انواع قطره استریل چشمی و کاربرد آن ها

ستاره |‌ سرویس سلامت – یکی از محصولات دارویی پرکاربرد، قطره استریل چشمی است. این نوع قطره‌ها بسیاری از مشکلات چشم مثل قرمزی، سوزش، خشکی و حساسیت را برطرف می‌کنند؛ همچنین در درمان عفونت‌های این عضو مهم بدن موثر هستند. امروزه، انواع مختلفی از قطره‌های چشمی تولید و عرضه می‌شود که در ادامه به معرفی رایج‌ترین آن‌ها می‌پردازیم.

معرفی انواع قطره استریل چشمی

پیش از آنکه به ادامه مطالعه این مطلب بپردازید، در نظر داشته باشید که چشم، عضو بسیار حساسی است و حتی داروخانه‌ها معمولا داروهای مربوط به بیماری‌های چشمی را بدون نسخه پزشک در اختیار مراجعین قرار نمی‌دهند. بنابراین هیچگاه خودسرانه اقدام به خرید یا مصرف هیچ دارویی نکنید. با این حال ما در این مطلب و صرفا جهت اطلاع از انواع قطره‌های استریل چشمی، به معرفی چند مورد از این قطره‌ها خواهیم پرداخت.

انواع مختلفی از قطره‌های استریل چشمی وجود دارد که رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از:

۱. قطره استریل چشمی کلرامفنیکل (Chloramphenicol)

کلرامفنیکل، یک آنتی‌بیوتیک است. این قطره استریل چشمی عفونت‌های باکتریایی چشم را درمان می‌کند؛ بنابراین، نمی‌توانید از آن برای درمان عفونت‌های ویروسی یا قارچی چشم استفاده کنید. معمولا از این دارو ۶-۲ بار روز یا طبق دستور پزشک استفاده می‌شود.

عوارض مصرف:‌ معمولا استفاده از کلرامفینیکل عوارض جانبی مهمی ندارد. این قطره در بعضی از افراد باعث سوزش، خارش و قرمزی چشم‌ها، تاری دید و حساسیت به نور می‌شود. احتمال بروز واکنش‌های آلرژیک جدی بسیار نادر است؛ با این حال، در صورت مشاهده علائمی مثل بثورات جلدی، تورم صورت، زبان و گلو، سرگیجه شدید و اختلال تنفس فورا به پزشک مراجعه کنید.

 

۲. قطره استریل چشمی سیپلکس (Ciplex)

سیپلکس (سیپروفلوکساسین)، یک آنتی‌بیوتیک است که از رشد باکتری‌ها جلوگیری می‌کند. از سیپلکس برای درمان عفونت‌های باکتریایی چشم و درمان زخم قرنیه استفاده می‌شود. این قطره برای درمان عفونت‌های ویروسی و قارچی چشم مفید نیست.

عوارض مصرف:‌ خشکی یا آبریزش چشم‌، درد چشم، پلک‌های قرمز یا پف کرده، تاری دید و خارش خفیف چشم‌ها از شایع‌ترین عوارض سیپلکس به شمار می‌روند. اگر به مشکلاتی مثل کهیر، مشکلات تنفسی و تورم صورت و گلو مبتلا شدید، به اورژانس مراجعه کنید. علائمی که باید بعد از مشاهده آن‌ها فورا با پزشک تماس بگیرید، عبارتند از: سوزش شدید، تورم، قرمزی و آبریزش چشم‌.

 

 

۳. قطره استریل چشمی باکتی ماید (Bactimide)

قطره استریل چشمی باکتی ماید (سولفاستامید)، یک آنتی‌بیوتیک است که در درمان عفونت‌های باکتریایی چشم کاربرد دارد. این قطره برای درمان عفونت‌های ویروسی و قارچی مناسب نیست. از باکتی ماید نباید برای کودکان زیر ۲ ماه استفاده کرد.

عوارض مصرف:‌ قرمزی و سوزش خفیف چشم‌ها، از رایج‌ترین عوارض باکتی ماید محسوب می‌شود. اگر علائم واکنش‌های آلرژیک مثل کهیر، مشکلات تنفسی، تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو را مشاهده کردید، فورا به اورژانس مراجعه کنید. همچنین اگر چشم‌های شما دچار تورم، قرمزی و آبریزش شد، فورا با پزشک تماس بگیرید؛ چون ممکن است شدت عفونت بیشتر شده باشد یا حتی به یک عفونت جدید مبتلا شده باشید.

 

۴. قطره استریل چشمی نفازولین (Naphazoline)

نفازولین، یک وازودیلاتور است که باعث انقباض عروق خونی چشم می‌شود. این قطره در درمان خارش و قرمزی چشم‌ها که از آلرژی یا سرماخوردگی ناشی می‌شود، نقش دارد.

