۱۲ خرداد؛ روز جهانی والدین

ستاره | سرویس عمومی – والدین ارکان هر خانواده و بنیان‌گذار جوامع هستند. در ادبیات بین‌المللی از کودکان، پدران و مادران، به‌عنوان عناصر سازنده خانواده یاد شده است که در نظام حقوق بین‌الملل بشر به طور مجزا یا با هم مورد توجه قرار گرفته‌اند. از این رو دوازدهم خرداد به نام روز والدین نامگذاری شده است تا اهمیت آنان در کنار خانواده بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

 

 

روز جهانی والدین
تاریخ	۱۲ خرداد
علت نامگذاری	قدردانی از والدین

 

تاریخچه روز‌ جهانی والدین

مجمع عمومی سازمان ملل متحد به موجب قطع‌نامه A/RES/66/292، از سپتامبر سال ۲۰۱۲ میلادی، روز اول ژوئن را به عنوان روز جهانی خانواده اعلام کرد. والدین با هر رنگ، نژاد، مذهب، فرهنگ و ملیت، در همه نقاط جهان اولین سرپرستان و مربیان کودکان به شمار می‌روند که شادی را برای آنها به ارمغان می‌آورند و امکانات زندگی را مهیا می‌کنند. اهمیت الگوپذیری کودکان از رفتار والدین غیرقابل انکار است. 

 

تعریفی از روز جهانی والدین

سازمان‌ملل اول ژوئن را ‌روز جهانی والدین اعلام کرده که مصادف با روز جهانی کودک است، اما در آمریکا، بیل کلینتون با امضای طرح قانونی در سال ۱۹۹۴ آخرین یکشنبه ماه جولای را به‌عنوان روز والدین تصویب کرد. در این روز، بچه‌ها سعی می‌کنند با روش‌های مختلف مانند گردش رفتن و خریدن کادو از زحمت‌هایی که پدر و مادر برای آنها می‌کشند، تشکر کنند. 

شکی نیست که کودک برای رشد فیزیکی و عاطفی به توجه هر دو والد خود نیاز دارد و در واقع برای کامل‌شدن، توجه پدر و مادر را هم‌زمان می‌طلبد، اما در تربیت بچه‌ها، والدین به اقتضای جنسیت‌شان، روش‌های مختلفی را برای تعامل با فرزند به‌کار می‌برند. برخی از این تفاوت‌ها را می‌توان فهرست کرد.

پدرها

• پدرها برای آموزش به بچه‌ها با آن‌ها وارد چالش می‌شوند. مسلم است که هم پدر و هم مادر می‌خواهند به یادگیری فرزند خود کمک کنند، اما هرکدام با شیوه‌ای متفاوت این کار را انجام می‌دهند. مثلاً در آموزش به یک فرزند ناامید، مادر سعی می‌کند به او کمک کند راه‌حل را پیدا کند، درحالی‌که پدر در لحظه‌های ناامیدی و سرخوردگی فرزندش، سعی می‌کند بیشتر با او سروکله بزند تا بچه خودش راه‌حل را پیدا کند.
• پدرها نسبت به مادرها، بچه‌ها را بیشتر به سمت اکتشاف و ماجراجویی تشویق می‌کنند. این شیوه پدران، که به کودکان یاد می‌دهند مواقع سخت، پایداری کنند، در بلندمدت باعث نتایج خوبی در عملکرد تحصیلی و زندگی اجتماعی بچه‌ها می‌شود.
• پدرها تمایل دارند فرزندان را به سمت خطرپذیری هدایت کنند. این کار به استقلال فرزندان در آینده کمک می‌کند. بخشی از این پدیده در این واقعیت نهفته است که پدران کمتر فرزندان را تحسین می‌کنند.

 

 

جان گاتمن، روانشناس در کتاب “بزرگ‌کردن احساسی فرزند باهوش” نوشته است که تحقیقات نشان داده‌اند پدران احتمالاً کمتر از فرزند خود تعریف می‌کنند؛ مگر این‌که معتقد باشند فرزندشان شایستگی این تحسین را دارد و در واقع خود کودک است که تحسین را به‌دست می‌آورد. این رفتار برخلاف شیوه‌ مادران است که فرزندشان را فقط برای راحتی او یا تقویت حس اعتماد به نفسش تحسین می‌کنند. نتیجه این تفاوت برخورد این است که فرزند برای به‌دست آوردن تحسین پدر، بیشتر فعالیت و تلاش می‌کند. پدر دوست دارد موفقیت فرزندش را در دنیای واقعی ببیند و برای همین هم او را به سمت موقعیت‌های سخت هل می‌دهد.

