۴۰ حدیث از امام محمد باقر (ع)

امام محمد باقر (ع) ملقب به باقرالعلوم به معنی شکافنده علوم بود. از این امام بزرگوار احادیث فراوانی در زمینه‌های مختلف روایت شده است. طبق سنت چهل حدیث از امام محمد باقر (ع) برای شما گرداوری شده است.

عدد چهل در زمینه احادیث عدد ویژه‌ای است. همین مسئله باعث می‌شود تا مجموعه احادیثی که در یک مطلب گردآوری می‌شود حول همین عدد باشد. برای همین مجموعه ۴۰ حدیث از امام محمد باقر (ع) و چندین حدیث به صورت موضوعی را برای شما گردآوری کرده‌ایم تا به عنوان یادگاری از ما داشته باشید.

 

عکس حدیث امام محمد باقر (ع)

 

مجموعه ۴۰ حدیث از امام محمد باقر (ع)

حدیث ۱
مَن أرادَ أن لایَضُرَّهُ طَعامٌ… وَلْیُجِدِ المَضغَ.
هرکه می‌خواهد غذا به او زیان نرساند… باید غذا را خوب بجود.

(بحارالانوار، ج. ۲۴، ص. ۴۳۱)

 

حدیث ۲
إذا خَرَجنا مِنَ الحَمّامِ خَرَجنا مُتَعَمِّمِینَ شِتاءً کانَ أو صَیفا… هُوَ أمانٌ مِنَ الصُّداعِ.
وقتی از حمام خارج می‌شویم _ چه در زمستان و چه در تابستان _ سر خود را می‌پوشانیم؛ این کار برای جلوگیری از سردرد است.
(مکارم الأخلاق، ص. ۵۵)

 

حدیث ۳
لَو اُتِیتُ بِشابٍّ مِن شَبابِ الشِّیعَهِ لا یَتَفَقَّهُ [فِی الدِّینِ]لأَدَّبتُهُ.
اگر جوان شیعه‌ای را نزد من بیاورند که علم [دین]نمی‌آموزد، او را تأدیب می‌کنم.
(المحاسن، ج. ۱، ص. ۳۵۷)

 

حدیث ۴
زَکاهُ العِلمِ أن تُعَلِّمَهُ عِبادَاللّهِ.
زکات دانش، آموختن آن به بندگان خداست.
(الکافی، ج. ۱، ص. ۴۱)

 

حدیث ۵
أیُّما قَومٍ أحیَوا شَیئا مِنَ الأرضِ و عَمَروُها فَهُم أحَقُّ بِها.
هر گروهی که قطعه زمینی را احیا کنند، همانان به [مالکیت]آن سزاوارترند.
(الکافی، ج. ۵، ص. ۲۷۹)

 

حدیث ۶
إنَّ جَمیِعَ دَوابِّ الأرضِ لَتُصَلِّی عَلی طالِبِ العِلمِ حَتَّی الحِیتانِ فی البَحرِ.
همه جنبندگان زمین، حتی ماهیان دریا، بر جوینده دانش درود می‌فرستند.
(بصائر الدّرجات، ج. ۴، ص. ۲۴)

 

حدیث ۷
إنَّ رَسولَ اللّه ِ. سابَقَ بَینَ الخَیلِ و أعطَی السَّوابِقَ مِن عندِهِ.
رسول خدا مسابقه اسب دوانی ترتیب داد و جوایز را از مال خویش پرداخت.
(وسائل الشیعه، ج. ۱۹، ص. ۲۲۵)

 

حدیث ۸
الکَمالُ کُلُّ الکَمالِ التَّفقُّهُ فِی الدِّینِ و الصَّبرُ عَلَی النّائِبَهِ و تَقدیرُ المَعیشَهِ.
همه کمال در شناخت عمیق دین و شکیبایی در پیشامد‌های ناگوار و اندازه نگاه داشتن در زندگی است.
(تحف العقول، ص. ۲۱۳)

 

