هموسکشوال چیست؟ انتخابی است یا فطری؟

ستاره | سرویس روانشناسی – Sexual Orientation به معنی شناخت جنسی است. شناخت جنسی یعنی علاقه و آگاهی جنسی و روانی یک شخص که شامل روابط جنسی او می‌شود. افراد از نظر شناخت جنسی به ۳ دسته زیر تقسیم می‌شوند:

همانطور که گفته شد هموسکشوال یعنی همجنس‌گرا. یک همجنس‌گرا رضایت روحی، جسمی و جنسی خود را در ارتباط با همجنس خود می‌بیند. این واژه برای اولین بار در سال ۱۸۶۸ توسط کارولی م. کرتبنی در مکاتبات شخصی‌اش استفاده شد و یک سال بعد در یک سری دفترچه‌هایی که به جهت روشن سازی ماجرای لوط پیامبر و اقوام سدوم و عماره منتشر شده بود استفاده شد و نسل به نسل گشت و اکنون با گذشت بیش از ۱۳۰ سال رسمیت پیدا کرده است.

هنوز که هنوز است نگاه کشور‌های مختلف به این موضوع متفاوت است. سالیان درازی طی قرن بیستم و همچنین پیش از آن، روان‌شناسی رایج و استاندارد زمانه، همجنس‌ گرایی را در قالب الگو‌های آسیب‌شناسانه و به صورت یک بیماری روانی مشاهده می‌کرد. مطالعات علمی در مبحث همجنس‌گرایی به مرور زمان نشان داد که مستندات تجربی از دسته‌بندی همجنس‌ گرایی به عنوان یک اختلال پشتیبانی نکرده و محسوب نمودن آن به عنوان یک بیماری پایه علمی ندارد. پیش‌فرض‌های رایج در خصوص هنجار‌های اجتماعی در زمان قدیم، و جامعه آماری یک‌طرفه‌ای که از نمونه‌های «رسمی» (شامل اشخاص مراجعه‌کننده برای مشاوره یا اشخاص دستگیرشده توسط سیستم قضایی) تشکیل شده بود، علت اصلی طبقه‌بندی همجنس‌گرایی به عنوان یک اختلال روانی در نسخه‌های پیشین منابعی مانند راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی به حساب می‌آید.

از دههٔ ۱۹۷۰، اتفاق‌نظر دانشمندان علوم اجتماعی و رفتاری، و متخصصان روان‌شناسی در جهان، چنین است که همجنس‌گرایی یک شاخه سالم از گرایش‌های جنسی در انسان است، هر چند عده‌ای از متخصصان برخلاف دستورالعمل‌های سازمان‌های مرجع علمی، همچنان آن را یک اختلال به حساب می‌آورند. انجمن روان‌پزشکی آمریکا از سال ۱۹۷۴ همجنس‌ گرایی را از فهرست بیماری‌های روانی خارج کرد. دیگر سازمان‌های بزرگ بهداشتی در جهان نیز کمی بعد همجنس‌گرایی را از لیست بیماری‌های خود حذف نمودند. انجمن روان‌شناسی آمریکا در سال ۱۹۷۵، سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۹۲، سازمان‌های بهداشتی انگلستان از سال ۱۹۹۴، سازمان‌های بهداشتی روسیه از سال ۱۹۹۹ و انجمن روان‌شناسی چین از سال ۲۰۰۱ از جمله این سازمان‌ها هستند.
بهرحال آنچه باید بدانید اینست که بیماری حالت خاصی از شرایط ژنتیکی و روانی‌ست که به دلیل مشکلاتی که برای فرد مبتلا فراهم می‌کند نیازمند درمان است و اصولا با درمان قابل معالجه است. اما همجنس گرایی با اینکه یک حالت خاص ژنتیکی و روانی‌ست، اما نیازمند درمان نبوده و اصلا با درمان قابل معالجه هم نمی‌باشد! پس از تعریف بیماری خارج است.

