متن عربی و فارسی دعای چهل کلید حضرت زهرا + نحوه ختم چهل کلید برای حاجت

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُّبِینًا – ۲ بار

سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ – ۳ بار

لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ – ۴ بار

رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَکَ – ۵ بار

وَتِلْکَ حُجَّتُنَا آتَیْنَاهَا إِبْرَاهِیمَ عَلَی قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاء – ۶ بار

إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ – ۷ بار

وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا – ۸ بار

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا – ۹ بار

یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَی إِبْرَاهِیمَ – ۱۰ بار

وَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِینَ – ۱۱ بار

فَنَادَی فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ – ۱۲ بار

وَلَا تُمْسِکُوا بِعِصَمِ الْکَوَافِرِ – ۱۳ بار

وَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سَاجِدِینَ – ۱۴ بار

وَمِنَ النَّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دُونِ اللّهِ أَندَاداً یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللّهِ وَالَّذِینَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ وَلَوْ یَرَی الَّذِینَ ظَلَمُواْ إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلّهِ جَمِیعاً وَأَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ – ۱۵ بار

وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ – ۱۶ بار

إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ – ۱۷ بار

بحق محمد مصطفی صلی الله علیه وسلم – ۱۸ بار

و بحق جبرائیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل – ۱۹ بار

یا حنان یا منان یا دیان یا برهان – ۲۰ بار

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ – ۲۱ بار

نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِیبٌ – ۲۲ بار

وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ – ۲۳ بار

یس وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ – ۲۴ بار

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ – ۲۵ بار

لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ – ۲۶ بار

لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَهُوَ السَّمِیعُ العلیم – ۲۷ بار

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ – ۲۸ بار

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِکِ النَّاسِ – ۲۹ بار

قُلْ کَفَی بِاللّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ – ۳۰ بار

َ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا – ۳۱ بار

قُلْ یَجْمَعُ بَیْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ یَفْتَحُ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ – ۳۲ بار

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَن مَّعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ الْکَافِرِینَ – ۳۳ بار

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا – ۳۴ بار

قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ – ۳۵ بار

قُل کُونُواْ فردة خاشعین – ۳۶ بار

قُلْ سِیرُواْ فِی الأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ – ۳۷ بار

قُلْ مَن یَکْلَؤُکُم بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ – ۳۸ بار

قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ – ۳۹ بار

قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَی إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ – ۴۰ بار

سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ وَسَلَامٌ عَلَی الْمُرْسَلِینَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ و به نستعسن و صلوات و السلام علی سیدنا نبینا ابوالقاسم المحمد اللهم صل علی محمد و اله محمد و الطاهرین

یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله

یا شکیکفی یا قاهرو

به نام خداوند بخشنده و مهربان (۱)

ما تو را پیروزى بخشیدیم [چه] پیروزى درخشانى (۲)

سلام بر شما خوش آمدید در آن درآیید [و] جاودانه بمانید (۳)

همانا رسولی از جنس شما برای (هدایت) شما آمد که فقر و پریشانی و جهل و فلاکت شما بر او سخت می‌آید و بر (آسایش و نجات) شما بسیار حریص و به مؤمنان رئوف و مهربان است (۴)

پروردگارا، تو این دستگاه با عظمت را بیهوده نیافریده‌ای، پاک و منزهی، ما را به لطف خود از عذاب دوزخ نگاهدار (۵)

این است حجّتی که ما ابراهیم را بر قومش دادیم. ما هر که را بخواهیم به درجات رفیع بالا می‌بریم (۶)

که خدای تو به نظام و صلاح عالمیان آگاه و داناست (۷)

و (به امت) بگو که (دین) حق آمد و باطل نابود شد، که باطل خود لایق محو نابودی ابدی است (۸)

و ما آنچه از قرآن فرستیم شفا (ی دل) و رحمت (الهی) برای اهل ایمان است و ظالمان را به جز زیان (و شقاوت) چیزی نخواهد افزود (۹)

(پس آن قوم آتشی سخت افروختند و ابراهیم را در آن افکندند) ما خطاب کردیم که ای آتش سرد و سالم برای ابراهیم باش (آتش به خطاب خدا گل و ریحان گردید) (۱۰)

و قوم در مقام کید و کینه او برآمدند و ما (کیدشان را باطل کرده) آنها را به سخت‌ترین زیان و حسرت انداختیم (۱۱)