حدیث ۹
إیّاکَ و التَّفریطَ عِندَ إمکانِ الفُرصَهِ فَإنَّهُ مَیَدانٌ یَجری لأِهلِهِ الخُسرانُ.
مبادا فرصت‌های به دست آمده را از دست بدهی که در این میدان آن که وقت را ضایع کند، زیان می‌بیند.
(تحف العقول، ص. ۲۸۶)

 

حدیث ۱۰
تَذاکُرُ العِلمِ دِراسَهٌ و الدِّراسَهُ صَلاهٌ حَسَنَهٌ.
گفت و گوی علمی درس است و درس نمازی نیکو است.
(الکافی، ج. ۱، ص. ۴۱)

 

حدیث ۱۱
خَیرُ الأعمالِ الحَرثُ.
بهترین کار‌ها کشاورزی است.
(میزان الحکمه، ح. ۷۵۴۵)

 

حدیث ۱۲
سارِعُوا فی طَلَبِ العِلمِ.
در جست وجوی دانش شتاب کنید.
(المحاسن، ج. ۱، ص. ۳۵۶)

 

حدیث ۱۳
لَو یَعلَمُ النّاسُ ما فی زِیارَهِ قَبرِ الحُسَینِ مِنَ الفَضلِ لَماتُوا شَوقا.
اگر مردم می‌دانستند در زیارت مزار امام حسین (ع) چه فضیلتی است از شوق آن می‌مردند.
(المحاسن، ص. ۱۸)

 

حدیث ۱۴
کانَ أثَرُ السُّجُودِ فِی جَمیعِ مَواضِعِ سُجُودِهِ فَسُمِّیَ السَجّادُ لِذلِکَ.
(امام سجاد (ع)) اثر سجده در تمام مواضع هفت گانه سجده او نمایان بود؛ از این جهت «سجاد» نامیده شد.
(بحار الأنوار، ج. ۴۶، ص. ۶)

 

حدیث ۱۵
کانَ یُصَلّی صَلاهَ مُوَدِّعٍ یَری أنَّهُ لایُصَلِّی بَعدَها أبَدَا.
امام سجاد (ع) مانند کسی که آخرین نماز خود را به جای می‌آورد، نماز می‌گزارد. او چنین می‌دید که پس از آن هیچ گاه نماز نمی‌گزارد.
(بحار الأنوار، ج. ۴۶، ص. ۷۹)

 

حدیث ۱۶
وَاللّهِ یا جابِرُ! لَقَد أعطانی اللّه ُ. عِلمَ ما کانَ و ما هُوَ کائِنٌ إلی یَومِ القِیامَهِ.‌ای جابر! به خدا سوگند، خداوند علم گذشته و آینده تا روز قیامت را به من عطا کرده است.
(بحار الأنوار، ص. ۲۹۶)

 

حدیث ۱۷
تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ حَسَنَهٌ.
لبخند آدمی به روی برادر دینی اش حسنه است.
(بحار الأنوار، ج. ۷۴، ص. ۲۸۸)

 

حدیث ۱۸
خُذُوا الکَلِمَهَ الطَّیِّبَهَ مِمَّن قالَها و إن لَم یَعمَل بِها.
سخن نیک را از گوینده آن برگیرید، اگر چه به آن عمل نکند.
(تحف العقول، ص. ۲۹۱)

 

حدیث ۱۹
مَن تَوَکَّلَ عَلَی اللّه ِ. لایُغلَبُ و مَنِ اعتَصَمَ بِاللّه ِ. لایُهزَمُ.
آن که به خدا توکل کند، مغلوب نشود و آن که به خدا توسل جوید، شکست نخورد.
(جامع الأخبار، ص. ۳۲۲)

 

حدیث ۲۰
ما ضُرِبَ عَبدٌ بِعُقُوبَهٍ أعظَمَ مِن قَسوَهِ القَلبِ.
هیچ بنده‌ای به کیفری بزرگ‌تر از سخت دلی کیفر نشد.
(تحف العقول، ص. ۲۹۶)

 

حدیث ۲۱
عَلَیکُم بِالصَّدَقَهِ فَبَکِّرُوا بِالصَّدَقَهِ فَإنَّها تُسَوِّدُ وَجهَ إبلیسَ.
بر شما باد به صدقه دادن! صبح زود صدقه بدهید که روی ابلیس را سیاه می‌کند.
(تحف العقول، ص. ۲۹۸)

