کاشت مو سر
روش های انجام کاشت مو سر طبیعی
در پیوند موی طبیعی از پشت و كناره های سر مو برداشته شده و در بخش های طاس شامل سر، ریش، سبیل و ابرو کاشته میشود. این کار به دو روش میکروسرجری ( FUT ) و روش جدید غیرجراحی ( FIT ) انجام می شود.
طریقه کاشت موهای برداشته شده در هر دو روش FIT و FUT یکسان است و موها در هر دو روش به صورت میکروگرافت کاشته میشوند و اختلاف این دو روش فقط در نوع برداشت موها است. به عنوان یک اصل کلی در حال حاضر FUT متد استاندارد پیوند مو در دنیا بوده و روش FIT بیشتر به عنوان روش کمکی (یعنی جلسه دوم کاشت مو) و به جهت افزایش تعداد گرافتهای برداشته شده مورد استفاده قرار می گیرد و فقط موارد کمی هست که از روش FIT به عنوان جلسه اول پیوند مو استفاده می شود.
کاشت مو سر یک عمل جراحی سرپایی محسوب شده و نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد. این کار در اتاق عمل کلینیک و یا مرکز جراحی محدود و با ابزارهای عمدتاً یک بار مصرف انجام و به دلیل ماهیت سرپایی آن و رعایت احتیاط های لازمه احتمال بروز عفونت در آن تقریباً صفر است. در ادامه این مطلب از سایت کلینیک پوست و مو نیک آفرید با ما همراه باشید.
مناطق مختلف پوست سر که برای انجام کاشت موی طبیعی دارای اهمیت هستند عبارتند از:
الف) منطقه برداشت مو (بانک مو)
منطقه خاصی از پشت و طرفین سر را بانک مو میگویند. موهای این مناطق دارای گیرنده هورمون مردانه (تستوسترون) نبوده و لذا تحت تأثیر اثرات ریزش موی این هورمون قرار نمیگیرند، بنابراین حتی در افرادی که دارای ژنتیک مثبت دال بر وقوع طاسی مردانه هستند، این نواحی دچار ریزش مو نشده و یا اینکه خیلی کم دچار ریزش مو میگردند و معمولاً تا سنین بالا باقی میمانند.
به همین دلیل بهترین منبع (بانک) برای برداشت، موهای پشت و طرفین سر هر شخص میباشد و این چیزی است که در طول سالها انجام کاشت موی طبیعی به اثبات رسیده است. نکته مهم این است که این موها حتی در صورت انتقال به نواحی طاس خاصیت عدم ریزش خود را حفظ کرده و نمیریزند.
بسته به مشخصات پوست و موی فرد در این نواحی و روش انجام شده برای برداشت مو ( FUT و یا FIT) سه الی چهار مرتبه میتوان از این بانک مو، برداشت نموده بدون اینکه مشکلی برای فرد به وجود آید. با برداشت مو از این ناحیه به روش FUT یک خط اسکار (جوشگاه) باریک در محل به وجود آمده که از نظر علم زیبایی ناپیدا بوده زیرا در زیر خواب موهای پشت سر مخفی میشود. واضح است که در صورتی که فرد موهای سرش را از ته بزند، این خط باریک دیده خواهد شد.
در روش FIT با استفاده از پانج بسیار ظریف فولیکول های مو به صورت تک به تک برداشته می شوند. محل برداشت به صورت اسکارهای دایره ای بسیار کوچک درآمده که همانند روش FUT در زیر خواب موهای پشت سر مخفی میشوند ولی اگر فرد موهایش را از تَه بتراشد مشخص خواهند بود.
این سؤال همواره از سوی بیماران مطرح می شود که آیا لازم است موهایم را برای انجام کاشت مو کوتاه کنم؟
پاسخ این سؤال بستگی به روش کاشت مو دارد. برای انجام متدFIT کوتاه کردن تقریباً کامل موهای بیمار الزامی بوده و بدون تراشیدن کامل موها انجام FIT غیرممکن میباشد. در مورد روش FUT میتوان موهای پشت سر را کاملاً کوتاه نکرده بلکه فقط نواری را که میخواهیم برداشت کنیم با نمره چهار کوتاه کنیم که در این صورت حتی بلافاصله پس از اتمام عمل هم هیچکس متوجه برداشت نوار نخواهد شد.
ولی در مورد قسمت کاشت بایستی این منطقه دارای موهای تقریباً کوتاه باشد (در حد نمره چهار) در غیر این صورت جاگذاری گرافتها در لابه لای موهای بلند موجود در محل کاشت بسیار مشکل میباشد. از طرف دیگر وقتی که موها را در منطقه کاشت کوتاه نکنیم شستشوی محل کاشت پس از عمل خیلی سخت شده و بایستی بیمار احتیاط زیادی کند تا آسیبی به موهای کاشته شده وارد نشود.
به طورکلی نظر مؤلف کوتاه کردن کامل همه موهای سر با نمره چهار قبل از انجام کاشت مو می باشد البته همان طور که گفته شد این مطلب برای قسمت برداشت در پشت سر اجباری نبوده ولی در هر حال اگر انجام شود بهتر می باشد.
