که ریشه‌اش به قرن‌ها پیش باز می‌گردد که مراسم ویژه آن در شب چهارشنبه صورت می‌گیرد. برای مراسم در گوشه و کنار کوی و برزن نیز بچه‌ها آتش‌های بزرگ می‌افروزند و از روی آن می‌پرند و ترانه (سرخی تو از من؛ زردی من از تو) می‌خوانند.

آتش از عناصر چهارگانه است و تنها عنصری است که آلوده نمی‌شود؛ به همین منظور از گذشته‌های بسیار کهن تاکنون این آداب مرسوم بوده است. آخرین سه شنبه‌ی سال را شب چهار‌شنبه‌‌سوری می‌گویند. شبی که امروزه فقط بوته افروزی آن مانده است. این کار را عصر سه شنبه‌ی آخر سال که آخرش چهارشنبه است انجام می‌دهند. بدین ترتیب که دسته‌های هیزم را روی هم می‌گذارند؛ خورشید که غروب کرد هیزم را در حیاط خانه یا در کوچه یا در میدان باز آتش می‌زنند.

ظهور آتش‌ بازی در مراسم چهارشنبه سوری

در ایران رسم است که پیش از پریدن آفتاب، هر خانواده بوته‌های خار و گزنی را که از پیش فراهم کرده روی بام یا زمین حیاط خانه و یا در گذرگاه در سه یا پنج یا هفت “گله”؛ کپه می‌کنند. با غروب آفتاب و نیم تاریک شدن آسمان، زن و مرد و پیر و جوان گرد هم جمع می‌شوند و بوت‌ها را آتش می‌زنند.

در این هنگام از بزرگ تا کوچک هر کدام سه بار از روی بوته‌های افروخته می‌پرند، تا مگر ضعف و زردی ناشی از بیماری و غم و محنت را از خود بزدایند و سلامت، سرخی و شادی را به هستی خود ببخشند. مردم در حال پریدن از روی آتش ترانه‌هایی را نیز می‌خوانند‌.

خاکستر چهارشنبه سوری نحس است؛ زیرا مردم هنگام پریدن از روی آن، زردی و ییماری خود را از راه جادوی سرایتی به آتش می‌دهند و در عوض سرخی و شادابی آتش را به خود منتقل می‌کنند.

او بدین گونه همراه خود تندرستی و شادی را برای یک سال به درون خانه خود می‌برد. ایرانیان عقیده دارند که با افروختن آتش و سوزاندن بوته و خار فضای خانه را از موجودات زیانکار می‌پالایند و دیو پلیدی و ناپاکی را از محیط زیست دور و پاک می‌سازند. برای این که آتش آلوده نشود خاکستر آن را در سر چهارراه یا در آب روان می‌ریزند تا باد یا آب آن را با خود ببرد. گرد آوردن بوته، آتش زدن و پریدن از روی آن و گفتن عبارت “زردی من از تو، سرخی تو از من” شاید مهمترین اصل شب چهارشنبه سوری است.

هر چند که در سال‌های اخیر متاسفانه این رسم شیرین جایش را به ترقه‌بازی و استفاده از مواد محترقه و منفجره خطرناک داده است. مراسم دیگری مانند کوزه شکنی،فالگوش نشینی، آش نذری پختن، آب پاشی، بخت گشایی دختران، دفع چشم زخم‌ها، کندر و خوشبو، قاشق زنی و فال گرفتن هم در این شب جزو مراسمات جالب و جذاب می‌باشد. برای آشنایی با اینگونه مراسمات به مقاله آداب و رسوم چهارشنبه سوری در شهرهای مختلف ایران رجوع نمایید.

رفتار خشونت آمیز و مغایر با عرف و منش جامعه نظیر آنچه که امروزه تحت نام چهارشنبه سوری شاهد آن هستیم، در هیچ کدام از این آیین‌ها دیده نمی‌شود. بهتر است بگوییم، کسانی که با منفجر کردن ترقه و پراکندن آتش سلامتی مردم را هدف می‌گیرند، با تن دادن به رفتاری آمیخته به هرج و مرج روحی، آیین چهارشنبه سوری را تحریف کرده‌اند. پس امیدوارم دوستان عزیز با خواندن این مطالب، زیبایی این رسم کهن ایرانی را با انجام کارهای خطرناک و استفاده از وسایل خطرناک آتشبازی خراب نکنند.