 

حدیث ۲۲
ما مِن نَکبَهٍ تُصِیبُ العَبدَ إلاّ بِذَنبٍ.
هیچ گرفتاری‌ای به بنده نمی‌رسد مگر به سبب گناه.
(الکافی، ج. ۲، ص. ۲۶۹)

 

حدیث ۲۳
ما حَسَنَهُ الدُّنیا إلاّ صِلَهَ الإخوانِ و المَعارِفِ.
خوبیِ دنیا جز در پیوند با برادران و آشنایان نیست.
(بحار الأنوار، ج. ۴۶، ص. ۲۹۱)

 

حدیث ۲۴
ما عُبِدَاللّه ُ. بِشَی ءٍ أفضَلَ مِن عِفَّهِ بَطنٍ و فَرجٍ.
خداوند با چیزی برتر از پاکی شکم و دامن، عبادت نشده است.
(الکافی، ج. ۲، ص. ۷۹)

 

حدیث ۲۵
ایّاکَ و الکَسَلَ و الضَّجَرَ فَإنَّهُما مِفتاحُ کُلِّ شَرٍّ.
از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز که این دو کلید هر بدی اند.
(تحف العقول، ص. ۲۹۵)

 

حدیث ۲۶
قُولُوا لِلنّاسِ أحسَنَ ماتُحِبّونَ أن یُقالَ لَکُم.
با مردم نیکوتر از آنچه دوست دارید با شما سخن بگویند، سخن بگویید.
(بحار الأنوار، ج. ۶۸، ص. ۱۵۲)

 

حدیث ۲۷
إنَّ عَلِیَّ بنَ الحُسَینِ علیه السلام قاسَمَ اللّه َ مالَهُ مَرَّتَینِ.
امام علی بن حسین (ع) دارایی خود را دو بار در راه خدا تقسیم کرد.
(مناقب آل أبی طالب، ج. ۳، ص. ۲۹۴)

 

حدیث ۲۸
إنَّ لِلقائِمِ غَیبَتَینِ یُقالُ لَهُ فی إحداهُما هَلَکَ ولایُدری فی أیِّ وادٍ سَلَکَ.
قائم را دو غیبت است: در یکی از آن‌ها (از بس طولانی است) درباره اش گفته می‌شود: «او مُرد و معلوم نیست به کدام وادی رفته است!».
(الغیبه، نعمانی، ص. ۱۷۳)

 

حدیث ۲۹
یَظهَرُ فی ثَلاثِمِأهِ و ثَلاثَهَ عَشَرَ رَجُلاً… رُهبانٌ بِاللَّیلِ اُسدٌ بِالنَّهارِ.
[امام زمان]با همراهی ۳۱۳ مرد، که راهبان شب و شیران روز هستند ظهور می‌کند.
(الفتن، ابن حمّاد، ج. ۱، ص. ۳۴۵)

 

حدیث ۳۰
کَأنّی بِأصحابِ القائمِ و قَد أحاطُوا بِما بَینَ الخافِقَینِ فَلَیسَ مِن شَی ءٍ إلاّ و هُوَ مُطیعٌ لَهُم.
گویا یاران قائم را می‌بینم که بر شرق و غرب عالم مسلط شده اند و هیچ چیزی نیست مگر آن که از آن‌ها فرمان می‌برد.
(کمال الدّین، ص. ۶۷۳)

 

حدیث ۳۱
کانَ الحَسَنُ کَثیرَ الاِجتِهادِ فِی العِبادَهِ و التَّصَدُّقِ.
امام حسن (ع) در عبادت و صدقه دادن سخت کوش بود.
(نظم دررالسمطین، ص. ۱۹۶)

 

حدیث ۳۲
إنَّ رَسولَ اللّه ِ. استَقبَلَ بَیتَ المَقدِسِ سَبعَهَ عَشَرَ شَهرا ثُمَّ صُرِفَ إلَی الکَعبَهِ.
رسول خدا بیت المقدس را ۱۷ ماه قبله قرار دادند و پس از آن به سمت کعبه برگشتند.
(قرب الإسناد، ص. ۱۴۸)