ب) مناطق کاشت مو
جلوی سر، منطقه بالای سر (قله سر) و منطقه پشت سر (وِرتکس) نواحی از پوست سر هستند که درگیر روند طاسی مردانه شده و میتوان در آ نها کاشت مو انجام داد. منطقه جلوی سر خود شامل سه قسمت است:
خط موی جلوی سر، منطقه پشت خط موی جلوی سر تا قله سر و منطقه شقیقه ها.
مسائل در رابطه با کاشت مو در خط موی جلوی سر قبلاً توضیح داده شده است. بسیاری از افراد جوان و کم سال با ریزش مو در شقیقهها برای کاشت مو مراجعه کرده که به همان دلایلی که در قسمتهای قبلی گفته شده است، این کار را زمانی میتوان انجام داد که وضعیت ریزش موی فرد به یک حالت پایدار رسیده است یعنی ۳۰ الی ۳۵ سالگی و قبل از این سن کاشت مو در شقیقه ها گرچه انجام شدنی است ولی کار صحیحی نبوده و عاقلانه نمی باشد.
دوران نقاهت کاشت مو
کاشت مو جراحی سرپایی بوده و بدون بیهوشی عمومی انجام میگیرد. دوران نقاهت پس از انجام کاشت مو ۳ الی ۵ روز میباشد و معمولا طی حداکثر ۱۰ روز فرد به حالت عادی زندگی خود باز میگردد. تقویت رشد موها پس از کاشت بسیار حائز اهمیت میباشد و توسط مزوتراپی و داروهای موضعی و یا لیزر انجام میشود.
در افرادی که به دلیل ژنتیک و هورمونی و یا افراد دچار کم پشتی مو، کاشت بهترین نتیجه را دارد. همچنین در افرادی که به دلیل سوختگی یا جراحی یا بیماریهایی مثل آلوپسی دچار کم مویی یا آسیب شده اند، نیز کاشت مو قابل انجام است.
کاشت ابرو
ابرو نقش بسیار مهمی در زیبایی صورت و اعتماد به نفس فرد داشته و از طرف دیگر وظیفه آن در ارتباط برقرار کردن با دیگران و بیان احساسات انکارناپذیر است. ولی کار اصلی ابرو این است که از چشم ها در مقابل جریان رو به پایین عرق (و یا هرگونه مایعات دیگر) از پیشانی و نیز تابش نور آفتاب محافظت به عمل آورد.
از دست دادن ابروها باعث استرس شدید شخص شده و معمولاً فرد مورد نظر در ظرف مدت کوتاهی برای درمان های دارویی و یا کاشت ابرو به پزشک مراجعه میکند. فاز رشد فعال موهای ابرو کوتاه بوده و لذا این موها خیلی بلند نشده و رشد زیادی ندارند. کوتاه بودن این فاز همچنین باعث میشود که در صورت هرگونه آسیب به موهای ابرو مدت ها طول بکشد تا صدمات وارده جبران شده و موها مجدداً رشد کنند یعنی قابلیت ترمیم موهای ابرو به صورت طبیعی ضعیف تر و کندتر از موهای سر میباشد.
از دست رفتن موهای ابرو میتواند علل گوناگونی داشته باشد که عبارتند از:
- آسیب به ابرو از طریق ضربه مانند تصادف رانندگی، سوختگی، مواد شیمیایی، برق گرفتگی و…
- امراض موضعی پوست مثل بیماری لوپوس پوستی و آلوپس یآره آتا.
- عدم رویش ابرو به صورت مادرزادی
- صلاح کردن ابرو در خانمها
اغلب خانمها ابروهایشان را برداشته و به اصطلاح آنها را اصلاح (مرتب) میکنند تا ظاهر آراسته و خوبی داشته باشد. به دلیل کند بودن رشد موهای ابرو و ضعیف بودن قابلیت ترمیم آنها، اصلاح کردن مکرر ابروها در دراز مدت موجب آسیب رسیدن به ریشه موهای ظریف ابرو شده و باعث میگردد که ابروها ابتدا نازک و کم پشت شده و بالاخره به طور دائم از دست بروند.
در حقیقت شایعترین علت مراجعه خانمها برای کاشت ابرو همین مسئله است. کار اشتباه دیگری هم که آرایشگرها انجام میدهند این است که ابروهای دختران جوان را میتراشند تا برای وی یک ابروی دیگر مطابق ذوق و سلیقه فرد نقاشی نمایند. این کار در صورتی که به دفعات انجام شود موجب اختلال در رشد موهای ابرو و نازک شدن و کم پشتی آن میگردد.
- تریکوتیلومانیا: کندن ابروها به دلیل بیماری روانی مانند وسواس و یا عادت به کندن آنها.
- درمان بیماری های دیگر مثل اشعه درمانی، شیمی درمانی و برداشت تومور ابرو با جراحی.