اول از همه من فکر می‌کنم باید بین همجنس‌گرایی و هم‌جنس‌بازی تفاوت قایل شد. شخص همجنس‌گرا یا هموسکشوال فقط به همجنس خود گرایش دارد و نمی‌تواند با یک غیر هم‌جنس خود ارتباط جنسی یا عاطفی برقرار کند، ولی یک هم‌جنس‌باز هم می‌تواند با هم‌جنس خود ارتباط جنسی داشته باشد (بصورت تفریحی!) هم با غیرهم‌جنس خود؛ بنابراین سمت و سوی این نگاه‌های منتقدانه در جامعه ما بیشتر باید به طرف هم‌جنس‌بازی باشد نه هم‌جنس‌گرایی.
همجنس گرایی با داشتن بار معنایی گرایش، به یک گرایش و کشش فطری اشاره دارد که لزوما در نهاد فرد قرار دارد. اما همجنس بازی با همراه داشتن بار معنایی لغت بازی، به یک تفنن جنسی و یک متد ارضا نیاز‌های عاطفی و جنسی اشاره می‌کند.

بهتر است مفهوم همجنس‌بازی را دقیق‌تر بیان کنیم. همجنس‌بازی انحراف جنسی ناشی از شرایط اجتماعی، فرهنگی و تربیتی‌ست که در فردی که فطرتا هموسکشوال نیست ظهور می‌کند. مثلا در شرایط فشار و سختگیری پیرامون مسائل جزئی جنسیتی، افراد به ناچار و به علت دسترسی بهتر به هم‌جنسان خود برای ارضا غرایض جنسی به همجنس‌بازی روی می‌آورند. در این حالت اگر این شرایط ادامه پیدا کند فرد به این شرایط عادت کرده و فطرت اصولی جنسی‌اش که همانا تمایل به جنس مخالف است به مرور تضعیف می‌شود و به غلط تصور می‌شود که این فرد همجنس‌گراست.

همین طور در شرایط بی بند و باری جنسی، همجنس بازی بسیار مشاهده شده است. فرد در این شرایط به دلیل غوطه‌ور شدن در مسائل جنسی، دچار یک تنوع‌طلبی بیمارگونه و به انحرافات جنسی دچار می‌شود.
دیگر عامل جدی بروز انحراف همجنس‌بازی، عدم آگاهی کافی از روش‌ها و اصول ارتباط جنسی کامل و سالم با جنس مخالف است. معمولا زنانی که در ارتباط جنسی خود با مردان دچار یک نوع مردسالاری عمیق جنسی و به نوعی بهره‌کشی و آزار شده‌اند و حقوقشان در آمیزش جنسی به هیچ گرفته شده است، پس از مدتی دچار سرد مزاجی و ترس از روابط جنسی می‌شوند. در این مواقع احتمال خطر همجنس‌بازی به وجود می‌آید. چون در این گونه موارد فرد به یک نفر از جنس خود بیشتر و بهتر می‌تواند اعتماد کند و نزدیک شود.
به هر حال شخص هم‌جنس‌باز هرچقدر هم تحت شرایط خاصی دچار این انحراف شده باشد، باید بداند که این امر به انتخاب خودش صورت گرفته و  یک امر فطری نیست.

اگر تمایل فطری، عاطفی و جنسی به جنس مخالف را حالت ایده آل و معمول فرض کنیم و بپذیریم که کشش و جاذبه به جنس مخالف درست همانند داشتن دو دست و دو پا و یک بینی نشانه سلامت جنسی و ژنتیکی انسان محسوب می‌شود، می‌توانیم همجنس گرایی را یک حالت فطری و ژنتیکی خاص بنامیم.
البته لازم به ذکر است که کماکان در این تعریف همجنس گرایی به عنوان یک حالت خاص محترم و همجنس گرا به عنوان یک انسان صاحب حق و حقوق کامل شهروندی محسوب می‌شود.
به هر حال بدیهی است که همجنس گرایی نمی‌تواند انتخابی باشد. انحصاری بودن روش‌های تولید مثل به ارتباط زن و مرد باعث شده که ایده آل‌ترین تعریف خانواده در انحصار تمایل به جنس مخالف قرار گیرد؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که همجنس گرایی حالتی خاص از تمایلات جنسی و عاطفی ست نه یک حالت عمومی.