آن گاه در آن ظلمتها فریاد کرد که خدایی به جز ذات یکتای تو نیست (۱۲)

و هرگز متوسل به حفاظت (و عقد و پیمان) زنان کافره نشوید و (اگر زنانتان از اسلام به کفر برگشتند و نزد کافران رفتند) (۱۳)

و ساحران بی‌اختیار به سجده افتادند (۱۴)

برخی از مردم (نادان) غیر خدا را همانند خدا گیرند و چنانکه خدا را بایست دوست داشت با آنها دوستی ورزند، لیکن آنها که اهل ایمانند کمال محبّت و دوستی را فقط به خدا مخصوص دارند. و اگر فرقه مشرکین ستمکار وقتی که عذاب خدا را مشاهده کنند ببینند که قدرت خاص خدا است و عذاب خدا بسیار سخت است (از شرک خود سخت پشیمان شوند) (۱۵)

و من کار خود به خدا وامی‌گذارم، که او کاملا بر احوال بندگان بیناست (۱۶)

ما به فرمان خدا آمده‌ایم و به سوی او رجوع خواهیم کرد (۱۷)

بحق محمد المصطفی صلی الله علیه وسلم (۱۸)

  و بحق جبرائیل و میکائیل واسرافیل و عزرائیل (۱۹)

یا حنان یا منان یا دیان یا برهان (۲۰)

بسم الله الرحمن الرحیم (۲۱)

نصرت و یاری خدا (در جنگ) و فتح نزدیک (سپاه اسلام) است، و اهل ایمان را (به این دو نعمت) بشارت ده (۲۲)

اهل ایمان را بشارت ده (۲۳)

یس (ای سیّد رسولان و ای کاملترین انسان) قسم به قرآن حکمت بیان (۲۴)

بگو خدا یکتاست و او بی نیاز است (۲۵)

نه کسی فرزند اوست و نه او فرزند کسی است. و نه هیچ کس مثل و مانند و همتای اوست (۲۶)

آن خدای یکتا را هیچ مثل و مانندی نیست و او شنوا و بیناست (۲۷)

بگو: من پناه می‌جویم به پروردگار آدمیان. پادشاه آدمیان (۲۸)

بگو: من پناه می‌جویم به خدای فروزنده صبح روشن. از شرّ مخلوقات (شریر و مردم بد اندیش) (۲۹)

بگو: تنها گواه بین من و شما خدا (۳۰)

و (به امت) بگو که (دین) حق آمد و باطل نابود شد، که باطل خود لایق محو نابودی ابدی است (۳۱)

باز بگو که خدا بین همه ما جمع کند آن گاه میان ما به حق، فتح و داوری خواهد فرمود و اوست که عقده گشا (ی مشکلات) و دانا (ی اسرار عالم) است (۳۲)

بگو: چه تصور می‌کنید؟ اگر خدا من و مؤمنانی که با منند همه را هلاک کند یا لطف و رحمت فرماید آیا آنان که کافرند چه کسی از عذاب دردناک (دوزخ) نجاتشان خواهد داد؟ (۳۳)

بگو: چه تصوّر می‌کنید؟ اگر آب (که مایه زندگانی) شما (است) همه به زمین فرو رود (۳۴)

بگو که ای کافران (مشرک). من آن بتان را که شما به خدایی می‌پرستید هرگز نمی‌پرستم (۳۵)

گفتیم: بوزینه شوید و راندگانی (دور از قرب حق) (۳۶)

بگو (ای پیغمبر) که در روی زمین بگردید آن گاه بنگرید که عاقبت سخت آنها که تکذیب کردند چگونه بود! (۳۷)

بگو: کیست که شما را در شب و روز از (قهر) خدای مهربان محافظت می‌کند؟ (۳۸)

بگو که آیا می‌خواهید شما را بر زیانکارترین مردم آگاه سازیم؟ (زیانکارترین مردم) آنها هستند که (عمر و) سعی‌شان در راه دنیای فانی تباه گردید و به خیال باطل می‌پنداشتند که نیکوکاری می‌کنند (۳۹)

پاک و منزه است پروردگار تو که خدایی مقتدر و بی‌همتاست و از توصیف (جاهلانه) خلق مبرّاست. و ستایش مخصوص خداست که آفریننده جهان‌ها و جهانیان است (۴۰)