- بیماری های عمومی بدن مثل مشکلات هورمونی
در ابتدا بایستی کلیه علل احتمالی از دست رفتن ابروها مورد بررسی قرارگرفته و در صورت امکان تحت درمان قرار گیرند؛ زیرا در صورت عدم کنترل این دسته از علل ریزش ابرو حتی با کاشت ابرو هم احتمال ریزش مجدد موهای کاشته شده وجود دارد. در صورت وجود تریکوتیلومانیا کاشت ابرو فایدهای نداشته و بایستی ابتدا فرد به روانپزشک معرفی شود و پس از درمان آن در صورت نیاز اقدام به کاشت ابرو نمود.
گاهی فرد دارای ابروی طبیعی بوده ولی از طرح آن خوشش نمیآید و مثلاً میخواهد آن را بالاتر بیاورد و یا قوس ابروی خود را بیشتر کند و گاهی هم ابروی فرد به صورت طبیعی باریک و نازک است و میخواهد آن را ضخیمتر کند. در هر دوی این حالات با توجه به محدودیتهایی که در حال حاضر در تکنیک و روش انجام کاشت ابرو وجود دارد، کاشت ابرو کارساز نبوده و صلاح در انجام آن نیست. به عبارت دیگر کاشت ابرو برای زیبایی کاربردی نداشته و بهتر است که انجام نشود.
به طورکلی بهترین کاندید کاشت ابرو کسی است که یا اصلاً ابرو نداشته باشد و یا اینکه قسمتی از ابرویش را به دلیل جراحت و آسیب رسیدن به موهای ابرو کاملاً از دست داده است و میخواهد کاشت ابرو در همان محل ابروی قبلی اش انجام شود.
از دست رفتن ابرو به دلیل بخیه که کاندید بسیار خوبی برای کاشت مو میباشد. غالباً خانم هایی که تمام یا قسمتی از ابروی خود را ازدست داده اند ابتدا به تاتو (خالکوبی) روی میآورند. در مورد این افراد ممکن است در آینده دو وضعیت پیش بیاید:
الف- فرد از تاتوی انجام شده (از نظر رنگ، طرح و مشخصات دیگر) راضی است ولی قصد کاشت ابرو روی تاتو را دارد.
ب- شخص از تاتوی انجام شده راضی نبوده (به هر دلیل) و تمایل دارد که ابتدا آن را پاک کند و سپس در همان محل و یا محل دیگر کاشت ابرو انجام دهد.
در مورد (الف) توجه به این نکته مهم است که موهای کاشته شده در محل کاشته شده به هرحال مانند یک ابروی طبیعی تراکم ندارند و فاصله بین آنها بیشتر از موهای طبیعی ابرو است لذا ابروی کاشته شده تا حدی خالی به نظر میآید و برای پرکردن ظاهری این خالی بودن استفاده از تاتو منطقی به نظر میرسد. به عبارت دیگر اگر فردی که میخواهد برای جبران نقص ابرویش کاشت ابرو انجام دهد، قبل از کاشت ابرو محل مورد نظر را تاتو نماید نتایج حاصله نسبت به زمانی که کاشت ابرو بدون تاتو صورت پذیرد، بسیار بهتر خواهد بود. بنابراین در مورد (الف) مشکل خاصی وجو ندارد.
در مورد (ب) نظر به مسائل و مشکلات بی شماری که بر سر راه پاک کردن تاتو وجود دارد (کثراً نمیتوان تاتو را کاملاً پاک کرد و ته رنگ آن در محل باقی میماند)، لذا بهتر است که اولاً در ابتدا در مورد انجام تاتو دقت کافی لحاظ شده تا از بروز مشکلات بعدی جلوگیری شود و ثانیاً حال که تاتو انجام شده است وسواس به خرج نداده و حدالامکان با تاتوی فعلی کنار آمده و اگر مایل به کاشت ابرو هستند این کار در همان محل تاتو انجام دهند.
هر دوی این خانم ها موارد خوبی برای کاشت ابرو بوده ولی بیمار سمت چپ پاسخ درمانی بهتری خواهد داد.
از دست رفتن ابرو به دلیل سوختگی که بهترین حالت برای کاشت ابرو است.
کاشت ریش
قطعاً یکی از عوامل ایجاد جذابیت در چهره مردان، ریش است. داشتن ریش پرپشت و مرتب سبب افزایش جذبه در مردان میگردد. از همین رو همواره مردان در پی رسیدگی و داشتن ریش پرپشت بوده و با ایجاد مدل در ریششان برای خود تنوع و جذابیت ایجاد میکنند. از سوی دیگر عواملی همچون استرس، هورمونها، ژنتیک، بیماریها و آسیبهای خارجی به پوست سبب ریزش موی ریش و کاهش تراکم آن میگردد.
یکی از اصلی ترین دلایل کم پشتی موی ریش و سبیل مردان عوامل ژنتیکی است که به صورت ارثی به فرد منتقل شده است. عامل ژنتیکی هیچ درمانی ندارد و تنها راه حل برای آن کاشت مو ریش است.
کاشت ریش، روشی برای پیوند مو است که در آن جراح با استفاده از تکنیک و ابزارهای مخصوص فولیکولهای مو را از پوست پشت سر استخراج کرده و در محل مورد نظر آن را میکارد. بهترین ناحیه برای استخراج فولیکول مو، پشت و طرفین سر است. در صورتی که بیمار از موی کافی در ناحیه پشت سر برخوردار نباشد از موی بدن مانند بازوها، ران ها و موهای قفسه سینه میتوان استفاده کرد. اما اگر فرد بر روی بدنش نیز از موی کافی برخوردار نبود، از موهای قسمت های پرپشتتر صورت همچون زیر چانه برای کاشت در نواحی کم تراکم صورت استفاده میشود.
