۷ مسکن برای درد مفاصل؛ نحوه مصرف و عوارض هر کدام

ستاره | سرویس سلامت – خیلی افراد در سراسر جهان از بیماری‌های مربوط به التهاب و تورم مفاصل، رنج می‌برند. آرتروز یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در این زمینه است. این عارضه معمولا زمانی ایجاد می‌شود که با عواملی نظیر افزایش سن، ماده غضروفی بین مفاصل، از بین برود. زمانی‌که این ماده کاهش یابد، استخوان‌ها ساییده شده و ایجاد تورم و درد می‌نماید.

برای رفع درد و التهاب مفاصل، معمولا پزشک مکمل‌های غضروف‌ساز را به همراه استفاده از مسکن‌ها، تجویز می‌کند. متاسفانه مکمل‌های غضروف‌ساز نمی‌توانند به طور کامل این مشکل را برطرف کرده و ماده غضروفی بین مفاصل را جایگزین کنند. به همین دلیل خیلی‌ها برای رهایی از درد به مصرف مسکن‌ها، روی می‌آورند. در ادامه با برخی از انواع مسکن‌ برای درد مفاصل آشنا می‌شوید.

 

۷ مسکن برای درد مفاصل

۱. ایبوپروفن

 

 

قرص ایبوپروفن (Ibuprofen) یا همان قرص بروفن نوعی داروی ضد درد است که برای کاهش و تسکین درد مفاصل، مصرف می‌گردد. توصیه می‌شود از مصرف استامینوفن یا آسپرین همزمان با ایبوپروفن اجتناب کنید. توجه کنید که افراد با سابقه بیماری‌های خاص و یا خانم‌هایی که در دوران بارداری هستد؛ نباید بدون نظر پزشک، از آن استفاده کنند. پروفن در سه فرم خوراکی، موضعی (پماد) و مقعدی (شیاف)، موجود است.

نحوه مصرف: ایبوپروفن را بسته به شدت درد می‌توان روزی ۳ الی ۴ نوبت استفاده کرد. حداکثر دوز مصرفی ایبوپروفن بدون نسخه پزشک، روزی ۱۲۰۰ میلی‌گرم است. این دارو را نباید بیش از ۱۰ روز مصرف کرد.

ایبوپروفن را می‌توانید بعد از غذا یا همراه با شیر، مصرف کنید. با این کار احتمال بروز سوءهاضمه در شما، کمتر می‌شود.

عوارض: سردرد، سرگیجه، اضطراب، افزایش خطر حمله قلبی، خستگی‌ یا خواب‌‌آلودگی‌ شدید، درد یا سوزش‌ معده‌، تهوع‌ یا استفراغ‌، مدفوع‌ سیاه‌ و قیری‌، علایم‌ شدید آنفلوآنزا، افزایش‌ وزن‌، کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرطبیعی‌، بثورات‌ جلدی‌ و زخم‌های‌ دهانی‌.

 

۲. ناپروکسن

 

قرص ناپروکسن (Naproxen) یک مسکن و ضد التهاب است که به‌ خوبی از طریق دستگاه گوارش جذب شده و به عنوان مسکن درد مفاصل، استفاده می‌شود. توجه داشته باشید که ناپروکسن نباید در بارداری به خصوص سه ماهه سوم بارداری، مصرف شود. همچنین بهتر است بدانید مصرف این دارو می‌تواند خطر حمله قلبی یا سکته قلبی را (مخصوصا در افراد با سابقه بیماری‌های قلبی)، افزایش دهد. همچنین مصرف مشروبات الکلی همراه در مدت زمانی که از قرص ناپروکسن استفاه می‌شود، می‌تواند خطر خونریزی معده را، افزایش دهد.

نحوه مصرف: میزان مصرف این دارو برای افراد در سنین مختلف، متفاوت است، اما به طور معمول در بزرگسالان با توجه به شدت درد، دوز‌های مختلفی از ناپروکسن از ۲۵۰ تا ۷۵۰ میلی‌گرم، مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طور معمول قرص ناپروکسن هر ۱۲ ساعت یک بار، مصرف می‌شود.

عوارض: اختلالات گوارشی، تهوع، استفراغ، دردهای شکمی، خونریزی گوارشی، بثورات جلدی، کهیر و آنژیواِدِم.

