راه های درمان زخم پای دیابتی چیست؟ + علت، علائم و تشخیص آن

ستاره | سرویس سلامت – زخم پای دیابتی یک عارضه رایج در اثر دیابت کنترل نشده است که در نتیجه آن، بافت پوست پاره و لایه‌های زیرین ظاهر می‌شوند. این زخم‌ها بیشتر در زیر انگشتان و سینه پا اتفاق می‌افتد و حتی ممکن است تا استخوان عمیق شود. در تمام افراد مبتلا به دیابت احتمال بروز این عارضه وجود دارد، اما در صورت انجام مراقبت‌های لازم، می‌توان از آن پیشگیری کرد. درمان زخم پای دیابتی یا درد آن براساس علل به وجود آورنده عارضه، متفاوت است. در صورت بروز این مشکل، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید تا اطمینان حاصل شود مشکل جدی نیست، زیرا زخم آلوده می‌تواند منجر به قطع عضو شود.

 

علائم و تشخیص زخم پای دیابتی

یکی از اولین نشانه‌های زخم پای دیابتی، ترشحاتی است که می‌تواند جوراب را لکه دار کند یا به کفش نشت کند. تورم غیرمعمول، تحریک، قرمزی و بوی بد از یک یا دو پا از اولین علائم این عارضه است.
نشانه قابل توجه از زخم پا در افراد دیابتی بافت سیاه در اطراف زخم است. این به دلیل عدم جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم ایجاد می‌شود. قانقاریا کامل یا جزئی، که به مرگ بافت به علت عفوت اشاره دارد، می‌تواند در اطراف زخم ظاهر شود. در این حالت، بوی بد، تخلیه و ترشحات عفونی، درد و بی حسی ممکن است اتفاق بیافتد.
البته علائم همیشه آشکار نیستند. گاهی اوقات علائم زخم تا زمانی که زخم عفونی شده باشد، بروز پیدا نمی‌کنند. اگر شما هرگونه تغییر رنگی را در پوست پای خود مشاهده کردید یا در این ناحیه احساس درد داشتید، بلافاصله با پزشک مشورت کنید. پزشک به احتمال زیاد زخم را از ۰ تا ۳ درجه بندی می‌کند،

با معیار‌های زیر جدی بودن زخم شما از سوی پزشک شناسایی می‌شود:

• ۰: بدون زخم، اما پا در خطر است
• ۱: زخم وجود دارد، اما عفونت خیر
• ۲: زخم عمیق، در حال آسیب زدن به مفاصل یا تاندون‌ها
• ۳: زخم‌های گسترده یا آبسه ناشی از عفونت

 

 

علل درد و زخم پا در مبتلایان به دیابتی

زخم‌های دیابتی اغلب به دلایل زیر به وجود می‌آیند:

• گردش خون ضعیف
• قند خون بالا (هایپرگلیسمی)
• آسیب به اعصاب
• پای آسیب دیده یا زخم شده

گردش خون ضعیف، یک نوع بیماری عروقی است که در آن خون به طور موثر در پا‌ها جریان ندارد. گردش خون ضعیف می‌تواند بهبود زخم‌ها را دشوارتر کند. سطح گلوکز بالا نیز، می‌تواند در کندتر شدن روند بهبود زخم، موثر باشد، بنابراین مدیریت قندخون بسیار حیاتی است. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، اغلب زمان بیشتری را برای مبارزه با عفونت زخم‌ها سپری می‌کنند. خسارت به اعصاب، یک اثر بلند مدت است که حتی می‌تواند منجر به از بین رفتن احساس در پا‌های فرد شود. اعصاب آسیب دیده ممکن است در ابتدا حس مورمور شدن یا درد ایجاد کنند، اما به مرور موجب از بین رفت حساسیت پا می‌شود، در نتیجه زخم بدون درد بروز می‌کند و به زخم پای دیابتی تبدیل می‌گردد.

زخم‌ها را می‌توان با ترشحات آن‌ها شناسایی کرد و گاهی اوقات یک زخم عمیق، بدون درد است. خشکی پوست نیز در دیابت شایع است. پای فرد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض ترک خوردن است و احتمال ایجاد پینه، میخچه و زخم‌های خونین نیز وجود دارد.