 

حدیث ۳۳
إنَّ حَدیثَنا یُحیِی القُلُوبَ.
سخن ما دل‌ها را زنده می‌کند.
(بحار الأنوار، ج. ۲، ص. ۱۴۴)

 

حدیث ۳۴
لَحَدیثٌ واحِدٌ تأخُذُهُ عَن صادِقٍ خَیرٌ لَکَ مِنَ الدُّنیا و ما فِیها.
یک حدیث که آن را از فردی راستگو فرا می‌گیری، برای تو بهتر است از دنیا و آنچه در آن است.
(الأمالی، مفید، ص. ۴۲)

 

حدیث ۳۵
مَن لَم یَجعَل لَهُ مِن نَفسِهِ واعِظا فَإنَّ مَواعِظَ النّاسِ لَن تُغنِیَ عَنهُ شَیئا.
کسی که واعظی درونی نداشته باشد، موعظه‌های مردم سودی به او نمی‌رساند.
(تحف العقول، ص. ۲۹۴)

 

حدیث ۳۶
ما شِیَعَتُنا إلاّ مَنِ اتَّقَی اللّه َ. و أطاعَهُ.
شیعه ما، تنها، کسی است که تقوا پیشه و مطیع خداوند باشد.
(تحف العقول، ص. ۲۹۵)

 

حدیث ۳۷
سُدَّ سَبیلَ العُجبِ بِمَعرِفَهِ النَّفسِ.
راه خودپسندی را با خودشناسی ببند.
(تحف العقول، ص. ۲۸۶)

 

حدیث ۳۸
إنَّ مِن رَوحِ اللّهِ ثَلاثَهً: التَّهَجُّدَ بِاللَّیلِ و إفطارَ الصّائمِ و لِقاءَ الإخوانِ.
سه چیز نشانه رحمت خدا است: عبادت شبانه، افطار دادن به روزه دار، دیدار با برادران.
(الأمالی، طوسی، ص. ۱۷۲)

 

حدیث ۳۹
رَبِّ أَصلِح لِی جَماعَهَ إخوَتی و أخواتی و مُحِبِّیَّ، فَإنَّ صَلاحَهُم صَلاحِی.
خدایا! همه برادران و خواهرانم و دوستدارانم را اصلاح فرما، که صلاح ایشان صلاح من است.
(قرب الإسناد، ص. ۱۸)

 

حدیث ۴۰
تَزَیَّنْ لِلّهِ بِالصِّدقِ فِی الأعمالِ.
با راست کرداری، خود را برای خداوند بیارای.

(بحار الأنوار، ج. ۷۸، ص. ۱۶۴)

 

عکس حدیث امام باقر

 

۳۲ حدیث موضوعی امام باقر (ع)

حفظ زبان

«لا یُسَلِّم أَحَدٌ مِنَ الذُّنُوبِ حَتَّی یخزَن لِسانَه»
«هیچ کس از گناهان سالم نمی‌ماند مگر اینکه زبانش را نگه دارد.»

 

نماز

«اَلصَّلاةُ تَثِبیتٌ لِلإخلاص تَنزیهٌ عَنِ الکِبر»
«نماز موجب استوارى اخلاص و دورى از کبر است.»

 

شفاعت معصومین (ع)

«لا تَنالُ وِلایَتُنا إلاّ بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ»
«ولایت و شفاعت ما شامل نمی‌شود مگر افرادی را که دارای عمل (صالح) و نیز پرهیز از گناه داشته باشند.»

 

حج

«الحَجُّ تَسکینُ القلُوبِ»
«حج آرام بخش دل هاست.»

 

ویژگی‌های شیعه

«ما شیعَتُنا إلّا مَنِ اتَّقَى اللّهَ و أطاعَهُ»
«شیعه ما تنها کسى است که تقوا پیشه و مطیع خداوند باشد.»

