اسم اعظم چیست؟ چه کسانی اسم اعظم را می دانند؟

آیا می‌دانید اسم اعظم چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ آیا می‌دانید که چه کسانی اسم اعظم را می‌دانند؟ آیا حدیثی درباره اسم اعظم وجود دارد؟ ستاره این مقاله را به بررسی ابهاماتی که درباره اسم اعظم ممکن است برایتان پیش آمده باشد اختصاص داده است.

 

 

اسم اعظم چیست؟

اسم اعظم یا «اِسمُ اللّهِ الاَکبَر» بزرگترین نام خداوند است که اسمی بالاتر از آن نیست. این نام وسیع‌ترین محدوده اثر را در عالم هستی دارد و دسترسی داشتن به آن می‌تواند باعث تاثیرات فراوانی از جمله استجابت دعا، برخورداری از علم غیب و تاثیرگذاری بر قوانین طبیعت باشد.

 

حقیقت واقعی اسم اعظم روشن نیست و معلوم نیست که این اسم از جنس لفظ و کلمه است یا چیزی فراتر از حروف و کلمات. در روایات هم اطلاعات ناقصی در مورد آن وجود دارد.

 

از آیات و روایات چنین برداشت می‌شود که بعضی از انسان‌ها اسم اعظم خداوند را می‌دانسته‌اند، ولی مقدار بهره‌مندی آن‌ها از این اسم یکسان نبوده است. این بهره مندی با ظرفیت وجودی فرد ارتباط داشته است. در روایاتی آمده است که هر کسی ظرفیت و تحمل اسم اعظم را ندارد و تنها ائمه معصومین (ع)، برخی انبیا و افراد معدود دیگری این اسم را می‌دانسته‌اند. در بین این افراد پیامبر (ص) و اهل بیت بیشترین بهره‌مندی از این اسم را داشته‌اند.

در آیات ۷ و ۱۷۵ سوره اعراف به فردی اشاره شده است که خداوند آیات خود را به او یاد داد، ولی او خودش را از آن‌ها تهی کرد. از روایات چنین برداشت می‌شود که این فرد بلعم بن باعورا بوده است که چون اسم اعظم را می‌دانسته تمام دعاهایش مستجاب می‌شده، ولی چون از فرعون تبعیت کرد اسم اعظم را از دست داد.

از دیگر افرادی که اسم اعظم را می‌دانسته‌اند می‌توان به حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت یعقوب، حضرت خضر، یوشع بن نون و غالب قطان (از اجداد پیامبر (ص) اشاره کرد

 

آثار اسم اعظم

در روایات آمده است:

• حضرت عیسی (ع) با بهره‌مندی از اسم اعظم مرده‌ها را زنده می‌کرد و شخص مبتلا به پیسی را شفا داد.
• آصف بن برخیا به کمک اسم اعظم تخت بلقیس را از یمن به شام آورد.

بنابراین هر کسی که اسم اعظم را می‌دانسته است دعایش مستجاب بوده و هر چه را که از خدا می‌خواسته خدا به او عطا می‌کرده است. علاوه بر این از علم غیب آگاه بوده و همه خیرات و برکات بر او فرود می‌آمده است.

 

امام صادق (ع) فرمود: «خدای متعال اسمی را آفرید که با حروف به صوت نمی‌آید و با الفاظ تکلم نمی‌شود…»

همچنین در روایت دیگری از امام صادق (ع) آمده است: «اسم اعظم ۷۳ حرف دارد که برخی پیامبران تعدادی از حروف آن را می‌دانسته اند. به عیسی بن مریم (ع) دو حرف آن عطا شده بود، موسی (ع) چهار حرف، ابراهیم (ع) هشت ‏حرف، نوح (ع) ۱۵ حرف، آدم (ع) ۲۵ حرف و محمد (ص) ۷۲ حرف را می‌دانست و یک حرف آن را خداوند در حجاب قرار داده یا آن که برای خودش برگزیده است.»

از امام محمد باقر (ع) یا امام علی النقی (ع) روایت است که فرمود: «اسم اعظم خداوند متعال ۷۳ حرف است و «آصف بن برخیا» فرزند خواهر سلیمان (ع) یک حرف آن را می‌دانست که توانست به آن تکلم کند و زمین را مهار سازد و تخت ‏بلقیس را با یک چشم به هم زدن، نزد سلیمان (ع) بیاورد و زمین به حالت اول برگردد و ما ائمه معصومین هفتاد و دو حرف از آن را می‌دانیم و یک حرف را هم خداوند به خودش اختصاص داده که نزد او مستور است و لاحول و لاقوه الا بالله العلی العظیم.»

همچنین روایت شده است که: «به حضرت عیسی (ع) دو حرف از اسم اعظم‏ عطا شده بود، که به بیان قرآن می‌توانست: به اذن خداوند کور مادرزاد و بیمار مبتلا به پیسی را شفا دهد و نیز مردگان را زنده گرداند.»