فایل صوتی و متن مناجات الشاکرین به همراه ترجمه

ستاره | سرویس مذهبی – ما هر روزه با نعمات مادی و معنوی خداوند مواجه می‌شویم، اما به دلایلی همچون غفلت و غرق بودن در زندگی روزمره، متوجه عظمت این نعمت‌ها نشده و شکرگزاری از خداوند بابت نعمت‌هایی که به ما عطا کرده است را فراموش می‌کنیم. امام سجاد (ع) در این مناجات این مسائل را بیان کرده‌اند و بنابراین خواندن این دعا باعث توجه ما به این نعمات و همچنین توجه به غفلت و فراموشکاری خودمان می‌شود. در این نوشته قصد داریم شما را با این مناجات آشنا کنیم. با ما همراه باشید.

 

درباره مناجات الشاکرین

مناجات الشاکرین (راز و نیاز شکرگزاران) ششمین مناجات از پانزده مناجاتی است که از امام سجاد (ع) نقل شده‌اند. مضمون اصلی این دعا، توجه به شکرگزاری از نعمات فراوان خداوند و اهمیت آن است. در این مناجات به نعمت‌های فراوانی که خداوند به انسان ارزانی داشته است اشاره می‌شود و همچنین از عجز و ناتوانی بندگان از شکر این نعمات و حتی تصور آن‌ها سخن گفته می‌شود. این مناجات در منابع  «الصحیفة الثانیة السجادیة»، «بحار الانوار» و «مفاتیح الجنان» آورده شده است.

لازم به ذکر است که علامه مجلسی در کتاب «بحار الانوار» روز خواندن این مناجات را شنبه تعیین کرده است. {بحار الأنوار، مجلسی، محمد باقر،ج ۹۴، ص ۱۴۶}

 

فایل صوتی مناجات الشاکرین

 

 

 

متن مناجات الشاکرین

اِلهى‏ اَذْهَلَنى‏ عَنْ اِقامَةِ شُكْرِكَ تَتابُعُ طَوْلِكَ،

وَ اَعْجَزَنى‏ عَنْ‏ اِحْصآءِ ثَنآئِكَ فَيْضُ فَضْلِكَ،

وَ شَغَلَنى‏ عَنْ ذِكْرِ مَحامِدِكَ تَرادُفُ‏ عَوآئِدِكَ،

وَ اَعْيانى‏ عَنْ نَشْرِ عَوارِفِكَ تَوالى‏ اَياديكَ

وَ هذا مَقامُ مَنِ‏ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمآءِ،

وَ قابَلَها بِالتَّقْصيرِ،

وَ شَهِدَ عَلى‏ نَفْسِهِ‏ بِالْإِهْمالِ وَ التَّضْييعِ،

وَ اَنْتَ الرَّؤُفُ الرَّحيمُ الْبَّرُ الْكَريمُ،

الَّذى‏ لايُخَيِّبُ قاصِديهِ،

وَ لا يَطْرُدُ عَنْ فِنآئِهِ امِليهِ،

بِساحَتِكَ تَحُطُّ رِحالُ‏ الرَّاجينَ،

وَ بِعَرْصَتِكَ تَقِفُ امالُ الْمُسْتَرْفِدينَ،

فَلا تُقابِلْ امالَنا بِالتَّخْييبِ وَ الْأَياسِ،

وَ لا تُلْبِسْنا سِرْبالَ الْقُنُوطِ وَ الْإِبْلاسِ،

اِلهى‏ تَصاغَرَ عِنْدَ تَعاظُمِ الائِكَ شُكْرى‏،

وَ تَضآئَلَ فى‏ جَنْبِ اِكْرامِكَ اِيَّاىَ‏ ثَنآئى‏ وَ نَشْرى‏،

جَلَّلَتْنى‏ نِعَمُكَ مِنْ اَنْوارِ الْأيمانِ حُلَلاً،

وَ ضَرَبَتْ‏ عَلَىَّ لَطآئِفُ بِرّكَ مِنَ الْعِزِّ كِلَلاً،

وَ قَلَّدَتْنى‏ مِنَنُكَ قَلائِدَ لا تُحَلُّ،

وَ طَوَّقَتْنى‏ اَطْواقاً لا تُفَلُّ،

فَآلائُكَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسانى‏ عَنْ اِحْصآئِها

وَ نَعْمآؤُكَ كَثيرَةٌ قَصُرَ فَهْمى‏ عَنْ اِدْراكِها فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصآئِها،

فَكَيْفَ لى‏ بِتَحْصيلِ الشُّكْرِ،

وَ شُكْرى‏ اِيَّاكَ يَفْتَقِرُ اِلى‏ شُكْرٍ،

فَكُلَّما قُلْتُ لَكَ الْحَمْدُ، وَجَبَ عَلَىَّ لِذلِكَ اَنْ اَقُولَ لَكَ الْحَمْدُ،

