دعای روز دوم ماه رمضان

[vc_row][vc_column][vc_cta h2=”” txt_align=”right” style=”3d” add_button=”bottom” btn_title=” ” btn_size=”xs” btn_align=”center”]

دعای روز دوم ماه رمضان با معنی

اللَّهُمَّ قَرِّبْنِي فِيهِ إِلَی مَرْضَاتِکَ وَ جَنِّبْنِي فِيهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ وَ وَفِّقْنِي فِيهِ لِقِرَاءَةِ آيَاتِکَ بِرَحْمَتِکَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

خدای من؛ در این روز مرا به آنچه باعث خشنودیت می‌شود نزدیک گردان و مرا از آنچه باعث خشم و انتقام گرفتنت می‌شود دور فرما و به من توفیق قرائت آیات کتابت را بده به حق رحمتت ای مهربانترین مهربانان.

[/vc_cta][/vc_column][/vc_row]

فایل صوتی دعای روز دوم ماه رمضان

استوری دعای روز دوم ماه رمضان

اگر دوست دارید که دعای روز دوم ماه رمضان را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارید، می‌توانید از عکس زیر که در ابعاد استاندارد استوری برای واتساپ و اینستاگرام ساخته شده است، استفاده کنید.

⏬ برای دانلود استوری بالا کلیک کنید.

تفسیر دعای روز دوم ماه رمضان

آیت‌الله مجتهدی تهرانی

آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح دعای روز دوم ماه رمضان آورده است:

در این دعا از خداوند می‌خواهیم در ماه رمضان کاری کند که به رضایت و خشنودی او نزدیک بشویم‌، می‌گوید: در روایت وارد شده، اگر می‌خواهی بدانی خدا از تو راضی است، ببین که تو از خدا راضی هستی یا نه!؟ بعضی‌ها از خدا راضی نیستند و به درگاه الهی گله می‌کنند که خدایا چرا همه دارا هستند و من چیزی ندارم، یا چرا همه سالمند و من مریضم؟ نباید این طور حالتی داشت، بلکه باید در هر حالتی که هستی از خدا راضی باشی.

آیت‌الله مجتهدی تهرانی در مورد ملاک رضایت خدا با اشاره به صفحه ۱۸۶ جلد سوم تفسیر ‘روض الجنان و روح الجنان’ گفت: یکی از اولیا الهی ۳۰ سال مریض بود، از ایشان سوال کردند آیا دوست نداری خوب شوی و از این مساله بیماری ناراحت نیستی؟ ایشان اصلاً ابراز ناراحتی نکرده بود، چون رضایت خدا را ملاک قرار داده بود و نمی‌خواست خلاف خواست خدا بخواهد.

پس اگر می‌خواهی بدانی خدا از تو راضی است یا نه، به دلت مراجعه کن! ببین در زندگی از خدا راضی هستی؟ اگر راضی هستی؛ بدان که خدا هم از تو راضی است و اگر در گوشه دلت از خدا ناراضی هستی، متوجه باش که خدا هم از تو ناراضی است.

آیت‌الله مجتهدی تهرانی با تاکید بر اینکه در روایات اسلامی آمده است که خداوند از سه گروه تعجب می‌کند، این سه گروه عبارتند از: اول کسی که نماز می‌خواند و می‌داند مقابل چه خدایی ایستاده است، ولی در نماز حضور قلب ندارد و حواسش به نماز نیست. دوم کسی که عمری است روزی خدا را می‌خورد و غصه روزی فردا را دارد. سوم کسی که می‌خندد در حالی که نمی‌داند خدا از او راضی هست یا نه!

مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی در ادامه شرح دعای روز دوم ماه مبارک رمضان، در تبیین عبارت ‘وَجَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ’ گفت: خدایا یک کاری کن که از غضب تو اجتناب کنم؛ و کاری نکنم که در ماه رمضان از من ناراضی باشی. ‘وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِقِرَاءَةِ آیاتِکَ بِرَحْمَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین’ یعنی؛ خدایا مرا موفق به خواندن قرآن کن.

در قدیم رسم بود که در ماه مبارک رمضان چند ختم قرآن می‌کردند، حداقل یک ختم قرآن به نیت امام زمان (‌عج) داشته باشید، یا به نیت پدر و مادر و امواتتان حداقل یک بار قرآن را ختم کنند. کسی که در ماه رمضان موفق به یک ختم قرآن نمی‌شود، دچار خسارت بزرگی می‌شود، ماه رمضان ماه قرآن است و باید قرآن خواند؛ اگر کسی می‌خواهد زنگار دلش پاک بشود، باید موقع سحر قرآن بخواند.