 

علم و دانش

«الْحِکْمَهُ ضالَّهُ الْمُؤْمِنِ فَحَیْثُ ماوَجَدَ أحَدُکُمْ ضالَّتَهُ فَلْیَأخُذْها»
«دانش وحکمت، گمشده (ارزشمندی برای) مؤمن است، که هر کجا و نزد هر کس یافت شود باید آن را دریافت نماید.»

 

شرط پارسایی

«یَقولُ اللَّهُ: ابنَ آدمَ! اجتَنِب ما حَرَّمتُ عَلَیکَ تَکُن مِن أورَعِ النّاسِ»
«خدا می‌فرماید: اى آدمیزاده! از آنچه بر تو حرام کرده‏ ام، دورى کن تا از پارساترینِ مردم باشى».

 

خوش رفتاری با خانواده

«مَن حَسُنَ بِرُّه بِأَهلِه زِیدَ فِی عُمرِه»
«هر کس با خانواده اش خوش رفتار باشد، بر عمرش افزوده می‌گردد.»

 

مسواک زدن

«لَوْ یَعْلَمُ النّاسُ ما فِى السِّواکِ لاََباتوهُ مَعَهُمْ فى لِحافٍ»
«اگر مردم خاصیت مسواک را می ‏دانستند (هرگز آن را از خود جدا نمی‌کردند و حتى) آن را شب به بستر خود می‌بردند.»

«اَلسِّواکُ یَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ یَزیدُ فِى الْعَقْلِ»
«مسواک بلغم و رطوبات معده را از بین می‌برد و عقل را زیاد می‌کند.»

 

ویژگی مومنان

«کَأَنَّ الْمُؤْمِنینَ هُمُ الْفُقَهاءُ أهْلُ فِکْرَةٍ وَ عِبْرَةٍ لَمْ یُصِمَّهُمْ عَنْ ذِکْرِ اللّه‏ِ ما سَمِعوا بِآذانِهِمْ وَ لَمْ یُعْمِهِمْ عَنْ ذِکْرِ اللّه‏ِ ما رَأوْ امِنَ الزّینَةِ»
«گویا مؤمنان همان فقیهان (فرزانگان دین فهم) و اهل اندیشیدن ‏و پند گرفتن هستند. شنیده‏ هاى دنیوى، گوش آن‌ها را از (شنیدن) یاد خدا کر نمی‌کند و زرق و برق دنیا چشم آنان را از یاد خدا کور نمی‌گرداند.»

 

نخستین نعمت

«مَن أَصْبَحَ یَجِدُ بَرْدَ حُبِّنا عَلى قَلْبِهِ فَلْیَحْمَدِ اللّه‏َ عَلى بادِئِ النِّعَمِ قیلَ وَ ما بادِئُ النِّعَمِ؟ قالَ: طیبُ الْمَوْلِدِ»
«هر کس صبح کند و خنکاى محبت ما را در قلب خود بیابد، باید خدا را براى نخستین نعمت سپاس گوید، گفته شد نخستین نعمت چیست؟ فرمودند: حلال ‏زادگى»

 

امر به معروف و نهی از منکر

«أوْحَى اللّه‏ُ تَعالى إلى شُعَیْبٍ النَّبِىِّ إِنّى مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِکَ مِائَةَ أَلْفٍ: أَرْبَعینَ أَلْفا مِنْ شِرارِهِمْ وَسِتّینَ أَلْفا مِنْ خیارِهِمْ فَقالَ: یارَبِّ هؤُلاءِ الأَْشْرارُ فَما بالُ الأَْخْیارِ؟! فَأَوْحَى اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیْهِ: داهَنُوا أَهْلَ الْمَعاصى فَلَمْ یَغْضِبُوا لِغَضَبى»
«خداى تعالى به شعیب پیامبر وحى فرمود که: من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم کرد؛ چهل هزار نفر بدکار را، شصت هزار نفر از نیکانشان را. شعیب عرض کرد: پروردگارا! بدکاران سزاوارند، اما نیکان چرا؟ خداى عزوجل به او وحى فرمود که: آنان با گنهکاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نیامدند»

