متن کامل دعای عشرات به همراه معنی و پیشینه‌ی آن

ستاره | سرویس مذهبی – خواندن دعای عشرات بنابر روایات مختلف شیعه در عصر روز جمعه سفارش شده است. البته این دعا را می‌توان در روزهای دیگر هفته نیز خواند. هر چند که بهتر است دعای عشرات در هنگام صبح یا در وقت شب خوانده شود. در واقع مستحب است که این دعا هنگام صبح خوانده شود. اما همان گونه که ذکر آن رفت بهترین زمان برای خواندن دعای عشرات عصر روز جمعه است.

 

دلیل شناخته شدن دعای عشرات به این نام آن است که بخشی از جملات پایانی آن باید ده بار تکرار شود. در واقع ریشه‌ی این کلمه از کلمه‌ی عشر می‌آید که به معنی ده است. به هر حال در دعای عشرات مضامین اخلاقی و اعتقادی مختلفی مانند وحدانیت خدا، نبوت و امامت مطرح شده است. مفاهیمی که در مذهب شیعه بسیار مورد توجه قرار دارند.

 

 

پیشینه‌ی دعای عشرات

در روایات شیعه دعای عشرات به حضرت علی (ع) منسوب شده است. بنابر روایات مذکور حضرت علی (ع) این دعا را به فرزند خود امام حسین (ع) آموخته است. نحوه‌ی نسبت داده شدن این دعا به امام اول شیعیان را می‌توان در کتاب جمال الاسبوع از سید بن طاووس مشاهده کرد. در این کتاب از شیخ طوسی نقل شده است که امام محمد باقر (ع) از پدر خود حضرت علی بن الحسین (ع) و او از پدر خود امام حسین (ع) شنید که حضرت علی (ع) این دعا را به او آموخت.

شیخ طوسی این قول را از احمد بن محمد بن سعید بن عقده نقل می‌کند. خود او نیز این روایت را از قول علی بن حسن بن علی بن فضال و او هم از قول ثعلبه بن میمون و او هم از قول صالح بن فیض و او هم از قول ابن مریم و او هم از قول عبدالله بن عطا روایت کرده است.

در کتاب بحارالانوار مجلسی نیز اشاره به دعای عشرات را مشاهده می‌کنیم. در این کتاب به دعای عشرات علاوه بر روایت سید بن طاووس بر اساس روایت دیگری از قول امام جعفر صادق (ع) نیز اشاره می‌شود. از دیگر کتاب‌های مذهبی شیعه که در آنها به دعای عشرات اشاره شده است می‌توان به آثاری نظیر بلدالامین، مصباح و مفاتیح الجنان اشاره کرد. در کتاب بلدالامین و مفاتیح الجنان به دعای عشرات بر اساس همان نقل قول طوسی اشاره می‌شود و در کتاب مصباح شاهد اشاره به این دعا بر اساس یک نقل قول دیگر هستیم. این در حالی است که کتاب مصباح نیز مانند کتاب بلدالامین توسط کفعمی به رشته تحریر در آمده است.

 

 

مضامین موجود در دعای عشرات

در دعای عشرات مفاهیمی نظیر یکتا بودن و بزرگی خدا و درود فرستادن بر پیامبران او مشاهده می‌شود. بخش نخست دعای عشرات به برشمردن صفات مربوط به یکتایی خدا و وصف خصوصیات او اختصاص دارد. در بخش بعدی دعای عشرات به نعمت‌های خدا و برکات او اشاره می‌شود. پس از آن نیز نوبت به توصیف مفاهیمی نظیر نبوت و معاد می‌رسد. همچنین در بخش‌های مختلف دعای عشرات شاهد شکرگزاری و اظهار سپاس نیز هستیم.

از قول حضرت علی (ع) خطاب به امام حسن (ع) در مورد دعای عشرات نقل شده است: «هزار هزار فرشته که هر یک را خداوند قدرت هزار هزار نویسنده عطا کرده به نوشتن ثواب این دعا بپردازند. و خداوند هزار هزار فرشته را به طلب مغفرت تو برانگیزد که هر یک را نیروی هزار هزار استغفار کننده عطا فرماید. و در بهشت فردوس هزار هزار قصر برای تو بنا کند که در هر قصری هزار هزار خانه باشد. و در آن‌جا همسایه جدت رسول خدا باشی و در دارالسلام برای تو خانه‌ای قرار دهد که مجاور اهل خود باشی و در بهشت عدن برای تو هزار شهر بنا فرماید و با تو از قبر نامه‌ای محشور شود سخنگو، که به راستی و حق سخن گوید و اعلام دارد که بر صاحب من هیچ ترس و بیم و لغزش و عذابی نیست»

 

 

متن کامل دعای عشرات

پس از توضیحات فوق بهتر است به سراغ دعای عشرات برویم و با متن عربی و فارسی آن بیشتر آشنا شویم.