 

۳. ژلوفن

 

 

ژلوفن (Gelofen) از مسکن‌های غیرکورتونی و از خانواده ایبوپروفن است. از این تسکین‌‌دهنده درد در موارد بسیاری مثل التهاب و درد مفاصل، استفاده می‌شود. ژلوفن نیز همانند ایبوپروفن به آسانی در دسترس عموم است و مصرف بالایی دارد. با این وجود افراد مبتلا به بیماری‌هایی مثل آسم، زخم معده، ناراحتی‌های مربوط به کلیه، مشکلات خونی، ناراحتی‌های قلبی یا افرادی که سابقه سکته دارند و افراد دچار فشار خون بالا، نباید از این دارو استفاده کنند.

نحوه مصرف: با توجه به میزان درد از این دارو می‌توان روزی ۳ الی ۴ بار طی یک دوره زمانی موقت استفاده کرد. فاصله زمانی بین مصرف هر نوبت دارو ۶ ساعت است. از مصرف این مسکن در سه ماه آخر بارداری باید اکیدا خودداری شود.

عوارض: اسهال، حالت تهوع و استفراغ، سوء‌ هاضمه و نفخ معده، سردرد، خواب‌آلودگی، کاهش فشار خون، تپش قلب، خارش، خونریزی گوارشی و بی‌اشتهایی.

 

۴. سلکوکسیب

 

 

کپسول سلکوکسیب (Celecoxib) از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است که در کاهش درد ناشی از التهاب و تورم مفاصل، مورد استفاده قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که افراد مبتلا به ناراحتی‌های گوارشی یا خونریزی معده ممکن است بعد از مصرف این دارو با افزایش شدت علائم این بیماری‌ها، مواجه شوند. به همین دلیل در صورتی که بعد از مصرف کپسول سلکوکسیب، به عارضه سیاه شدن رنگ مدفوع مبتلا شدید، مصرف دارو را قطع کرده و سریعا به پزشک مراجعه کنید. سلکوکسیب به صورت کپسول‌های ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرمی، در دسترس است.

نحوه مصرف: مقدار مجاز مصرف این دارو در هر روز ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم است. یک ساعت پس از مصرف تاثیرات این مسکن ظاهر می‌شود و تا مدت ۸ ساعت در بدن باقی‌می‌ماند. در مواردی که سلکوکسیب برای درمان‌های کوتاه مدت استفاده می‌شود، می توان بعد از بهبودی مصرف آن را قطع کرد، اما در موارد استفاده طولانی مدت قطع مصرف باید تحت پزشک، صورت گیرد. بهتر است سلکوکسیب را همراه با شیر یا بعد از غذا، مصرف کنید.

عوارض: ناراحتی‌های گوارشی مانند معده درد یا تجمع گاز در معده، افزایش فشار خون، سردردهای شدید، تورم دست و پاها، افزایش وزن ناگهانی، حساسیت‌های پوستی (نادر)، تب شدید، خارش بدن، اختلال در تنفس، تورم لب‌ها، دهان و تورم غدد لنفاوی.

 

۵. دیکلوفناک

 

دیکلوفناک (Diclofenac) از داروهای تسکینی است که به منظور کاهش درد در بیماری‌هایی مثل آرتریت، نقرس، سردرد، درد کلیه، درد عضلانی، درد قاعدگی، درد پس از جراحی و زایمان و همچنین درد مفاصل، مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر داروی دیکلوفناک را فقط در صورت بروز درد مصرف می‌کنید، قبل از اینکه شدت درد به حداکثر خود برسد آن را مصرف کنید. مصرف دارو وقتی شدت درد زیاد شده است، تاثیر زیادی نخواهد داشت. توجه داشته باشید که این دارو نباید در زمان بارداری بخصوص در سه ماهه اول و سوم مصرف گردد. بنابراین اگر در دوارن بارداری هستید، تنها با تجویز پزشک مجاز به استفاده از دارو هستید.

نحوه مصرف: با توجه به شرایط و بیماری هر فرد این دارو می‌تواند به تعداد یک عدد قرص یا بیشتر، مصرف شود.

عوارض: تهوع، اسهال و خونریزی یا زخم معده، معده درد، سوزش سر دل، سوء هاضمه، سرگیجه، سردرد، اختلالات شنوایی مانند وزوز گوش و دفع خون از ادرار و بثورات جلدی.