«إنَّ الأمرَ بِالمَعروفِ وَ النَّهیَ عَنِ المُنکَرِ سَبیلُ الأنبیاءِ وَ مِنهاجُ الصُّلَحاءِ فَریضَةٌ عَظیمَةٌ بِها تُقامُ الفَرائضُ و تَأمَنُ المَذاهِبُ و تَحِلُّ المَکاسِبُ و تُرَدُّ المَظالِمُ وَ تَعمُرُ الأرضُ وَ یُنصَفُ مِنَ الأعداءِ وَ یَستَقیمُ الأمرُ»
«امر به معروف و نهى از منکر راه و روش پیامبران و شیوه صالحان است و فریضه بزرگى است که دیگر فرایض به واسطه آن بر پا می‌شود، راه‏ها امن می‌گردد و درآمد‌ها حلال می‌شود و حقوق پایمال شده به صاحبانش برمی گردد، زمین آباد می‌شود و (بدون ظلم) حق از دشمنان گرفته می‌شود و کار‌ها سامان می‌پذیرد.»

 

رزق حلال

«لَمّا قالَ لَهُ رَجُلٌ إِنّى ضَعیفُ الْعَمَلِ قَلیلُ الصَّلاةِ قَلیلُ الصَّوْمِ وَلکِنْ أَرْجو أَنْ لا آکُلَ إِلاّ حَلالاً وَلا أَنْکَحَ إِلاّ حَلالاً: وَأَىُّ جِهادٍ أَفْضَلُ مِنْ عِفَّةِ بَطْنٍ وَفَرْجٍ؟!»
«در پاسخ به کسى که عرض کرد: من در عمل ناتوانم و نماز و روزه کم به جا می‌آورم، اما سعى می‌کنم جز حلال نخورم و جز با حلال نزدیکى نکنم، فرمودند: چه جهادى برتر از پاک نگه داشتن شکم و شرمگاه؟!»

 

ویژگی روز جمعه

«الخَیرُ وَ الشَّرُّ یُضاعَفُ یَومَ الجُمُعَةِ»
«خوبى و بدى در روز جمعه دو چندان می‌شود.»

«ما مِن شَى‏ءٍ یُعبَدُ اللَّهُ بِهِ یَومَ الجُمُعَةِ أحَبَّ إلَىَّ مِنَ الصَّلاةِ عَلى‏ مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ»
«هیچ عبادتى در روز جمعه نزد من دوست داشتنی ‏تر از صلوات بر پیامبر و آل او نیست.»

«اَلصَّدَقَةُ یَومَ الجُمُعَةِ تُضاعَفُ لِفضَلِ یَومِ الجُمُعَةِ عَلى‏ غَیرِهِ مِنَ الأیّامِ»
«صدقه دادن در روز جمعه به دلیل فضیلت جمعه بر روزهاى دیگر دو برابر می‌شود.»

 

مبارزه با نفس

«لا فَضیلَةَ کَالجِهادِ و لاجِهادَ کَمُجاهَدَةِ الهَوى‏»
«فضیلتى، چون جهاد نباشد و هیچ جهادى، چون پیکار با هواى نفس نیست.»

«تَوَقَّ مُجازَفَةَ الهَوى‏ بِدَلالَةٍ مِنَ العَقلِ»
«به رهبرىِ خِرد، از در افتادن در هلاکت به وسیله هواى نفس، خود را نگه دار.»

 

ذکر خدا

«تَعَرَّض لِرِقَّةِ القَلبِ بِکَثرَةِ الذِّکرِ فِی الخَلَواتِ»
«با بسیارىِ ذکر در خلوت، به دلنرمى نایل شو.»

«ذِکْرُ اللِّسانِ الْحَمْدُ وَالثَّناءُ وَ ذِکْرُ النَّفْسِ الْجَهْدُ وَ الْعَناءُ وَ ذِکْرُ الرّوحِ الْخَوْفُ وَ الرَّجاءُ وَ ذِکْرُ الْقَلْبِ الصِّدْقُ وَ الصَّفاءُ وَ ذِکْرُ الْعَقْلِ التَّعْظیمُ وَ الْحَیاءُ وَ ذِکْرُ الْمَعْرِفَةِ التَّسْلیمُ وَ الرِّضا وَ ذِکْرُ السِّرِّ الرُّؤْیَةُ وَ اللِّقاءُ»
«ذکر زبان حمد و ثناء، ذکر نفس سخت کوشى و تحمل رنج، ذکر روح بیم و امید، ذکر دل صدق و صفا، ذکر عقل تعظیم و شرم، ذکر معرفت تسلیم و رضا و ذکر باطن مشاهده و لقاست.»