کسب بهترین نتیجه از جراحی کاشت ریش، به عوامل مختلفی همچون مهارت و تجربه جراح، نوع تکنیک جراحی، برخورداری از بانک مو مناسب برای استخراج مو، وسعت ناحیه موردنظر برای کاشت، همکاری بیمار در رعایت دستورات پزشکی، پیگیری و مراجعه حضوری بیمار به کلینیک بعد از انجام عمل جراحی بستگی دارد.
مدت زمان لازم برای جراحی کاشت موی ریش به وسعت ناحیه و میزان تراکم موردنظر برای کاشت دارد. همچنین مدل ریشی که فرد مد نظرش است نیز در این امر دخیل میباشد. زیرا به طور مثال تعداد فولیکول موی استخراجی و مدت زمان لازم برای کاشت ریش کامل و پرپشت خیلی بیشتر از کاشت ریش مدل پروفسوری است. یکی دیگر از عواملی که در امر زمان تاثیر گذار است، روش و تکنیک مورد استفاده برای جراحی کاشت ریش میباشد.
در کلینیک پوست و مو نیک آفرید بیماران تنها در یک جلسه و در طی چند ساعت میتوانند کاشت ریش خود را انجام داده و در کوتاه ترین زمان ممکن بهترین نتیجه را مشاهده نمایند.
تزریق ژل
تزریق ژل (filler) چیست؟ فیلرها یا ژل ها ترکیباتی هستند که به منظور پر نمودن نقایص صورت همچون آثار بجا مانده پس از زخم ها یا جوشهای متعدد چرکی (آکنه ) یا بریدگیها ، همچنین در بیمارانی که پس از بیماریهای خاصی بخش زیادی از چربی صورت خود را مخصوصا در نواحی تحتانی گونه از دست میدهند که اصطلاحا lipoatrophy نامیده میشود بکار میروند.
دیگر کاربرد اساسی ژلها برجسته سازی (augmentation) بخشهایی از صورت همچون گونهها، لب به منظور بهتر نمودن نمای ظاهری صورت میباشد و نیز با افزایش سن با کاهش بافت الاستیک پوست مانند کلاژن و هیالورونیک اسید در بخشهایی از صورت مثل اطراف دهان و چشم و سطح صورت چروکهای ریز ایجاد میشود و عمق خط خنده که به موازات بینی تا کنار لب پایین آمده بیشتر میگردد.
نمامی این علائم افزایش سن ر امیتوان با تکنیکهای مختلف زیبایی همچون بهره گیری از لیزر، لایه برداری، مزوتراپی، تزریق چربی، RF ( که امواج رادیویی تحریک کننده بافت همبند است) و بهره گیری از ژل های هیالورونیک اسید و غیر آن اصلاح کرد.
بدیهی است در کنار تمامی این روشها نگهداری و مراقبت صحیح از پوست صورت شامل انتخاب شوینده مناسب، حفاظت از پوست در مقابل نور خورشید بوسیله کرم های ضدآفتاب و پوشش فیزیکی مثل کلاه و دستکش، مصرف کرمهای ویتامینه مناسب روز و شب، استفاده از فرآوردههای پیشگیری از پیری و مرطوب کنندهها و تغذیه سالم نقش موثری خواهد داشت.
تاریخچه بکارگیری از فیلرها به بیش ازصدسال پیش بر میگردد که انواع ابتدایی ژلها کلاژن را از نسج حیوانی و پس از آن انسانی مرده تهیه میکردند که طبیعتا عوارض و واکنشهای بافتی بسیاری بدنبال داشت.
پس از آن نوبت به استفاده و تولید فرآوردههای صناعی با واکنش بافتی حداقل و سازگار با بدن انسان رسید که برخی ار آنها در حال حاضر نیز با اشکال جدید و فرمولاسیون بهتر مصرف میشوند. در ساختار برخی از این ژلها از مواد صناعی استفاده شده بود که بوسیله بافت انسان به سختی و در دراز مدت تخریب میشد که یکی از آنها PMMA بوده که اکثریت ژلهای دایم که درگذشته و بندرت حال مصرف میشود حاوی آن بودند؛ و این ماده نوعی پلیمر بوده که ماندگاری بافتی حدود ۱۳-۱۰ سال داشته و ژلهای دارای این ترکیب ژل دایم محسوب میگردند.
ژلهای دایم امکان ایجاد حساسیت تاخیری بافتی و جابجاشدن مخصوصا بدنبال کاهش وزن ناگهانی بیمار را دارند به همین دلیل تزریق آنها در گونه و داخل لب ممنوع بوده و تنها کاربرد مورد تایید آنها خط خنده و گاها آثار فرورفتهی عمیق زخمها میباشد.
