کیست ساده نوعی کیست مجزا بوده که درون کلیهها تشکیل میشود. این کیستها دارای دیوارههای نازک بوده و حاوی مایعی شبیه به آب است. کیستهای ساده به کلیهها آسیب نمیرسانند و یا موجب اختلال در عملکرد آنها نمیشوند. از طرف دیگر بیماری کلیه پلی کیستیک (PKD) نوعی بیماری ارثی بوده که باعث ایجاد تشکیل چندین کیست در کلیهها میشود. بزرگ شدن این کیستها میتواند به کلیهها آسیب برساند.
کیستها معمولا بی ضرر هستند و از آنجایی که این کیستها اغلب، علائمی از خود نشان نمیدهند، این احتمال وجود دارد که حتی متوجه آنها نشوید تا زمانی که سونوگرافی کنید.
اندازه کیست کلیه و تفسیر آن
علائم کیست کلیه
- تب
- ایجاد درد در کمر یا ناحیه بین دندهها و لگن
- ایجاد درد در قسمت بالای شکم
- تورم شکم
- ادرار بیش از حد
- وجود خون در ادرار
- ادرار تیره
علائم بیماری کلیه پلی کیستیک عبارتند از:
- ایجاد درد در پشت و کمر
- فشار خون بالا
- وجود خون در ادرار
علت و عوامل خطرزا در بروز کیست کلیه
پزشکان دقیقا نمیدانند که چه عواملی باعث بروز کیست ساده کلیه میشوند. به عنوان مثال، یکی از علل بروز کیست کلیه این است که هر کلیه حاوی حدود یک میلیون لوله کوچک بوده که ادرار را جمع میکنند. زمانی که یکی از لولهها مسدود شود، لوله متورم شده و پر از مایع میشود. در این حالت، کیست شروع به رشد میکند. دلیل دیگر آن است که کیستها زمانی شروع به رشد میکنند که کیسههای کوچکی به نام دیورتیکول در قسمتهای ضعیف لولهها تشکیل شده و این کیسهها پر از مایع میشوند.
افزایش سن میتواند احتمال ابتلا به کیست کلیه را بیشتر کند. تا سن ۴۰ سالگی، حدود ۲۵ درصد از افراد و تا سن ۵۰ سالگی، حدود ۵۰ درصد از افراد به کیست کلیه دچار خواهند شد. مردان بیش از زنان در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
عوارض جانبی
معمولا کیستها هیچ مشکلی ایجاد نمیکنند. با این حال گاهی اوقات میتوانند منجر به عوارض جانبی شوند، از جمله:
- ایجاد عفونت در کیست
- ترکیدن کیست
- انسداد مجرای ادرار از کلیه
- فشار خون بالا
بیماری کلیه پلی کیستیک میتواند در طول زمان به کلیهها آسیب برساند. حدود نیمی از افراد مبتلا به این عارضه تا سن ۶۰ سالگی به بیماری نارسایی کلیه دچار میشوند.
راه های درمان کیست کلیه
برای تشخیص کیست کلیه، باید به اورولوژیست مراجعه کنید. پزشک احتمالا نمونه خون یا ادرار شما را برای بررسی عملکرد کلیه به آزمایشگاه خواهد فرستاد.
همچنین ممکن است به آزمایشهای تصویری نیاز داشته باشید:
- سی تی اسکن که با استفاده از اشعههای X، تصویری سه بعدی از کلیهها تهیه میکند.
- ام آر آی، که با استفاده از امواج مغناطیسی و رادیویی، از کلیهها عکس تهیه میکند.
- سونوگرافی، که با استفاده از امواج صوتی، از کلیهها عکس تهیه میکند.
اگر کیستها کوچک بوده و هیچ مشکلی برای کلیهها ایجاد نکنند، احتمالا نیازی به درمان نخواهند بود. در این شرایط، باید هر ۶ تا ۱۲ ماه از کلیههای خود عکس بگیرید تا مطمئن شوید که کیست رشد نکرده است.
برای درمان کیستهای بزرگتر میتوان از اسکلروتراپی و جراحی استفاده کرد.
اسکلروتراپی: از اسکلروتراپی برای تخلیه کیست استفاده میکنند. در این روش، طی بی حسی موضعی، پزشک با استفاده از سونوگرافی، سوزن نازکی را وارد کیست کرده و مایع درون آن را تخلیه میکند. گاهی اوقات پزشک پس از تخلیه کیست، آن را با محلول الکل پر میکند تا از رشد مجدد آن جلوگیری کند. به احتمال زیاد پس از انجام این عمل میتوانید در همان روز مرخص شوید.
عمل جراحی: اگر کیست باعث اختلال در عملکرد کلیه شود، نیاز دارید که با جراحی آن را خارج کنید. در حین انجام این عمل، شما بیهوش خواهید بود. جراح معمولا با استفاده از لاپاروسکوپی، کیستها را از بین خواهد برد. ابتدا جراح کیست را تخلیه میکند، سپس دیوارههای کیست را میسوزاند. پس از جراحی، احتمالا یک یا دو روز باید در بیمارستان بمانید.
برگرفته از: healthline.com