وی یکی دیگر از عوامل از بین‌بردن زنگار دل را ‘استغفار’ دانست و به حدیثی از پیامبر (ص) اشاره کرد که می‌فرماید: «پنج چیز دل را صفا دهد و سختی قلب را برطرف می‌کند: همنشینی علما، دست به سر یتیم کشیدن، نیمه‌شب استغفار کردن، کم خوابیدن در شب و روزه‌داری. » خدایا در روز دوم ماه رمضان ما را موفق کن که آیات تو را بخوانیم. ای خدایی که از همه رحم‌کننده‌ها رحمتت بیشتر است.

جواد محدثی

أَللّـهُمَّ قَـرِّبْنی فيهِ اِلی مَرْضـاتِکَ وَجَنِّبْنی فيهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِماتِکَ وَ وَفِّـقْنی فـيهِ لِقَـرآءَةِ ايـاتِکَ بِرَحْمَتِکَ يا أَرْحَـمَ الرّاحِـمينَ.

تا در ره عشق او مجرّد نشوی
هرگز زخودیِّ خويش، بيخود نشوی

دنيا همه بند توست بر درگه او
در بند «قبول» باش تا ردّ نشوی

فرازهای دعای روز دوم ماه رمضان عبارت است از: خشم و رضای خدا، قرائت قرآن

آنچه انسان را به بهشت می برد، يا به دوزخ می کشد، «رضا»، يا «سَخَط» پروردگار است.

۱. خشم و رضای خدا

خشم و خشنودی خدا هم، نتيجه و بازتاب عمل ماست. ماييم که با عملمان، خدا را راضی می‌کنيم يا به خشم می‌آوريم. «طاعت» ما، مايه رضايت اوست و معصيتمان، او را ساخط و خشمگين خواهد کرد. چه عذابی دردناکتر از غضب و نارضايی خدا؟!… و چه پاداشی برتر و بزرگتر از خشنودی و رضای حق؟!

پس بايد موجبات رضايتش را فراهم کرد، بايد با عمل صالح، کار خير، حق طلبی، ايثار و اخلاص، انفاق و صدقه، طاعت و عبادت و… به خداوند نزديک شد و رضای او را کسب کرد.

بايد از نافرمانی، کينه توزی، بدخواهی، سوءنيّت، حسد و غيبت، احتکار و زر اندوزی، گرانفروشی و حرام خواری، ستم و حقکشی دوری کرد، چرا که اينها مايه غضب الهی است، و هر کس مغضوب درگاه خدا گردد، خير و برکت از او روی گردان خواهد شد و درهای تباهی و گمراهی و عذاب به رويش گشوده خواهد گشت. به فرموده پيامبر خدا به علی (ع): بالاترين عمل در اين ماه، پرهيز از گناه است: «اَفضَلُ الأعمالِ فی هذَا الشَّهرِ الوَرَعُ عَن مَحارِمِ اللّه.»

از آيات قرآن در اين زمينه چه برمی‌آيد و چه عملی موجب رضای حق و کدام عمل سبب خشم و نارضايتی خالق، به حساب آمده است؟ در برخی آيات، رضايت طرفينی مطرح شده است، يعنی هم رضايت خدا از انسان و انسان از خدا، و در اين زمينه، تعبير «رَضِیَ اللّه ُ عَنهُم وَ رَضُوا عَنْه» آمده است. امّا موارد اين سخن:

اوّل: نسبت به آنان که در ايمان و عملشان و در عقيده و جهادشان «صادق»اند. (مائده، آيه ۱۱۹)

دوم: درباره آنان که در دوره های سختِ نهضت اسلامی، جزو پيشگامان انقلاب و دينداری بودند و در دوره مکّی و مدنی، لقب مهاجرين و انصار را به خود اختصاص دادند و در پيوستن به پيامبر، دست به هجرت زدند. (توبه، آيه ۱۰۱)

سوّم: تابعين و پيروانی که در تداوم راه پيشتازان، تلاش کرده، با پيامبر که رهبر نهضت بود، بيعت کردند. (حجرات، آيه ۱۹)