 

۶. پیروکسیکام

 

 

پیروکسیکام (Piroxicam) نوعی مسکن است و کاربرد اصلی آن کاهش یا توقف درد است. از کاربردهای دیگر دارو می‌توان به داشتن اثرات ضد التهابی در درمان آرتروز، اشاره کرد. پیروکسیکام در کنترل درد ناشی از نقرس و همچنین دردهای بعد از عمل جراحی و درد ناشی از کوفتگی و کشیدگی عضلانی و نیز کنترل دردهای قاعدگی، کاربرد دارد.

۷. ایندومتاسین

 

 

قرص ایندومتاسین (Indometacin) جزو داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است. این دارو از مسکن‌های بسیار قوی به شمار می‌رود که معمولاً برای کاهش دردهای مفصلی برای سالخوردگان، تجویز می‌شود. ایندومتاسین به صورت قرص، کپسول و شیاف موجود است. این داروی مسکن اثر ضددرد قوی‌تری نسبت به کپسول پیروکسیکام دارد.

نحوه مصرف: برای بزرگسالان ابتدا ۲۵ تا ۵۰ میلی‌گرم از دارو، دو تا سه بار در روز، مصرف می‌شود. سپس یک هفته در میان مقدار دارو به میزان ۲۵ تا ۵۰ میلی‌گرم در هر نوبت، افزایش می‌یابد. مقدار مصرف روزانه حداکثر ۲۰۰ میلی‌گرم است و پس از گرفتن نتیجه، مقدار مصرف به پایین‌ترین دوز کاهش می‌یابد. بهتر است ایندومتاسین را پس از یک وعده غذای سبک مصرف نمایید تا عوارض گوارشی ناشی از آن، کمتر شود.

عوارض: اختلالات گوارشی، تهوع و اسهال، سردرد شدید هنگام صبح، خواب آلودگی، سرگیجه، ناراحتی عصبی، وزوز گوش، بی‌خوابی و بالا بردن فشار خون.

 

 

تسکین درد مفاصل با استفاده از روش‌های خانگی

برای درد مفاصل نیز همانند بسیاری از بیماری‌های دیگر، در طب سنتی راهکارهایی وجود دارد. آرتروز یکی از عوامل ایجاد کننده درد مفاصل است، متاسفانه درد ناشی از این بیماری مداوم بوده و می‌تواند بیمار را ناتوان کند. برای رفع این درد می‌توان از برخی راهکارهای طب سنتی، استفاده کرد. استفاده از روغن کنجد و فلفل سیاه تنها یکی از راهکارهای خانگی و آسان برای کاهش درد آرتروز است. اگرچه اثرگذاری چنین روش‌هایی به سرعت مصرف انواع مسکن برای درد مفاصل نیست، اما قطع به یقین عوارض داروهای شیمیایی را به دنبال، نخواهد داشت.

در لینک زیر با دیگر روش‌های درمان آرتروز در طب سنتی، آشنا می‌شوید. برای آشنایی با روش های درمان ارتروز با طب سنتی، این مطلب را در ستاره مطالعه کنید.

 

جمع بندی

درد مفاصل ممکن است در هر سنی بروز کند، اما معمولا با افزایش سن و ساییدگی مفاصل این درد با عنوان بیماری آرتروز افراد را درگیر می‌کند. متاسفانه برای بیماری‌های مربوط به مفاصل، درمان قطعی وجود ندارد و تنها می‌توان با استفاده از برخی مکمل‌ها مثل قرص تریپل فلکس یا مصرف مسکن‌ها، از شدت درد و ناراحتی، کم کرد.

در این بین می‌توان از روش‌های کمکی همچون آب درمانی، حرکات اصلاحی، استفاده از دستگاه‌های ماساژدهنده و ورزش‌های ملایم هم بهره برد. آب درمانی می‌تواند عضلات را تقویت کند و دامنه حرکت مفاصل را به حالت طبیعی بازگرداند. در این رابطه توصیه می‌کنیم مطلب آب درمانی یا هیدروتراپی چیست؟ + فواید آب درمانی را از دست ندهید.

شما چه تجربه‌ای از مصرف داروهای مسکن برای درد مفصل خود دارید؟! چه مسکن قوی دیگری برای کاهش این درد کلافه‌کننده سراغ دارید؟ خواهشمندیم درصورتی‌که تجربه مصرف هر کدام این داروها را به عنوان مسکن برای درد مفاصل داشته و دیدگاهی در این‌باره دارید، آن را از طریق بخش نظرات و پرسش‌ها با ما و سایر همراهان ستاره به اشتراک بگذارید.