 

 

عوامل تشدید کننده عارضه زخم پای دیابتی

همه افراد مبتلا به دیابت، در معرض خطر زخم پای دیابتی هستند، اما بعضی از عوامل احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش می‌دهند. بعضی از این عوامل که خطر زخم پا در مبتلایان به قند خون بالا را افزایش می‌دهند، عبارتند از:

• کفش‌های نامناسب یا بی کیفیت
• بهداشت نامناسب پا‌ها
• بد گرفتن ناخن
• مصرف الکل
• بیماری چشم ناشی از دیابت
• بیماری قلبی
• بیماری کلیوی
• چاقی
• مصرف دخانیات

علاوه بر این، زخم پای دیابتی در مردان مسن، رایج‌تر است.

 

روش‌های درمان زخم پا در افراد دیابتی

برای جلوگیری از زخم پا، پا‌های خود را کمتر در کفش نگاه دارید و کمتر به آن‌ها فشار وارد کنید. این کار برای پیشگیری از انواع زخم مفید است. فشار حاصل از راه رفتن، می‌تواند عفونت را بدتر کند و زخم را گسترش دهد. برای افرادی که دارای اضافه وزن هستند، فشار اضافی درد را افزایش می‌دهد. پزشک شما ممکن است برای محافظت از پاهایتان پوشیدن کفش و یا جوراب خاصی را پیشنهاد کند که از آن جمله می‌توان اشاره کرد به:

• کفش‌های دیابتی
• گچ
• پوشش‌های فشرده کننده
• افزودنی‌های کفش برای جلوگیری از پینه و میخچه

پزشکان ممکن است با حذف پوست مرده، بیرون آوردن اشیاء خارجی یا عفونت، زخم پا را مدیریت کنند. عفونت یک عارضه‌ی جدی برای این بیماری است و نیاز به درمان فوری پزشکی دارد. همه عفونت‌ها به یک شیوه درمان نمی‌شوند، بافت اطراف زخم ممکن است برای تعیین نوع آنتی بیوتیک مناسب، به آزمایشگاه فرستاده شود. در صورتی‌که پزشک، عفونت جدی را تشخیص دهد، احتمالا برای بررسی آسیب به استخوان ها، عکس برداری تجویز می‌کند.

 

 

۱. درمان دارویی

اگر عفونت بعد از درمان‌های کنترل کننده، همچنان رشد کند، پزشک ممکن است دارو‌های آنتی بیوتیک، ضد ترومبولیت و یا دارو‌های ضد انعقادی برای درمان زخم تجویز کند. بسیاری از این آنتی بیوتیک‌ها به «استافیلوکوک اورئوس»، باکتری‌های ایجاد کننده عفونت یا «ß-haemolytic Streptococcus»، باکتری که در روده یافت می‌شود، حمله می‌کنند.

 

۲. درمان‌های دارویی بدون نسخه

داروهای زیادی وجود دارند که می‌توانید بدون نسخه از داروخانه دریافت کنید:

• پانسمان‌های حاوی عنصر نقره
• کرم سولفادیاازین نقره و یا ژل «پلی هگزامتیلن بیگانیاید»
• ید
• عسل پزشکی در فرم پماد یا ژل

 

۳. درمان با عمل جراحی

ممکن است پزشک معالج به شما توصیه کند که برای درمان زخم‌ها به دنبال عمل جراحی باشید. یک جراح می‌تواند به کاهش فشار در اطراف زخم کمک کند. او با اصلاح استخوان یا از بین بردن ناهنجاری‌های پا می‌تواند زخم را کنترل کند.
جراحی تنها در درصد کمی از مبتلایان به زخم پای دیابتی نیاز است. با این حال، اگر هیچ روش درمانی دیگری به بهبود زخم شما کمک نکند و یا عفونت همچنان در حال پیشرفت باشد، جراحی تنها راه پیشگیری از قطع عضو است.

نظر شما چیست؟ آیا تجربه ای در این زمینه دارید؟ لطفا نظرات و تجربیات خود را در بخش ارسال نظر با ما و دیگر مخاطبان ستاره به اشتراک بگذارید.

برگرفته از: organicfacts و healthline