 

دعای عشرات

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

سُبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ لا إِلَهَ اِلّا اللهُ وَ اللهُ أَکْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ اللهِ آنَاءَ اللَّیْلِ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللهِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ سُبْحَانَ اللهِ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِبْکَارِ سُبْحَانَ اللهِ حِینَ تُمْسُونَ وَ حِینَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِیّا وَ حِینَ تُظْهِرُونَ یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ کَذَلِکَ تُخْرَجُونَ سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ.

منزه است خدا و ستایش خاص خداست و معبودى جز خدا نیست. و او از هر وصفى بر‌تر و جنبش و نیرویى نیست جز به مدد خداى والاى‏ بزرگ. پاک و منزه است خدا شب هنگام و به‌گاه روز. پاک و منزه است خدا صبحگاهان و به‌گاه عصر. پاک و منزه است‏ خدا در شامگاه و بامداد. پاک و منزه است خدا آنگاه که به شب درآیید و گاهى که به صبح برآیید. ستایش براى اوست در آسمانها و زمین. و شب هنگام و گاهى که ظهر مى‏کنید، هم او که زنده را از مرده بیرون مى‏آورد و مرده را از زنده خارج مى‏سازد. و به زمین پس از مرگش زندگى مى‏بخشد. و همین‏گونه شما هم از قبرها بیرون آورده مى‏شوید. منزّه است پروردگارت، پروردگار عزت از آن‌چه او را بدان وصف مى‏کنند.

وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَ الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ سُبْحَانَ ذِی الْمُلْکِ وَ الْمَلَکُوتِ سُبْحَانَ ذِی الْعِزَّةِ وَ الْجَبَرُوتِ سُبْحَانَ ذِی الْکِبْرِیَاءِ وَ الْعَظَمَةِ الْمَلِکِ الْحَقِّ الْمُهَیْمِنِ [الْمُبِینِ‏] الْقُدُّوسِ سُبْحَانَ اللهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الَّذِی لا یَمُوتُ سُبْحَانَ اللهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الْقُدُّوسِ سُبْحَانَ الْقَائِمِ الدَّائِمِ سُبْحَانَ الدَّائِمِ الْقَائِمِ سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ رَبِّیَ الْأَعْلَى سُبْحَانَ الْحَیِّ الْقَیُّومِ سُبْحَانَ الْعَلِیِّ الْأَعْلَى سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ

و سلام بر رسولان و سپاس خداى را پروردگار جهانیان. منزه است صاحب فرمانروایى و ملکوت‏، منزه است صاحب عزت و اقتدار، منزه است دارنده بزرگ‏منشى و عظمت،‌‌ همان فرمانرواى بر حق سیطره‏دار، داراى ‌‌نهایت پاکى، منزه است خداى فرمانرواى زنده‏اى که هرگز نمى‏میرد. منزه است خداى فرمانرواى زنده، داراى نهایت‏ پاکى، منزه است پاینده پایدار، منزه است پایدار پاینده، منزه است پروردگار بزرگم، منزه است پروردگار برترم، منزه است آن زنده‌ی به خود پاینده. منزه است آن بلند مرتبه‌ی بر‌تر، منزه است او و بلند مرتبه است از هر زشتى و عیب، پاک و پاکیزه است.

