ورزش پارکور چیست و چه مهارت‌هایی لازم دارد؟

ستاره | سرویس ورزش – دو تفریحی از محبوبیت کافی برای تضمین صرف سالیانه میلیون‌ها دلار در تبلیغات و در خرید‌های مشتری‌ها برخوردار است. ولی هنوز بسیاری از مردم آن را خسته کننده می‌دانند. اما اگر رفتن به منظور پیاده روی صبحگاهی به معنی تمرین برای ماراتون یا پوشیدن شورت‌های کوتاه نباشد، چه می‌شود؟

چه می‌شود اگر به معنی ابراز خلاقانه و فردی از طریق انجام حرکات آکروباتیکی مانند پرش از دیوار‌ها و بر روی شکاف ها، رول زمینی و پرش دقیق باشد؟ در عوض دویدن در اطراف پارک ها، در شهر بدوید و مناظر شهری را به موانع مسیر شخصی، زمین بازی برای نیرو، آزادی، شجاعت و دیسیپلین تبدیل کنید.

آنچه گفته شد ایده اصلی ورزش پارکور را شکل می‌دهد؛ و این ورزش، به ویژه هنگامی که حرفه ای‌ها آن را انجام می‌دهند، می‌تواند به همان سرگرم کننده و مسحور کننده باشد. اما متخصصان این ورزش، که به نام تراسیور (traceurs، مردان) و تراسیورس (traceurses، زنان) معروف هستند (این کلمات ریشه فرانسوی دارند)، پارکور را ورزشی بسیار بیشتر از آنچه گفته شد می‌دانند.

در این مقاله از نمایی نزدیکتر به ورزش پارکور، فلسفه پشتیبان آن، چگونگی آغاز آن و دورنمای آن برای آینده نگاه می‌اندازیم.

پارکور یک رشته، ورزش و سرگرمی بین المللی است که شاید توصیف آن به عنوان هنر حرکت به جلو بدون توجه به موانع، بهترین توصیف برای این ورزش است؛ یا می‌توان به زبان ساده گفت: هنر حرکت! هدف اصلی پارکور این است “هرگز به عقب برنگرد!، بلکه در عوض به صورت سیال، با قدرت، اصالت و سرعت بر موانع غلبه کن.

توسعه پارکور به عنوان یک رشته منسجم نخستین بار در سال ۱۹۸۸ در شهر لیسس فرانسه، وقتی که دیوید بل تنها ۱۵ سال داشت، شروع شد. بل کاملاً تحت تأثیر تجارب پدرش به عنوان یک نجاتگر معروف و جنگنده نظامی در گردان اداره آتش نشانی پاریس بود. ریموند، پدر بل، به عنوان یک ورزشکار آموزش دیده و مستعد به خوبی با فلسفه تمرین آموزش بدنی حرفه‌ای جورج هبرت، افسر سابق نیرو دریایی، انطباق یافته بود.

هبرت، در هنگام سفر در آفریقا همراه با نیروی دریایی فرانسه، شاهد گرایش قابل توجه مردم بومی به ورزش و دستیابی به هدف از طریق تعامل با محیط پیرامونی بود. او در مورد آفریقایی‌ها می‌گوید: “بدن آن‌ها عالی، انعطاف پذیر، چابک، ماهر، بادوام و مقاوم بود، و این در حالی که آن‌ها هیچ مربی ژیمناستیکی نداشتند و فقط در در طبیعت زندگی می‌کردند. ” همین قضیه او را به سوی ابداع روش طبیعی سوق داد. در این روش فقط از بدن و محیط پیرامونی برای نموی بدنی استفاده می‌شود. هبرت معتقد است که هدف از آموزش فیزیکی عبارت است از ساخت افرادی قدرتمند و دارای بدن‌های نیرومندی است که برای جامعه مفید باشند.

روش تمرین کل نگر هبرت تأکید بر انسجام ذهن و بدن انسان را برای غلبه بر موانع از طریق دویدن، پرش، جهش، راه رفتن روی چهار دست و پا و بالا رفتن را به وجود آورد. تلاش‌های او به طور مستقیم در دوره مانع نظامی شرکت داده شد. دوره مانع نظامی، که نیروی نظامی فرانسه هنوز هم از آن استفاده می‌کند، از محل‌های مختلفی از قبیل: بالا رفتن و تاب خوردن با طناب، حفظ تعادل روی تیره‌های چوبی و بالا رفتن از پلکان‌ها تشکیل شده است. کارآموز از طریق تکرار این فعالیت‌ها بر ترس و ضعف‌های فیزیکی خود غلبه می‌کند.

اما این علاقه بل به فیلم‌های هنر‌های رزمی، به ویژه فیلم‌های بروس لی بود که الهام بخش مراحل ابتدایی ورزش پارکور در ذهن او بود. همین مهم به عنوان منبع الهام دیگر افراد توسعه دهنده پارکور نیز عمل کرد. رویکرد بروس به هنر‌های رزمی تناقض شدیدی با رویکرد معاصران او داشت. رویکرد او به جای ساختار سفت و سخت بر انطباق و تکامل (مفاهیم کانونی ورزش پارکور) تأکید داشت.