• پدرها برخلاف مادران بازی‌هایی با بچه‌ها انجام می‌دهند که سرشار از بی‌نظمی است. پدرها بازی‌های پرسروصدا و شوخی‌های فیزیکی با فرزندانشان را ترجیح می‌دهند؛ بازی‌هایی که هیجان فیزیکی با کمترین قاعده و قانونی داشته باشد. گاتمن، روانشناس، معتقد است طبیعت بازی‌های فیزیکی پدر و فرزند، به فرزند یاد می‌دهد که چطور احساساتش را مثل تعجب، خشم و هیجان مدیریت کند.

مادرها

• عکس‌العمل طبیعی مادر از زمان به‌دنیا آوردن فرزند، تلاش برای امنیت نوزاد است. در واقع مادر محافظ فرزند محسوب می‌شود؛ محافظت از هر نوع خطری، خطرات محیطی، بیگانگان یا حتی آسیب‌هایی که کودک  ممکن است به خود وارد کند. از سوی دیگر کودکان نیز این موضوع را درک می‌کنند.
• مادران اغلب وقتی با کودکان از طریق بازی یا صحبت‌کردن تعامل دارند، در واقع استعدادهای شناختی آن‌ها را تحریک می‌کنند. مادران بیشتر با بچه‌های خود بازی‌های منظم، قاعده‌مند و چالش‌برانگیز می‌کنند. بچه‌ها را با پازل و کتاب سرگرم می‌کنند که به آن‌ها قدرت شناخت و یادگیری قوانین جامعه را می‌دهد. حتی بازی‌های فیزیکی مادران با فرزندان از قوانینی پیروی می‌کند که فرزند باید از قدرت ذهنی برای هماهنگی در بازی استفاده کند.
• مادران معمولاً دوست دارند مراقبت و محبت بیشتری به فرزندان نشان دهند. آن‌ها وقت بیشتری را صرف فرزند می‌کنند، با او صحبت می‌کنند و سؤال‌ها فرزندان را جواب می‌دهند؛ درحالی‌که پدران کمتر روی احساسات و بیشتر روی فعالیت‌های فیزیکی تمرکز می‌کنند.
• مادران در برخورد با کارهای نامناسب و عملکرد اشتباه کودک،‌ فرصت بیشتری به او می‌دهند. پدران در این مواقع زودتر به سمت تنبیه کودک می‌روند.
• مادرها با فرزندانشان جدی‌تر حرف می‌زنند، اما پدرها اغلب با بچه‌ها شوخی می‌کنند و سربه‌سرشان می‌گذارند. رفتار پدر برای فرزندان کمتر قابل پیش‌بینی است. این شیوه رفتاری پدران، فرزندان را برای مواقع غیرمنتظره در زندگی آماده می‌کند.
• مادرها عموماً مهارت‌های احساسی و ارتباط برقرار کردن را به بچه‌ها یاد می‌دهند. پدرها معمولاً به فرزندانشان مهارت حل مسئله و بقا را می‌‌آموزند.

 

هدف از بزرگداشت روز جهانی والدین

بزرگ‌کردن بچه از نوزادی تا تبدیل شدن به یک فرد بالغ، کار سخت و پرمسئولیتی است که وظیفه اول والدین محسوب می‌شود. برای توجه‌دادن به این وظیفه که عشق بی‌قید و شرط می‌طلبد، در کنار روز جهانی خانواده روزی را نیز برای قدردانی از والدین اختصاص داده‌اند. در روز والدین، خانواده‌ها، معلم‌ها، کودکان و سازمان‌های خانوادگی دور هم جمع می‌شوند، جشن می‌گیرند و در مورد نقش حیاتی والدین در تشکیل خانواده، صحبت می‌کنند. نظر شما درباره نقش والدین و اهمیت آن‌ها در پرورش انسان‌ها چیست؟ در پایان پیشنهاد می‌کنیم ۱۰ روش برای تقویت رابطه والدین و کودک را در ستاره بخوانید.