یک گروه دیگر از ژلها ترکیبات با ماندگاری کمتر بوده که نیمه دایمی محسوب میشوند؛ همانند کلسیم هیدروکسی آپاتیت و پلی لاکتیک اسید که ماندگاری حداکثری دو سال برای آنها مطرح است که این گروه نیز برای تمامی نواحی ضورت قابل کاربرد هستند.
تزریق چربی استخراج شده از بافتهای چربی سایر نواحی بدن بیمار و خالص سازی آن و نیز استخراج فاکتورهای رشدی از خون بیمار و غنی سازی آن و تزریق مجدد به داخل صورت نیز ماندگاری حدود سه سال داشته و روشهای مساعد برای بیمارانی هستند که بدنبال بیمارهای خاص یا سوختگی یا بستری طولانی بخش زیادی ازحجم چربی و حتی عضله زیربافت پوست صورت خود را از دست دادهاند.
رایج ترین نوع فیلرها مادهای به نام هیالورونیک اسید است که در بافت همبندی و ساختار پوست نقش داربست کلاژنها را میتوان برای آن تصورکرد که با افزایش سن میزان آن در بافت پوست کاهش یافته منجر به شل شدگی و افتادگی پوست میگردد و نیز با توجه به نقش هیالورونیک اسید در آبرسانی و طراوت پوست طبیعی است که به موازات کاهش آن با افزایش سن طراوت پوست نیز کاهش میابد.
هیالورونیک اسید به دو دسته ی cross-linked و non cross-linked تقسیم میگردد که گروه اول پس از تزریق ژل به داخل بافت با بافت محل تزریق اتصال یافته و پس از مکانیسم طبیعی جذب آب چروک محل تزریق ژل را کاهش داده و آنجا را پر میکند؛ گروه دوم برخلاف دسته اول فرم کاملا خالص هیالورونیک اسید بوده که پس از تزریق ژل بصورت یکنواخت در پوست توزیع شده و موجب سفتی یکدست و آبرسانی کل پوست میگردد.
ماندگاری ژلهای حاوی هیالورونیک اسید ۹-۶ ماه است و فیلرهای موقت محسوب میشوند، با توجه به این نکته که کاملا طبیعی و بدون عوارض و جابجایی و واکنش بافتی هستند. یکی از مکانیسمهای جانبی فیلرهای حاوی هیالورونیک اسید تحریک ساخت کلاژن بوسیلهی بافت پوست است؛ بدین معنی که پس از سپری شدن دوره شش تا نه ماه و از بین رفتن فیلر به دلیل ساخته شدن کلاژن توسط بافت عمق چروک ها و قوام پوست بهبود مییابد.
تزریق بوتاکس
تزریق بوتاکس چیست؟ از انواع سم بوتولینوم که اختصارا در جامعه بوتاکس نامیده میشوند و برای تزریق بوتاکس دارای مجوز وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی میباشند و در داروخانههای کشور و کلینیکهای تخصصی پوست یافت میشوند میتوان به برندهای نورونوکس ساخت کره، دیسپورت ساخت انگلیس، زءومین ساخت آلمان، و مصپورت تولید کشور عزیزمان ایران را نام برد.
باید یاد آوری کرد که از تزریق بوتاکس برای مقاصد درمانی نیز میتوان بهره برد که در گرایشهای تخصصی مختلف پزشکی همانند طب فیزیکی و توانبخشی، چشم پزشکی، مغز و اعصاب کاربرد دارند.
کاربرد بوتاکس
از جمله کاربردهای شناخته شده دیگر سم بوتاکس میتوان به عنوان درمان کمکی سردردهای میگرنی در کنار درمان دارویی و نیز تعریق بیش ازحد زیر بغل و کف دست یاد کرد.
بوتاکس که از سم باکتری کلستریدیوم تشکیل شده، به زیر پوست فرد تزریق شده و ماهیچههای آن قسمت را فلج کرده و مانع حرکتشان میشود. از آنجایی که کشش و انقباض ماهیچههای صورت موجب بروز چین و چروک روی پوست میشود، با انجام تزریق بوتاکس میتوان از ایجاد چین و چروک ها جلوگیری کرد.
بوتاکس به عنوان یکی از روشهای کم تهاجمی در حوزه جوانسازی پوست شناخته میشود که روشی ایمن و موثر برای حذف خطوط و چروکهای پیشانی و اطراف چشم به شمار میرود. همچنین گاهی افراد به ویژه ورزشکاران و بدنسازان از تزریق بوتاکس برای جلوگیری از تعریق زیر بغل نیز استفاده میکنند.
عوارض بوتاکس
بوتاکس به خودی خود عوارض جانبی خاصی به دنبال ندارد اما در صورتی که فرد تبحر و تجربه کافی نداشته باشد ممکن است مشکلاتی را ایجاد کند.
مدت زمان تاثیر بوتاکس
مدت زمان لازم برای انجام بوتاکس معمولاً بین ۱۰ الی ۲۰ دقیقه میباشد و تاثیر گذاری آن حدود ۴ الی ۷ روز بعد از تزریق قابل مشاهده است. اثر بوتاکس معمولاً ۳ الی ۶ ماه در فرد باقی خواهد ماند و بعد از این مدت باید تجدید شود.