هرچند بل در ابتدا پارکور را با دوستان خود توسعه داد، اما توانایی‌های ورزشی منحصر به فرد بل، او را به رهبر این رشته ورزشی تبدیل کرد. همین قابلیت‌ها سرانجام او را به جایگاهی رساند که امروز هم از آن بهره‌مند است، هرچند خود میل چندانی به آن ندارد. دیگر اشخاصی که در توسعه پارکور شرکت داشتند عبارتند از: سباستیان فوکان و کازوما و استفان ویگروکس. معمولاً ورزش پارکور را اسکیت بورد مقایسه می‌کنند، چون این ورزش از نواحی شهری برای اجرای “فنون” خود بهره می‌برد. به هر حال، اغلب تراسور‌ها این مقایسه را با پیدا کردن مقایسه‌های نادرست و ناعادلانه‌ای با تصویر عمومی منفی اسکیت بورد (مواردی از قبیل: جوانان شورشی و گمراه) رد می‌کنند.

ورزش پارکور با آگاهی عمومی قابل توجهی و با کمک “ساعات شلوغ”، که عنوان یکی از فیلم‌های تبلیغی بی بی سی یک بود، ظهور کرد. این فیلم بنیانگذار پارکور، دیوید بل را در حین دویدن بر روی پشت بام‌های لندن، جهش از یک ساختمان به ساختمانی دیگر برای اجتناب از ترافیک سنگین خیابان‌ها نشان می‌داد. این فیلم تصورات عمومی را جذب کرد و دیری نپایید که تراسورهای جدید در نقاط مختلف سر بر آورند. متأسفانه، چون پارکور هنوز سازمان دهی نشده بود، تراسور‌های جدید (که اغلب پسر‌های نوجوان بودند) آموزش‌های کافی را ندیده بودند و کمبود زمینه در آن‌ها نیز کاملاً مشهود بود. بل و همکارانش سطح مهارت خود را از طریق آموزش‌های منظم و در طول بیش از یک دهه کسب کرده بودند. اما آنچه که اتفاق می‌افتاد آسیب رساندن به خود و در دو مورد نیز، حتی مرگ دو پسر در فرانسه بود.

وقتی که پارکور وارد جهان انگلیسی زبانان شد، نام دیگری را برای آن تعیین کردند: “دو آزاد” (این نام بیشتر برای راحتی حفظ نام این ورزش به وجود آمد). اما امروزه این دو اصطلاح وجود تفرقه‌ای در جامعه ورزشی پارکور را نمایش می‌دهد. اصولگرا‌ها چنین استدلال می‌کنند که هرچند دو آزاد شباهت بسیاری با پارکور دارد، اما وقتی که بحث به برنگشتن به عقب می‌رسد، دو آزاد رویکرد معتدل تری در پیش می‌گیرد. اگر از این منظر به موضوع نگاه کنیم، شکل اصولگرای پارکور به معنی عملی و مؤثر بودن است، اما دو آزاد اجازه می‌دهد تا حرکات برای صرف زیبا بودن انجام شوند.

گروه‌هایی مانند “جریان آزاد شهری” در انجمن‌های آنلاین از “فروش پولی” هنر پارکور از طریق شرکت در پروژه‌های رسانه‌ای پرمخاطب، از قبیل: تبلیغات تلویزیونی، پروژه‌های سینمایی و رویداد‌های شرکتی انتقاد می‌کنند. به هر حال، تأیید این انتقاد در سایه حضور دیوید بل در تلویزیون و سینما، کار دشواری است. دیگر استدلالاتی که بر علیه اصولگرایان وجود دارند ورزش‌های دیگر را به عنوان نمونه مطرح می‌کنند. آن‌ها باور دارند که تجاری شدن و رقابت موجب نابودی تجربه شخصی نشده است.

تا به امروز چیزی به نام مسابقات رسمی پارکور وجود ندارد. اگر اصولگرا‌ها به همین روش ادامه دهند، هرگز نیز اجازه چنین کاری را نخواهند داد. دان ادوارد، نویسنده اصلی جریان آزاد شهری معتقد است که “همین الان هم مسابقات در سطوح بسیاری در بین جامعه دو آزاد وجود دارد: دوستان یکدیگر را به چالش می‌کشند تا کوشش‌های جدید خود را بهبود بخشند؛ شریک‌های ورزشی در جریان جلسات یکدیگر را، حتی به صورت غیر داوطبانه، تحت فشار قرار می‌دهند؛ و اعضای یک گروه، همانطور که به دنبال شکستن مرز‌های جدید هستند، انرژی و دستآورد‌های یکدیگر را کاملاً مصرف می‌کنند. این خود رقابت است، هرچند که از قاعده خاصی پیروی نمی‌کند و در قالب‌های دوستانه انجام می‌شود. “

در ادامه به تعدادی از حرکات پارکور و برنامه‌های تمرینی “جریان آزاد شهری” نگاهی می‌اندازیم.

پارکور برای بسیاری از تراسور‌ها دروازه‌ای برای رهایی از محدودیت‌های اجتماعی است، زیرا آن‌ها ذهن خود را پیام‌های جامعه در مورد روش استفاده از فضا‌های عمومی و بدن خود رها می‌کنند. ایز، مدیر جریان آزاد شهری، سازمان بین المللی پارکور که در سوری انگلیس قرار دارد، می‌گوید: “من دوست دارم پارکور را به عنوان رشته‌ای ببینم که آزادی مطلق و چیزی را ارائه می‌دهد که، از طریق تمرین بسیار فراوان، شما را در موقعیتی قرار می‌دهد که بتوانید به روشی مانند حیوان، سیال، انفجاری و زیبا حرکت کنید. اما پارکور همچنین ابزاری برای حفظ تناسب اندام، ایجاد قدرت بدنی بالا و ایجاد ذهنی هوشیار می‌بینم. این واقعیت که تنها تجهیزات لازم عبارتند از: چند مربی و یک ذهن باز، پارکور را به عملی کاملاً دسترس پذیر تبدیل می‌کند. ” پارکور به اندازه خلاقیت تراسور و به همان اندازه که توانش‌های بدنی اجازه می‌دهند، قابل اعطاف است. طبق این گفته، شمار حرکات ممکن بیشمار هستند، اما در اینجا به حرکات پایه اشاره می‌کنیم:
در حالی که پارکور سفر فرد به سوی آزادی و غلبه بر ترس را گرامی می‌دارد، هنوز هم به عنوان فعالیتی که در جامعه انجام می‌شود، تلقی می‌گردد.

جامعه پارکور نه فقط ایمنی را تأمین می‌کند، بلکه برای رشد تراسور نیز سودمند است. گروه‌های پارکور به صورت دسته جمعی وارد شهر شده و در فعالیتی که خود “تراکم” یا “جلسه” می‌نامند، شرکت می‌کنند. این جلسات از تمرین‌ها یا بازی‌هایی مانند پیروی از رهبر، یعنی انجام دادن همان عملی که تراسور قبلی انجام داده، تشکیل می‌شود. یادگیری جمعی برای پارکور اهمیتی حیاتی دارد، چون زمینه مناسبی را برای توانایی تراسور‌های غیر حرفه‌ای مهیا می‌کند. به این طریق فشار از روی اجرای حرکات خارج از توانایی فرد برداشته شده و احتمال آسیب به حدأقل می‌رسد.

البته پارکور هنوز هم به اندازه‌ای رشد نکرده که دارای ادبیات منتشر شده‌ای به شکل کتاب باشد. غالب اطلاعات را سازمان‌های پارکور و گروه‌های موجود در سراسر جهان به صورت آنلاین منتشر می‌کنند. “جریان آزاد شهری” در مرکز جامعه جهانی پارکور قرار دارد. این مرکزیت همیشه در جستجوی بازگشت به اصول و کمک رسانی به علاقه‌مندان به پارکور است. “جریان آزاد شهری” از طریق بورد‌های پیام رسانی آنلاین، کتابخانه گسترده مقالات آنلاین و عکس‌ها و ویدیو‌ها به دنبال تأمین آموزش‌های لازم برای علاقه‌مندان به پارکور است.

امروزه پارکور در رسانه حضور دارد و افراد در نقاط مختلف مشغول تمرین‌های آن هستند، خواه این وضعیت مورد پسند اصولگرا‌ها باشند یا نه. این افراد نیاز به آموزش دارند. “جریان آزاد شهری” دو آکادمی را برای آموزش پارکور راه اندازی کرده است: یکی از آن‌ها به جوانان ۱۸ تا ۱۹ ساله اختصاص دارد، در حالی که شرکت در تمرینات آکادمی دیگر برای عموم آزاد است. در فعالیتی که در ۲۴ آوریل ۲۰۰۶ انجام شد و یک پیشرفت مهم خوانده شد، جریان آزاد شهری یک معاهده ارزیابی و صلاحیت را آموزش داد. در این معاهده گواهی دوره اصول پارکور در مدارس ناحیه وست مینیستر لندن معتبر دانسته شد.

همانطور که پارکور از طریق تبلیغات، فیلم‌ها و تلویزیون در رسانه‌ها نمایش داده می‌شود، تجاری شدن این ورزش اجتناب ناپذیر است. تنها با گذشت زمان آینده این ورزش تعیین خواهد شد، اما در این میان یک مسئله قطعی است: پارکور همیشه آن چیزی است که شما می‌سازید.

---

بیشتر بدانید: نحوه آموزش و آشنایی با نینجوتسو

---

نظر شما درباره این ورزش مهیج چیست؟ نظرات و تجربیات خود را در انتهای این صفحه در قسمت “ارسال نظر” با ما و سایر مخاطبان ستاره به اشتراک بگذارید.