 

ناچیز شمردن گناه

«لامُصیبَةَ کَاستِهانَتِکَ بِالذَّنبِ ورِضاکَ بِالحالَةِ الَّتی أنتَ عَلَیها»
«مصیبتى، چون ناچیز شمردن گناهت و خشنودی ات از حالى که دارى نیست.»

 

مشورت

«اِستَشِر فی أمرِکَ الَّذینَ یَخشَونَ اللَّهَ»
«در کار خود [فقط]با کسانى مشورت کن که از خدا می ‏ترسند.»

 

سوگند دروغ و قطع رحم

«إنَّ الیَمینَ الکاذِبَةَ وقَطیعَهَ الرَّحِمِ لَیَذَرانِ الدِّیارَ بَلاقِعَ مِن أهلِها»
«راستى که سوگند دروغ و قطعِ رحم، خانه‏‌ها را از اهلش تهى می‌گذارد (ویرانى به بار می‌آورد).»

 

یاد مرگ

«فَأنزِل نَفسَکَ مِنَ الدُّنیا کَمَثَلِ مَنزِلٍ نَزَلتَهُ ساعَةً ثُمَّ ارتَحَلتَ عَنهُ»
«خود را در دنیا چنان منزل ده که گویى ساعتى در آن منزل دارى و سپس از آن کوچ می‌کنی.»

 

حیا و ایمان

«اَلحَیاءُ و الإیمانُ مَقرونانِ فی قَرَنٍ فَإذا ذَهَبَ أحدُهُما تَبِعَهُ صاحِبُهُ»
«حیا و ایمان به یک ریسمان پیوسته ‏اند؛ چون یکى برود دیگرى نیز از پىِ آن برود.»

 

آموزش دادن

«مَن عَلَّمَ بابَ هُدىً فَلَهُ مِثلُ أجرِ مَن عَمِلَ بِهِ و لایُنقَصُ اُولئِکَ مِن اُجورِهِم ‏شَیئاً»
«کسى که دری از هدایت را آموزش دهد، او را اجرى مانند آن کس است که به آن عمل کند و از اجر آنان چیزى کاسته نشود.»

 

حل مشکل دیگران

«أنْ قَضی مُسْلِماً حاجَتَهُ، قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: ثَوابُکَ عَلَی وَلا اَرْضی لَکَ ثَواباً دُونَ الْجَنَّهِ»
«هرکس حاجتی را برای مسلمانی برآورده کند و گره از مشکلش بگشاید، خداوند متعال به او خطاب کند: ثواب و پاداش تو بر عهده من خواهد بود و غیر از بهشت چیز دیگری لایق تو نخواهد بود.»

 

توسل به معصومین (ع)

«مَنْ دَعَا اللهَ بِنا أفْلَحَ، وَ مَنْ دَعاهُ بِغَیْرِنا هَلَکَ وَ اسْتَهْلَکَ»
«هر که خداوند را به وسیله ما بخواند و ما را واسطه قرار دهد رستگار و موفق خواهد شد؛ و کسی که غیر از ما اهل بیت (عصمت و طهارت) را وسیله گرداند ناامید و هلاک خواهد گشت.»

 

عمل به دانش

«مَن عَمِلَ بما یَعلَم عَلَّمَهُ الله ما لَم یَعلَم»
«هر کس به آنچه که می‌داند، عمل کند، خداوند آنچه را که نمی‌داند، به او خواهد آموخت.»

 

سلام کردن

«إِنَّ اللهَ یُحِبُّ إِفشاءَ السَّلام»
«خداوند، آشکار کردن سلام را دوست دارد.»

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید