آشنایی با زمان و نحوه جفت گیری مرغ عشق

ستاره | سرویس گیاهان و حیوانات – جفت گیری مرغ عشق و تولید مثل آنها، منطبق بر اصول خاص خود است و اگر اطلاعات لازم در مورد نگهداری مرغ عشق‌ها را آموخته باشید، تکثیر و جوجه کشی این پرنده برایتان بسیار راحت و آسان خواهد بود. در این مطلب با نحوه جفت گیری مرغ عشق و تکثیر این پرنده آشنا می‌شوید.

برای آشنایی با چگونگی جفت گیری مرغ عشق‌ها لازم است ابتدا بتوانید پرنده نر را از ماده تشخیص دهید و نشانه‌های بلوغ پرنده را بشناسید.

برای فهمیدن نر و ماده بودن مرغ عشق مشخص‌ترین علامت، توجه به پوست بالای منقار و سوراخ‌های بینی است. در مرغ عشق نر، رنگ این پوست آبی تیره است، اما در نوع ماده، آبی روشن، قهوه‌ای یا متمایل به قهوه‌ای است.
آماده بودن پرنده برای جفت گیری نیز از روی رنگ بینی پرنده معلوم می‌شود. در مرغ عشق‌های ماده زمانی که بالغ باشند، بینی‌شان کاملا سفید است. اگر مرغ عشق ماده بالغ نباشد بینی‌اش سفید مایل به صورتی است و اگر بینی اش قهوه‌ای باشد، یعنی سن مرغ عشق ماده زیاد است. در مرغ عشق‌های نر، اگر بینی آبی بود یعنی پرنده بالغ است. همچنین از روی پر‌های ناحیه مقعد نیز می‌توان به آماده بودن مرغ عشق نر برای جفت گیری پی برد.
توجه داشته باشید مرغ عشق‌های هم سن برای جفت گیری مناسب ترند و زودتر جفت می‌شوند.

با ورود این پرنده به قفس مرغ عشق رفتار طبیعی خود را از دست داد و هم اکنون در تمام فصول سال، این پرنده قادر به جفت گیری و تولید مثل است. آمادگی برای جفت گیری مرغ عشق‌ها به خود پرنده بستگی دارد. هر وقت که مرغ عشق بخواهد و جفت خود را پیدا کند، می‌تواند به جفت گیری اقدام و تولید مثل کند.

بهترین دما برای نگهداری و پرورش مرغ عشق دمای ۱۸ تا ۲۲ درجه سانتی گراد است. تغییرات و نوسانات دمایی می‌تواند بر تولید مثل این پرنده اثر سوء بگذارد، همچنین محل نگهداری مرغ عشق‌ها نباید در معرض نور مستقیم خورشید باشد. به طور کلی جایی که نه گرم و نه سرد، بدون جریان شدید هوا و ساکت است را برای قرار دادن قفس در نظر بگیرید.

برای جفت شدن این پرنده، نمی‌توان مدت زمان مشخصی را بیان کرد. این امر کاملا به ویژگی‌های مرغ عشق نر و ماده بستگی دارد. بعضی انواع این پرنده به ویژه جنس ماده شدیدا گوشه گیر هستند و دیرتر جفت می‌شوند، بنابراین هرچه محیط برایشان مستعدتر باشد، سریعتر جفت می‌شوند.

برای موفقیت در جوجه گرفتن باید به موارد زیر توجه شود:

۱- فراهم آوردن شرایط مناسب نگهداری و تغذیه

۲- قرار دادن جعبه آشیانه‌: یک محرک برای تولید مثل محسوب می‌شود. برای مرغ عشق جعبه آشیانه به‌اندازه ۲۳×۱۷×۱۷ سانتیمتر و ورودی به قطر ۴-۵ سانتیمتر مناسب است. وجود یک‌میله جلوی سوراخ ورودی کمک می‌کند پرنده نر جفت خود را هنگام خوابیدن روی تخم‌ها بهتر تغذیه کند. ضمنا مرغ عشق تخم را مستقیما روی کف لانه می‌گذارد و نیاز به وسیله دیگری نیست.

۳- استرس: استرس را باید به حداقل رساند. صاحبان وسواسی یا فضول که بطور متناوب داخل جعبه آشیانه را نگاه می‌کنند و نیز ظاهر شدن شکارچیانی مانند گربه اطراف قفس از عوامل مهم استرس‌زا محسوب می‌شوند.

۴- نقش تحریک سایر پرندگان: می‌توان چند جفت مرغ عشق را در قفس‌های مجزا، ولی در کنار یکدیگر قرار داد. صدای هر جفت می‌تواند جفت‌های دیگر را به نشان دادن رفتار تولید مثلی و جفت گیری تشویق کند.

۵- تأثیر نور: افزایش تدریجی مدت زمان وجود نور تحریک مناسبی است. فصل جفت‌گیری مرغ عشق (معمولا) بهار و تابستان است. شما می‌توانید در زمستان با روشن نگه داشتن چراغ‌ها تا پاسی از شب پرندگان خود را به جفتگیری تحریک کنید.

همانطور که گفته شد برای تکثیر مرغ عشق نیازی به وسایل گران قیمت و زحمت زیاد نیست، کافی است به آن دل بدهید و واقعا حوصله داشته باشید. اگر بتوانید به نکاتی که در مقاله مطرح شد، خوب توجه کنید و اصول نگهداری را رعایت کنید، می‌توانید در امر جفت گیری مرغ عشق‌ها موفق باشید.