 

 

رَبُّنَا وَ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ سُبْحَانَ الدَّائِمِ غَیْرِ الْغَافِلِ سُبْحَانَ الْعَالِمِ بِغَیْرِ تَعْلِیمٍ سُبْحَانَ خَالِقِ مَا یُرَى وَ مَا لا یُرَى سُبْحَانَ الَّذِی یُدْرِکُ الْأَبْصَارَ وَ لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ اللهُمَّ إِنِّی أَصْبَحْتُ مِنْکَ فِی نِعْمَةٍ وَ خَیْرٍ وَ بَرَکَةٍ وَ عَافِیَةٍ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ نِعْمَتَکَ وَ خَیْرَکَ وَ بَرَکَاتِکَ وَ عَافِیَتَکَ بِنَجَاةٍ مِنَ النَّارِ وَ ارْزُقْنِی شُکْرَکَ وَ عَافِیَتَکَ وَ فَضْلَکَ وَ کَرَامَتَکَ أَبَدا مَا أَبْقَیْتَنِی اللهُمَّ بِنُورِکَ اهْتَدَیْتُ وَ بِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْتُ وَ بِنِعْمَتِکَ أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَیْتُ.

پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح، منزه است آن پاینده بى غفلت. منزه است آن داناى ناآموخته، منزه است آن‏ آفریننده دیدنیها و نادیدنیها، منزه است آن‏که دیده‏ها را دریابد و دیده‏ها او را در نیابند. و او است لطیف‏ آگاه، خدایا در حالى صبح کردم که از جانب تو بودم، در نعمت و خیر و برکت و سلامتى کامل، پس درود فرست بر محمد و خاندانش‏ و نعمت و خیر و برکات و سلامتى را بر من با نجات از آتش دوزخ تمام کن. شکرگذارى و سلامتى و فضل‏ و کرامت خود را همواره تا هنگامى که زنده هستم روزى‏ام فرما. خدایا! به نورت هدایت یافتم و به احسانت‏ بى‏نیاز گشته و به نعمت تو صبح و شام کردم.

اللهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ وَ کَفَى بِکَ شَهِیدا وَ أُشْهِدُ مَلائِکَتَکَ وَ أَنْبِیَاءَکَ وَ رُسُلَکَ وَ حَمَلَةَ عَرْشِکَ وَ سُکَّانَ سَمَاوَاتِکَ وَ أَرْضِکَ [أَرَضِیکَ‏] وَ جَمِیعَ خَلْقِکَ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللهُ لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ وَحْدَکَ لا شَرِیکَ لَکَ وَ أَنَّ مُحَمَّدا صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ وَ أَنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ تُحْیِی وَ تُمِیتُ وَ تُمِیتُ وَ تُحْیِی وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ أَنَّ النَّارَ حَقٌّ وَ [أَنَ‏] النُّشُورَ حَقٌّ وَ السَّاعَةَ آتِیَةٌ لا رَیْبَ فِیهَا.

خدایا! تو را گواه مى‏گیرم و گواهى تو مرا بس است. و گواه مى‏گیرم تمام فرشتگان و پیامبران و رسولان و حاملان عرش و ساکنان آسمان‌ها و زمین‏ و تمام آفریده‏های تو را بر این که همانا تویى خدا، معبودى جز تو نیست، یگانه و بى‏شریک هستى و این که محمد، هم او که درود خدا بر او و خاندانش باد، بنده و فرستاده تو است و این که تو بر همه چیز توانایى، زنده مى‏کنى و مى‏میرانى‏ و مى‏میرانى و زنده مى‏سازى. و گواهى مى‏دهم که بهشت و دوزخ و برانگیخته شدن مردگان حق است و قیامت آمدنى است‏ که تردیدى در آن نیست.

وَ أَنَّ اللهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ وَ أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ حَقّا حَقّا وَ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ هُمُ الْأَئِمَّةُ الْهُدَاةُ الْمَهْدِیُّونَ غَیْرُ الضَّالِّینَ وَ لا الْمُضِلِّینَ وَ أَنَّهُمْ أَوْلِیَاؤُکَ الْمُصْطَفَوْنَ وَ حِزْبُکَ الْغَالِبُونَ وَ صَفْوَتُکَ وَ خِیَرَتُکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ نُجَبَاؤُکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِدِینِکَ وَ اخْتَصَصْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ وَ اصْطَفَیْتَهُمْ عَلَى عِبَادِکَ وَ جَعَلْتَهُمْ حُجَّةً عَلَى الْعَالَمِینَ.

و اینکه خدا مردگان را برخواهد انگیخت و شهادت مى‏دهم که على بن ابى طالب امیر مومنان بر حق است و پیشوایان از فرزندانش امامان هدایت‏گر و ره‏یافته‏اند. نه گمراه هستند و نه گمراه ‏کننده و این که آنان اولیاء برگزیده‌ی تو هستند، و حزب پیروز تو هستند. و بندگان خالص تو بهترین‏ انتخاب ‏شدگان از میان مخلوقات تو هستند و بهترین برگزیده ‏شدگانى هستند که براى بیان دین خود برگزیدى و از میان بندگان خاص خود ساختى و ایشان‏ را بر بندگان خود برگزیدى و بر جهانیان حجت قرار دادى.