مزوتراپی
از جمله روش های موثر برای کاهش سایز موضعی و لاغری و نیز در صورت مزوتراپی است که با کمک تزریق دارو به شکل موضعی با مقدار کم انجام میشود. مزوتراپی همچنین برای جوانسازی و آبرسانی صورت و نیز رشد موهای سر کاربرد دارد.
اصولا جوانسازی صورت با کمک مزوتراپی را با میکرونیدلینگ همراه میکنند تا نتیجه بسیار بهتری حاصل شود. در مورد موهای سر علاوه بر پیشگیری از ریزش مو باعث رشد مجدد موهای کرکی و ضعیف شده میشود. همچنین پس از کاشت موها به عنوان یک روش تقویتی کاربرد دارد.
مزوتراپی لاغری را میتوان با سایر روشهای لاغری و دستگاههای موضعی همراه کرد مانند ال بی جی یا رادیوفرکونسی (آر اف) و… که باعث بهبود نتیجه میشود. مزوتراپی حداقل ۶ جلسه میباشد که با فواصل هر دو تا چهار هفته یکبار قابل انجام است. عوارض موضعی بسیار کمی داشته و پس از انجام بلافاصله فرد میتواند به روال عادی زندگی روزمره خود بازگردد. مزوتراپی هم به عنوان روش اصلی و هم روش مکمل یکی از خدمات بسیار مفید زیبایی است.
بلفاروپلاستی
در اثر گذر زمان و افزایش سن و یا به صورت ذاتی در برخی از افراد تغییرات فیزیولوژیکی روی پوست پلک بالا و پایین حاصل میشود که شامل افزایش چروک پوست و شل شدگی و افتادگی پوست و تغییرات چربی اطراف چشم میشود.
درعمل بلفاروپلاستی که یک عمل جراحی سرپایی و بدون بیهوشی و با بی حسی است. با برش پوست اضافه پلک و برداشتن چربی زیر جلد میتوان هم باعث بهبود شکل چشم و هم رفع چروک پلک بالا و پایین شد. رایجترین علت بلفاروپلاستی چروک اضافی پشت پلک بالا میباشد. اصولا در صورت نیاز بیمار به جراحی پلک بالا و پایین، عمل دو پلک بالا و پایین در یک جلسه قابل انجام نمیباشد و بایستی جداگانه در فاصله معین صورت گیرد.
دوران نقاهت جراحی بلفاروپلاستی دو هفته بوده و نتیجه نهایی ۱-۳ ماه بعد ظاهر میشود. در طی دوره ترمیم استفاده از کرمهای ترمیم کننده و ضدآفتاب و پمادهای آنتی بیوتیک چشمی باعث تسریع روند بهبود می گردد. سن مناسب انجام این عمل ۴۵-۵۰ سالگی است.
میکرونیدلینگ
میکرونیدلینگ چیست؟ میکرونیدلینگ که به درمان تحریک کلاژن سازی یا PCI نیز معروف میباشد در واقع نوعی روش تحریک مکانیکال جهت ترمیم آسیبهای ساختاری پوست است که منجر به بازسازی بافت آسیب دیده و تغییر یافته میگردد. هدف این درمان، بهبود ظاهر و عملکرد پوست میباشد.
در طی فرآیند میکرونیدلینگ، با استفاده از سوزنهای بسیار ریز، میلیونها میکروکانال در لایههای اپیدرم و درم پوست ایجاد میگردد. وارد کردن سوزنها به داخل پوست، باعث افزایش انتشار فاکتورهای رشد از فیبروبلاستها، پلاکتهای خونی و بهبود عملکرد فاکتورهای رشد alpha و Beta میگردد. در نهایت این فرآیند منجر به افزایش تولید کلاژن و الاستین توسط فیبروبلاستها می شود. کراتینوسیتها نیز به محل نیدلینگ در اپیدرم منتقل شده و در آنجا تکثیر میشوند و در نتیجه باعث افزایش ضخامت اپیدرم میگردند.
در این روش نفوذ سوزن به داخل پوست میبایست به حدی باشد که خونریزیهای ظریف داخل پوستی ایجاد گردد. در میکرونیدلینگ اپیدرم سوراخ میشود اما تخریب نمیشود، بنابراین اپی تلیال در مدت زمان کوتاهی بازسازی شده و در نتیجه دوران نقاهت پس از درمان بسیار کوتاه خواهد بود.
مزایای میکرونیدلینگ
- کاهش ریسک PIH
- قابل استفاده برای تیپهای پوستی متفاوت
- بسته شدن سریع کانالهای ایجاد شده و ریسک پایین
- دوره نقاهت کوتاه مدت
- افزایش ضخامت اپیدرم
- افزایش فاکتورهای رشد، کلاژن، الاستین
- جوان سازی پوست با میکرونیدلینگ
- دوران نقاهت کوتاه پس از انجام میکرونیدلینک
تاریخچه میکرونیدلینگ
تاریخچه بازسازی پوست صورت را میتوان در مصر باستان و استفاده از ماسکهای خراش دهنده (ابریشن) دارای پودر مرمر یافت. اولین کسانی که متوجه مزایای فوق العاده نیدلینگ پوست شدند دکتر اورنتریک و همکارانش در سال ۱۹۹۵ بودند. اصطلاح ® Subcision را آنها معرفی کردند.