چهارم: مؤمنان راستين و راسخی که با دشمنان خدا و پيامبر، و مخالفانِ مکتب و دينشان هرگز سازش نکرده و دشمن را به دوستی نگرفتند و رابطه ولايی و مودّتی برقرار نکردند، هر چند که دشمنان خدا و دين، از بستگان نزديک و خويشاوندانشان بودند. (حديد، آيه ۲۳)

پنجم: آنانکه دارای «ايمان» و «عمل صالح» و «خشيت» از خدا بودند. (بيّنه، آيه ۸)

اينها از جمله مواردی است که نشانی قبول و رضای الهی بر آنها خورده است و ما که در دعايمان نزديک شدن به موجبات رضايت خدا را می طلبيم، با توجه به موارد ياد شده، بايد از طريقِ:

• ايمان و عمل صالح و خشيت
• صداقت در عقيده و جهاد
• پيشاهنگی در هجرت و نصرت انقلاب و دين
• بيعت مستحکم با رهبری و ولايت
• پيوندهای مکتبی داشتن و رعايت مرزهای عقيدتی و مرامی و ارزشی

وسايل اين قرب را فراهم کنيم.

۲. قرائت قرآن

مطلب ديگر نيايش امروز، توفيق برای قرائت قرآن است. قرآن، کتاب خداوند و وحی الهی است، مجموعه آيات روشن پروردگار است. برخورد ما با قرآن نيز ممکن است در «رضا» و «سخط» الهی مؤثّر باشد. خواندن ونخواندن آن، عمل کردن وعمل نکردن به آن، قرآن را روی سرنهادن يا زيرپا افکندن، در اين که خدا از ما راضی باشد يا ناراضی، نقش تعيين کننده داد. قرآن را بايد گشود و خواند، که اين قانون، مرامنامه زندگی و منشور حيات است.

چه خوش است يک شب، بکُشی هوا را
به خلوص خواهی، زخدا، خدا را

به حضور خوانی، ورقی ز قرآن
فکنی در آتش، کتب ريا را

راستی آيا قرآن حق ندارد که از غربت خويش در ميان مسلمين، به شکوه برخيزد؟ آيا جا ندارد که از مهجور ماندن قرآن ميان امّت های اسلامی بناليم؟ قرآنی که آيه آيه اش الهام دهنده است و سوره سوره اش، درسی گران و آموزشی عميق دارد، چگونه مورد فراموشی قرار گرفته است!… امام صادق عليه السلام فرموده است: «قرآن، عهد خـدا با خلق است و سزاوار است کـه هـر مسلمان، به اين « عهدنامه » نـگاه کنـد و هر روز مقداری (۵۰ آيه) از آن را بخواند.»

امّا آنچه مهمّ است، صِرف تکرار الفاظ نيست، بلکه فهم معانی و عمل به امر و نهی و احکام آن است. خواندنی با تأمّل و تدبّر، قرائتی همراه با عبرت و اعتبار، و تلاوتی با انديشه و استبصار.

امام صادق عليه السلام فرمود: «بر شما باد قرآن… هر آيه ای را يافتيد که سبب نجات پيشينيان شما گشته، به آن عمل کنيد و هر آيه ای را ديديد که بيان هلاکت اقوام گذشته را داراست، از آن مسأله اجتناب کنيد.» اين، خود بيان يک فلسفه بلند حيات و تاريخ است. مسأله عبرت گرفتن و آموزش و تجربه اندوزی.

بايد قرآن را تلاوت کرد، زياد هم بايد خواند، با تفکّر و تأمّل، بايد قرائت کرد، با وضو و با شستشوی دهان به تلاوت پرداخت، و با صدای خوب و لحن زيبای عربی بايد خواند. (اِقرَؤُوا القُرآنَ بِلُحُونِ العَرَبِ وَ اَصواتِها.)

پيامبر اسلام صلی الله عليه و آله فرمود: «برای هر چيزی زينتی است و زينت قرآن، صدای خوب است». در سيره معصومين روايت شده است که در ماه رمضان زياد قرآن می خواندند و گاهی چند ختم قرآن در اين ماه داشتند و به اصحاب خود نيز چنين سفارش می کردند. از خدای ارحم الراحمين مدد بخواهيم که با توفيق قرائت قرآن، زمينه عمل به آيات الهی را فراهم کنيم، تا به ديدار حق و قرب الهی و مقام «رضا» نايل گرديم.