 

 

صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمْ وَ السَّلامُ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ اللهُمَّ اکْتُبْ لِی هَذِهِ الشَّهَادَةَ عِنْدَکَ حَتَّى تُلَقِّنَنِیهَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ أَنْتَ عَنِّی رَاضٍ إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ اللهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا یَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لا یَنْفَدُ آخِرُهُ اللهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا تَضَعُ لَکَ السَّمَاءُ کَنَفَیْهَا [کَتِفَیْهَا] وَ تُسَبِّحُ لَکَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَیْهَا اللهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا سَرْمَدا أَبَدا لا انْقِطَاعَ لَهُ وَ لا نَفَادَ وَ لَکَ یَنْبَغِی وَ إِلَیْکَ یَنْتَهِی فِیَّ وَ عَلَیَّ وَ لَدَیَّ وَ مَعِی وَ قَبْلِی وَ بَعْدِی وَ أَمَامِی وَ فَوْقِی وَ تَحْتِی وَ إِذَا مِتُّ وَ بَقِیتُ فَرْدا وَحِیدا ثُمَّ فَنِیتُ.

 درود و سلام و رحمت و برکات تو بر آنان‏ باد. بارالها! این شهادت را نزد خود براى من ثبت کن. تا آن را در روز قیامت بر زبانم جارى کنى، درحالى‏که‏ از من خشنود باشى. همانا تو بر آن‌چه مى‏خواهى توانایى. خدایا! تو را سپاس، سپاسى که آغاز آن بالا رود و انجام آن پایان نگیرد. خدایا! تو را سپاس، سپاسى که آسمان براى تو بر دوش کشد و زمین و هر که بر آن است تو را آن‌چنان تسبیح کند. خدایا! تو را سپاس، سپاسى همواره و همیشگى که گسست و پایانى برایش نباشد و تنها سزاوار تو باشد و به تو بیانجامد. سپاسى که‏ نمایان شود در دلم و بر تنم و نزد من و با من و پیش از من و پس از من و پیش رویم و بالاى سرم و زیر پایم و آن‌گاه که مرگ من فرا رسد و یگانه و تنها مانم، سپس فانى شوم.

وَ لَکَ الْحَمْدُ إِذَا نُشِرْتُ وَ بُعِثْتُ یَا مَوْلایَ اللهُمَّ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ بِجَمِیعِ مَحَامِدِکَ کُلِّهَا عَلَى جَمِیعِ نَعْمَائِکَ کُلِّهَا حَتَّى یَنْتَهِیَ الْحَمْدُ إِلَى مَا تُحِبُّ رَبَّنَا وَ تَرْضَى اللهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى کُلِّ أَکْلَةٍ وَ شَرْبَةٍ وَ بَطْشَةٍ وَ قَبْضَةٍ وَ بَسْطَةٍ وَ فِی کُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَةٍ اللهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا خَالِدا مَعَ خُلُودِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا لا مُنْتَهَى لَهُ دُونَ عِلْمِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا لا أَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِیَّتِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا لا أَجْرَ لِقَائِلِهِ اِلّا رِضَاکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِکَ بَعْدَ عِلْمِکَ.

و تو را سپاس گاهى که زنده و برانگیخته شوم، اى سرور من، خدایا! و تو را ستایش و سپاس براى تمام صفات پسندیده‏ات و بر تمام نعمت‌هایت. سپاسى بلند و بى‏پایان، که آن را اى پروردگار ما پسندیده دارى و از آن خشنود شوى. خدایا! تو را سپاس بر هر خوردن و نوشیدن و هر دست یافتن و هر بست و گشودن، و در برابر هر تار مو که به ما دادى، خدایا! تو را سپاس، سپاسى پاینده به پایندگى‏ات. و تو را سپاس، سپاسى که نهایت‏ آن را جز دانش تو نداند. و تو را سپاس، سپاسى که پایان آن را جز مشیت تو نخواهد. و تو را سپاس، سپاسى که جز خشنودى تو مزدى براى گوینده‏اش نیست. و تو را سپاس بر بردباری‏ات پس از آن‏که دانستى.