اِلهى‏ فَكَما غَذَّيْتَنا بِلُطْفِكَ، وَ رَبَّيْتَنا بِصُنْعِكَ،

فَتَمِّمْ عَلَيْنا سَوابِغَ النِّعَمِ،

وَ ادْفَعْ عَنَّا مَكارِهَ النِّقَمِ،

وَ آتِنا مِنْ حُظُوظِ الدَّارَيْنِ

اَرْفَعَها وَ اَجَلَّها، عاجِلاً وَ آجِلاً،

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ حُسْنِ بَلائِكَ وَ سُبُوغِ نَعْمآئِكَ،

حَمْداً يُوافِقُ رِضاكَ،

وَ يَمْتَرِى الْعَظيمَ مِنْ بِرِّكَ وَ نَداكَ،

يا عَظيمُ يا كَريمُ،

بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

 

 

ترجمه مناجات الشاکرین

خدایا! بخشش پی در پی تو انجام دادن سپاسگزاری‌ات را از یاد من برد

و ریزش فضل و احسانت مرا از شمردن ثنا و ستایشت عاجز کرد

و پشت سر هم آمدن نیکی‌هایت مرا از ذکر ستودنی‌هایت بازداشت

و پیاپی رسیدن نعمت‌هایت مرا از نشر دادن نیکوئی‌هایت درمانده کرد

و اینجا که من هستم جای کسی است که اعتراف به وفور نعمت‌های تو

و در مقابل آنها به کوتاهی کردن خود دارد

و به اهمال‌کاری و تلف کردن عمر خویش گواهی دهد

و تو‌ ای خدای با عطوفت، مهربان، نیکوکار و بزرگواری

که رو آورندگان به سویت را نومید نسازی

و آرزومندت را از درگاهت نرانی

امیدواران به آستانه تو بار امید خود را می‌اندازند

و آرزوهای عطاخواهان به میدان وسیع کرم تو توقف می‌کنند

پس‌ ای خدا! تو آرزوهای ما را با نومیدی و یأس روبه‌رو مگردان

و جامه ناامیدی و دل‌شکستگی بر ما مپوشان خدایا!

در برابر نعمت‌های بزرگت سپاس‌گزاری من کوچک است

و در جنب اکرام و بزرگواری تو ثنا و ستایش من خُرد و ناقابل است.

نعمت‌های تو زیورهایی از انوار ایمان بر من پوشانده

و ریزه‌کاری‌های نیکی‌ات خیمه‌هایی از عزت بر سرم زده

و احسان‌هایت گردن بنده‌هایی به گردنم انداخته که باز نشود

و طوق‌هایی بدان آویخته که نگسلد،

نعمت‌های بسیار تو زبان مرا از شمردنش ناتوان کرده

و بخشش‌های فراوانت خِرد و فهم مرا از ادراکش کوتاه کرده، تا چه رسد به پی بردن به پایانش

و با این ترتیب من چگونه می‌توانم تو را سپاس‌گزاری کنم

و همان سپاس‌گزاری من تازه احتیاج به سپاس‌گزاری دیگری دارد

و هرگاه بگویم ستایش مخصوص تو است، برای همین جمله لازم است دوباره بگویم ستایش مخصوص تو است.

خدایا چنانچه به لطف خویش ما را خوراک دادی و به پرورش خود پروریدی

پس نعمت‌های فراوانت را بر ما کامل کن

و ناگواری‌های سخت و بد را از ما دور کن

و عطا کن به ما از بهره‌های دو جهان

برتر و بهترش را، چه اکنون و چه در آینده

و ستایش تو راست برای آزمایش نیکویت و نعمت‌های فراوانت

ستایشی که برابر خوشنودیت باشد

و احسان و بخشش بزرگ تو را به سوی ما جلب کند

ای بزرگ و‌ ای بزرگوار

به رحمتت‌ ای مهربانترین مهربانان.

 

سخن پایانی

به طور کلی دعا و مناجات باعث قرب و نزدیکی انسان به معبود می‌شود. یکی از مسائلی که انسان در دعا و مناجات مطرح می‌کند، تشکر از مواهب و نعماتی است که خداوند به او اعطا کرده است. این نعمات چنان بزرگ‌ و زیادند که تشکر از آن‌ها در یک مناجات نمی‌گنجد و انسان‌ حتی از تصور همه آن‌ها نیز عاجز است.

مضمون محوری مناجات الشاکرین که از امام سجاد (ع) نقل شده است نیز همین مسائل است و بنابراین موجب یادآوری این نعمات و عجز انسان برای تشکر از آن‌ها می‌َشود. اگر علاقه‌مندید که با دیگر مناجات‌های امام سجاد (ع) نیز آشنا شوید، خواندن مطالب «مناجات التائبین» و «مناجات الشاکین» را به شما توصیه می‌کنیم. همچنین شما می‌توانید نظرات خود درباره این نوشته را با ما و دیگر همراهان ستاره به اشتراک بگذارید.