در این روش سوزن زیرجلدی از طریق ایجاد سوراخی مجاور اسکار، زیر فرورفتگی اسکار یا چروک، فرو برده میشود. عمل آزاد کردن پوست از چسبندگی به بافتهای عمیق، موجب بالا آمدن پوست و ایجاد زخمی کنترل شده میگردد، که در نهایت فرایند بهبود زخم آغاز شده و با تشکیل بافت همبند فرورفتگی اسکار بهبود می یابد.
انواع میکرونیدلینگ بر اساس عمق نفوذ سوزن
۱. میکرونیدلینگ سطحی: در این نوع میکرونیدلینگ (جهت جوانسازی اولیه و حداکثر تا عمق ۰٫۵ میلی متر) روی اپیدرم کانالهای بسیار ریزی ایجاد میکنند که باعث میشود فاکتورهای رشد از کراتینوسیتها آزاد شده و فعالیت آنها در اپیدرم افزایش یابد.
۲. میکرونیدلینگ عمقی: (جهت جوانسازی پیشرفته، اسکارها، استریا… از عمق ۰٫۵ تا حداکثر ۳ میلی متر) فرآیند بهبود زخم موجب میشود کراتینوسیتها و فیبروبلاستها تحریک گردند، که نتیجه آن افزایش فعالیت TGF-β۳ و افزایش رشد و نمو سلول های اپیدرم است.
موارد منع
موارد منع دائم: درمان در موارد زیر نمیبایست انجام گیرد:
- واکنش های آلرژیک به مواد مورد استفاده
- بیماری های پوستی (مانند کلوئید، کهیر و…)
- سرطان پوست
- مشکلات گردش خون
- هموفیلی
- مصرف کومارین ها یا دیگر داروهای ضدانعقاد خون
- دیابت
- صرع
- بیماری های مربوط به سیستم ایمنی بدن
موارد منع موقت
- سرما خوردگی
- عفونت های تب زا یا بیماری های عفونی
- مصرف الکل یا مواد مخدر
- مصرف آنتی بیوتیک ها
- بارداری و شیردهی
- تبخال
- ورم ملتحمه
- پس از انجام جراحی زیبایی (توصیه می شود حداقل یک سال بین جراحی زیبایی و میکرونیدلینگ فاصله باشد).
درمان اسکارهای ناشی از جای جوش
درمان جای جوش و اسکار آبله مرغان و سالک از جمله موارد قابل درمان با روش میکرونیدلینگ میباشند که در این روش با افزایش ساخت کلاژن و الاستین با تحریک فیبروبلاستها در لایه درم به هموار شدن پوست کمک میشود. برای تاثیر بیشتر از محلول مزوتراپی اسید هیالورونیک همزمان با میکرونیدلینگ استفاده میشود.
افتادگی و شلی پوست
میکرونیدلینک به کاهش شلی و افتادگی پوست در صورت، دستها و بدن کمک مینماید. لیفتینگ در ناحیه شکم بعد از بارداری بدلیل عدم بازگشت کامل عضلات شکم به وضعیت اولیهاش میباشد و میکرونیدلینگ برای این موضوع کمک زیادی نمیکند.
استرچ مارک (استریا حاملگی)
این ترکها در واقع یک نوع پارگی پوست میباشند که لایههای عمقی پوست را درگیر نموده است و درمان کامل آن با هیچ روشی از جمله لیزر CO2 مقدور نمیباشد. با این حال میکرونیدلینگ بطور قابل ملاحظه ای در همرنگ شدن این ضایعات با پوست طبیعی و بهبود قوام و کاهش اندازه آن موثر میباشد. چنانچه میکرونیدلینگ با پی آر پی همراه شود تاثیر آن بیشتر خواهد شد. تعداد جلسات مورد نیاز برای درمان استرچ مارک ۴ تا ۶ جلسه میباشد که به فاصله یک ماه انجام میشود.
لکه های پوستی مقاوم به درمان
این لکهها به دلیل تولید بیش از حد ملانین در پوست ایجاد میشوند. علت تولید بیش از حد ملانین میتواند متفاوت باشد و دلایلی از قبیل آفتاب سوختگی، آکنه، بریدگیها، گزش حشرات و… علت ایجاد آن میباشد. چنانچه ملانین در لایه عمقی درم واقع شده باشد اسیدهای لایه بردار دسترسی به آن ندارند ولی با میکرونیدلینگ لایه درم به خوبی در دسترس بوده و به علاوه نفوذ داروهای مزوتراپی ضد لک که همزمان به روی پوست اسپری میشود موجب از بین رفتن ضایعات هایپر پیگمانته عمقی میشود. استفاده از کرمهای ضد آفتاب بعد از درمان برای پیشگیری از عود ضایعات توصیه می شود.