اگر بعد از مصرف نفازولین قرمزی چشم بیشتر شد یا به مشکلاتی مثل درد چشم، تغییر بینایی، سرگیجه شدید و سردرد مبتلا شدید، استفاده از قطره را متوقف کرده و فورا با پزشک تماس بگیرید. افرادی که به گلوکوم با زاویه تنگ (نوعی از بیماری آب سیاه) مبتلا هستند، نباید از این قطره استریل چشمی استفاده کنند. افراد مبتلا به بیماری قلبی، پرفشاری خون، دیابت، اختلال تیروئید و عفونت چشم باید قبل از مصرف نفازولین با پزشک مشورت کنند.

در صورت مصرف داروهای ضد افسردگی (آمی ‌تریپتیلین، نورتریپتیلین و ایمی پرامین)، ارگوتامین، فنلزین و ایزوکربوکسازید، درباره بی‌خطر بودن مصرف نفازولین چشمی با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

 

 

۵. قطره‌های چشمی استروئید

این دسته از قطره‌ها که جز کورتون‌ها طبقه‌بندی می‌شوند، حتما باید تحت نظر پزشک استفاده شوند. بتامتازون، پردنیزولون، دگزامتازون و هیدروکورتیزون از جمله قطره‌های چشمی استروئید هستند که می‌توانند بسیاری از بیماری‌های چشمی را درمان کنند؛ با این حال، استفاده طولانی مدت از آن‌ها ممکن است به مشکلات جدی مثل گلوکوم (آب سیاه) و آب مروارید منجر شود.

 

۶. قطره اشک مصنوعی

این نوع قطره‌ها به مرطوب نگه داشتن چشم‌ها کمک می‌کنند. معمولا از اشک مصنوعی برای درمان سوزش و مشکلات ناشی از خشکی چشم‌ها استفاده می‌شود. ذکر این نکته ضروری است که از این دارو نمی‌توان برای درمان یا جلوگیری از عفونت چشم استفاده کرد. اگر چشم‌های شما دچار عفونت شده، قبل از مصرف اشک مصنوعی با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

عوارض مصرف:‌ خارش، قرمزی و سوزش خفیف چشم‌ها و تاری دید از شایع‌ترین عوارض اشک مصنوعی محسوب می‌شوند. چنانچه بعد از مصرف اشک مصنوعی دچار واکنش‌های آلرژیک (اختلال تنفس و تورم صورت، لب‌ها، زبان و گلو) شدید، به اورژانس مراجعه کنید؛ همچنین در صورت مشاهده علائمی مثل سوزش شدید چشم، درد چشم و تغییر بینایی استفاده از قطره را متوقف و فورا به پزشک مراجعه کنید.

 

 

توصیه‌های مهم برای استفاده از قطره استریل چشمی

در هنگام استفاده از قطره‌های استریل چشمی به نکات زیر توجه کنید:

• حتما قبل از مصرف قطره‌های چشمی دست‌های خود را به خوبی بشویید.
• مراقب باشید که سر قطره چکان با سطوح مختلف حتی چشم یا دست شما، تماس پیدا نکند. قطره چکان استریل است و آلوده شدن آن احتمال عفونت چشم را افزایش می‌دهد.
• از لنزهای تماسی فقط در صورت تائید پزشک استفاده کنید. معمولا توصیه می‌شود که بین استفاده از قطره استریل چشمی و قرار دادن لنز در چشم حداقل ۱۵ دقیقه فاصله وجود داشته باشد.
• بدون تجویز پزشک از قطره‌ها و سایر داروهای چشمی به طور همزمان استفاده نکنید.
• هنگام رانندگی، کار با ماشین آلات و سایر فعالیت‌های پرخطر احتیاط کنید. بعضی از قطره‌های استریل چشمی ممکن است باعث تاری دید شوند.
• در حال حاضر، تاثیر بسیاری از قطره‌های چشمی روی جنین و کودکان شیرخوار مشخص نیست؛ به همین دلیل، توصیه می‌شود در دوران بارداری و شیردهی بدون نظر پزشک از آن‌ها استفاده نکنید.
• قطره‌ها را دور از دسترس کودکان نگه دارید. بعضی از داروهای چشمی اگر به طور تصادفی توسط کودکان خردسال بلعیده شوند، باعث بروز مشکلات جدی می‌شوند.
• قطره‌های چشمی را در جای خنک و دور از نور و رطوبت قرار دهید. همچنین از یخ زدن آن‌ها جلوگیری کنید.
• اگر رنگ مایع درون قطره چکان تغییر کرده یا ذراتی درون آن مشاهده می‌شود، از قطره استفاده نکنید.
• از مصرف قطره‌های تاریخ گذشته جدا خودداری کنید.

 

کلام پایانی

قطره‌های استریل چشمی به ۲ دسته بدون نسخه و نیازمند نسخه تقسیم می‌شوند. توصیه می‌شود که حتی در استفاده از قطره‌های بدون نسخه احتیاط کرده و حتما آن‌ها را طبق تجویز پزشک یا دستورالعمل بروشور دارو مصرف کنید. اگر بعد از مصرف قطره‌های چشمی علائم شما بدتر شد، استفاده از دارو را قطع کرده و فورا به پزشک مراجعه کنید.