 

 

وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى عَفْوِکَ بَعْدَ قُدْرَتِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ بَاعِثَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَارِثَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ مُنْتَهَى الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ مُبْتَدِعَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ مُشْتَرِیَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَلِیَّ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ قَدِیمَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ صَادِقَ الْوَعْدِ وَفِیَّ الْعَهْدِ عَزِیزَ الْجُنْدِ قَائِمَ الْمَجْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ رَفِیعَ الدَّرَجَاتِ مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ مُنْزِلَ [مُنَزِّلَ‏] الْآیَاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ.

و تو را سپاس بر گذشتی که داری، پس از آن که بر عذاب توانا بودى. و تو را سپاس، اى سرچشمه سپاس. و تو را سپاس، اى به ارث ‏برنده‌ی سپاس. و تو را سپاس، اى آفریننده سپاس. و تو را سپاس اى ‌‌نهایت سپاس، و تو را سپاس اى پدیدآورنده‌ی سپاس. و تو را سپاس، اى خریدار سپاس. و تو را سپاس اى صاحب سپاس. و تو را سپاس، اى دیرینه‌ی سپاس. و تو را سپاس، اى راست وعده، اى وفادار به عهد، اى سپاه توانا. اى مجد و عظمت تو پایدار و تو را سپاس اى بلند پایه، اى پاسخگوى خواسته‏ها، اى فرود آورنده‏‌ی آیات از بالاى هفت آسمان.

عَظِیمَ الْبَرَکَاتِ مُخْرِجَ النُّورِ مِنَ الظُّلُمَاتِ وَ مُخْرِجَ مَنْ فِی الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ مُبَدِّلَ السَّیِّئَاتِ حَسَنَاتٍ وَ جَاعِلَ الْحَسَنَاتِ دَرَجَاتٍ اللهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ غَافِرَ الذَّنْبِ وَ قَابِلَ التَّوْبِ شَدِیدَ الْعِقَابِ ذَا الطَّوْلِ لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ اللهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ فِی اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى وَ لَکَ الْحَمْدُ فِی النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى وَ لَکَ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ نَجْمٍ وَ مَلَکٍ فِی السَّمَاءِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الثَّرَى وَ الْحَصَى وَ النَّوَى وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا فِی جَوِّ السَّمَاءِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا فِی جَوْفِ الْأَرْضِ.

اى داراى برکات بزرگ، اى در آورنده‌ی نور از دل تاریکی‌ها و اى‏ بیرون آورنده‌ی آنان‏که در تاریکی‌ها هستند. به سوى نور، اى دگرگون کننده‌ی گناهان به نیکی‌ها، و بالا برنده‌ی حسنات در مراتب بهشت. خدیا! تو را سپاس اى آمرزنده‌ی گناه و اى پذیراى توبه و اى عذاب تو سخت و اى صاحب عطاى بى‏حد، معبودى جز تو نیست. بازگشت همه به سوى تو است. خدیا! تو را سپاس در شبانگاهى که روز را مى‏پوشاند. و تو را سپاس در روز آنگاه که آشکار مى‏گردد. و تو را سپاس در آخرت و دنیا، و تو را سپاس به تعداد تمام ستاره‏ها و تمام فرشتگان آسمانى. و تو را سپاس به شماره‌ی ذرات خاک و ریگ و دانه‏ها و تو را سپاس به عدد آن‌چه در میان آسمان است. و تو را سپاس به عدد آن‌چه در درون زمین است.

وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْزَانِ مِیَاهِ الْبِحَارِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْرَاقِ الْأَشْجَارِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحْصَى کِتَابُکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ الْهَوَامِّ وَ الطَّیْرِ وَ الْبَهَائِمِ وَ السِّبَاعِ حَمْدا کَثِیرا طَیِّبا مُبَارَکا فِیهِ کَمَا تُحِبُّ رَبَّنَا وَ تَرْضَى وَ کَمَا یَنْبَغِی لِکَرَمِ وَجْهِکَ وَ عِزِّ جَلالِکَ.