کاهش چین و چروکهای پوست
کاهش چین و چروکهای پوست بدلیل افزایش تولید کلاژن و الاستین و بهبود خون رسانی به پوست میباشد. مزیت کاهش چین و چروک با میکرونیدلینگ و یا طب سوزنی در مقایسه با تزریق بوتاکس و اسید هیالورونیک در این است که در روش میکرونیدلینگ ماندگاری طولانی تری بدست میآید و ماده خارجی وارد بدن نشده و عوارض جانبی این مواد وجود ندارد.
بعلاوه برای جوانسازی پوست دست، گردن و صورت میتوان از این تکنیک بهره جست. از طرف دیگر مواد فوق بعد از چند ماه توسط بدن متابولیسم شده و نیاز به تزریق مجدد میباشد. بعلاوه در میکرونیدلینگ منافذ پوست به تدریج بسته شده و کیفیت و قوام پوست بهبود می یابد.
درمان اسکارهای ناشی از اعمال جراحی قبلی سوختگی و عفونت
با فعال شدن فیبروبلاستها و سلولهای بنیادی و آزاد شدن فاکتورهای رشد پلاکتی ناهمواریهای پوست به تدریج برطرف شده و اسکار تا حد قابل توجهی از بین میرود. بسته به اندازه اسکار و عمق آن و نوع پوست تعداد جلسات درمانی معین شده که معمولا ۷-۵ جلسه میباشد. اسکارهای ناشی از سوختگی با تاخیر به درمان پاسخ میدهند و بین ۶ ماه تا یک سال ممکن است طول بکشد.
رادیوفرکوئنسی (RF) پوست
روش رادیوفرکوئنسی (RF) پوست یکی از روش های مدرن در حوزه جوانسازی پوست است. این روش که بسیار ایمن و روشی کم تهاجمی است، راه بسیار مناسبی برای افرادی که نمیخواهند پوستشان را جراحی کنند به شمار میرود.
پوست انسان از چندین لایه تشکیل شده که سطحیترین لایه آن اپی درم میباشد. در زیر لایه اپی درم لایه دیگری به نام، لایه درم وجود دارد که نقش موثری در حفظ شادابی و جوانی پوست دارد. در تکنیک جوانسازی پوست با دستگاه RF امواج رادیویی (رادیوفرکانسی) به لایه درم نفوذ کرده و موجب افزایش کلاژن سازی و ایجاد تغییراتی در ساختمان پوست میگردد که این تغییرات منجر به بهبود ظاهر پوست خواهد شد.
در سالهای اخیر تکنیک رادیوفرکانسی (RF) برای درمان چین و چروکها و رفع شلی پوست مورد استقبال بسیاری از افراد قرار گرفته است. روش درمان پوست با رادیوفرکوئنسی بر اساس استفاده از انرژی الکترومغناطیس میباشد که موجب ایجاد گرما شده و با انتقال گرما به لایههای عمیق پوست میتواند سبب انقباض فیبرهای کلاژن در بافت پوست و تحریک کلاژن سازی و در نهایت سفت شدن پوست گردد.
یکی از مهمترین مزیتهایی که دستگاه آر اف جوانسازی نسبت به لیزرها دارد این است که در لیزرها امواج با فرکانس بالا استفاده میشود که ممکن است به سطح پوست آسیب برسانند در حالی که امواج آر اف با وجود اینکه فرکانس پایینتری دارند اما میتوانند بدون آسیب به سطح پوست به اعماق بیشتری از لایههای پوست نفوذ کرده و سبب بهبود قوام و ظاهر پوست شوند.
دستگاه رادیوفرکوئنسی (RF) پوست جهت درمان اکثر مشکلات پوستی همچون رفع شل شدگی پوست، رفع تیرگی پوست، رفع چین و چروکها و جوانسازی پوست، کوچک کردن منافذ باز پوست، بهبود اسکار، بهبود استرچ مارک ها، رفع چروک دور چشم، درمان کراتوز پیلاریس و… به کار میرود.
برای نتیجه بخش بودن جوانسازی با آر اف به طور میانگین حداقل ۳ الی ۵ جلسه درمانی باید انجام شود. مدت زمان انجام آر اف در هر جلسه حدود ۱۵ الی ۲۰ دقیقه میباشد که البته بسته به وسعت بخش مورد نظر برای درمان، این زمان میتواند بیشتر نیز باشد.
بهتر است افرادی که روی پوستشان جوانسازی با آر اف انجام شده است تا مدت کوتاهی، از شستشوی آن ناحیه بپرهیزند، ناحیه را در معرض نور مستقیم خورشید و اشعه سولاریوم قرار ندهند، از ماساژ آن موضع نیز خودداری کنند.
توجه داشته باشید افرادی که در صورتشان از ژل یا بوتاکس استفاده کردهاند، با توجه به گرمابخش بودن دستگاه آر اف مدت زمان اثر ژل و بوتاکسشان کاهش پیدا خواهد کرد. همچنین خانمهای باردار و شیرده، افراد مبتلا به ناراحتی های قلبی، افراد مبتلا به سرطان و افرادی که در بدنشان قطعه فلزی دارند، همگی جزو موارد منع استفاده از دستگاه آر اف هستند از همین رو در هنگام مراجعه به کلینیک جهت انجام جوانسازی پوست با RF حتما مشکلات و بیماری هایتان را به پزشک اطلاع دهید.