و تو را سپاس به میزان وزن آبهاى دریا، و تو را سپاس به شماره‌ی برگ‏ درختان و تو را سپاس به عدد آن‌چه روى زمین است. و تو را سپاس به تعداد آنچه کتاب تو بر شمرده، و تو را سپاس به عدد آن‌چه دانش تو آن را فرا گرفته است. و تو را سپاس به شماره‌ی آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان‏ و چهارپایان و درندگان، سپاسى فراوان و سپاسى پاک که در آن برکت باشد. آن‌چنان‏که پذیرى، اى پروردگار ما و خشنود گردى، و آن‌چنان‏که سزاوار بزرگوارى ذات و بزرگى جلال تو است.

 

 

پس از خواندن موارد ذکر شده در دعای عشرات باید ده مرتبه تکرار کرد:

لا إِلَهَ اِلّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ.

معبودى جز خدا نیست، یگانه و بى‏شریک است. فرمانروایى و ستایش تنها از آن او است و او لطیف و آگاه است.

پس از آن باید ده مرتبه تکرار کرد:

لا إِلَهَ اِلّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ یُمِیتُ وَ یُحْیِی وَ هُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ.

معبودى جز خدا نیست، یگانه و بى‏شریک است، فرمانروایى و ستایش از آن او است. زنده مى‏کند و مى‏میراند، مى‏میراند و زنده مى‏کند. و او خود زنده‏اى است که هرگز نمى‏نمیرد. نیکى به دست او است و او بر هر چیزى توانا است.

سپس باید ده مرتبه تکرار کرد:

أَسْتَغْفِرُ اللَهَ الَّذِی لا إِلَهَ اِلّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ.

آمرزش مى‏جویم از خدایى که معبودى جز او نیست. زنده و به خود پاینده است، و تنها به سوى او باز مى‌گردم.

پس از آن باید ده مرتبه تکرار کرد:

یَا اللهُ یَا اللهُ

اى خدا اى خدا

و سپس باید ده مرتبه تکرار کرد:

یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ

اى بخشنده اى بخشنده

در این بخش از دعای عشرات باید ده مرتبه تکرار کرد:

یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ

اى مهربان اى مهربان

و این بار ده مرتبه تکرار کرد:

یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ

اى‏ پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمین

و ده مرتبه تکرار کرد:

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ

اى صاحب جلال و بزرگوارى

در این بخش از دعای عشرات هم باید ده مرتبه تکرار کرد:

یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ

اى مهرورز و صاحب منت

و ده مرتبه تکرار کرد:

یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ

اى زنده اى پاینده

و ده مرتبه تکرار کرد:

یَا حَیُّ لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ

اى زنده‏اى که شایسته‌ی پرستشى جز تو نیست

و ده مرتبه تکرار کرد:

یَا اللهُ یَا لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ

اى خدا، اى که هیچ شایسته‌ی پرستشى جز تو نیست

و ده مرتبه تکرار کرد:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

و ده مرتبه هم صلوات فرستاد:

اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.

خدایا بر محمد و خاندان محمد درود فرست.

و پس از ذکر صلوات باید ده مرتبه تکرار کرد:

اللهُمَّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ.

خدایا! با من آن‏ کن که شایسته تو است.

و ده مرتبه آمین گفت:

 آمِینَ آمِینَ

اجابت فرما اجابت فرما

پس از تقاضای اجابت در دعای عشرات باید ده مرتبه سوره ی توحید را خواند و پس از آن گفت:

اللهُمَّ اصْنَعْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَصْنَعْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ فَإِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ وَ أَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَ الْخَطَایَا فَارْحَمْنِی یَا مَوْلایَ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.

خدایا! با من آن کن که شایسته تو است، نه آن‏ که سزاوار من است. چه همانا تو شایسته‌ی پروا و آمرزشى و من درخور گناهان و خطاهایم. پس به من رحم کن. اى مولاى من که تو مهربان‏‌ترین مهربانانى.

و سپس باید ده مرتبه تکرار کرد:

لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لا یَمُوتُ وَ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدا وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیرا.

جنبش و نیرویى نیست جز برآمده از سوى خدا، توکل نمودم بر زنده پاینده‏اى که نمى‏میرد. و ستایش خداى را که فرزندى نگرفته و در فرمانروایى شریکى‏ برایش نبوده و از خوارى و ناتوانى سرپرستى نداشته است و بى‏اندازه بزرگش شمار.

به این ترتیب خواندن دعای عشرات به پایان می‌رسد.