سوره شمس و لیل – صفحه ۵۱۱ قران

وَﭐللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا (۴) وَﭐلسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (۵) وَﭐلْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (۶) وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (۷)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (۸) قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا (۹) وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا (۱۰)

کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (۱۱) إِذِ ﭐنبَعَثَ أَشْقَاهَا (۱۲) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ ﭐللَّهِ نَاقَةَ ﭐللَّهِ وَسُقْیَاهَا (۱۳)

فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا (۱۴) وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا (۱۵)

سوره ﭐللیل

بِسْمِ ﭐللَّهِ ﭐلرَّحْمَـٰنِ ﭐلرَّحِیمِ

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَىٰ (۱) وَﭐلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (۲) وَمَا خَلَقَ ﭐلذَّکَرَ وَﭐلْأُنثَىٰ (۳)

إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّىٰ (۴) فَأَمَّا مَن أَعْطَىٰ وَﭐتَّقَىٰ (۵) وَصَدَّقَ بِـﭑلْحُسْنَىٰ (۶)

فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَىٰ (۷) وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَﭐسْتَغْنَىٰ (۸) وَکَذَّبَ بِـﭑلْحُسْنَىٰ (۹)

و به روز هنگامى که صفحه زمین را روشن سازد، (۳) و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، (۴)

و قسم به آسمان و کسى که آسمان را بنا کرده، (۵) و به زمین و کسى که آن را گسترانیده، (۶)

و قسم به جان آدمى و آن کس که آن را (آفریده و) منظم ساخته، (۷)

سپس فجور و تقوا (شر و خیرش) را به او الهام کرده است، (۸)

که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛ (۹)

و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! (۱۰)

قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند، (۱۱) آنگاه که شقى ‏ترین آن‌ها بپاخاست، (۱۲)

و فرستاده الهى (صالح) به آنان گفت: «ناقه خدا (همان شترى که معجزه الهى بود) را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» (۱۳)

ولى آن‌ها او را تکذیب و ناقه را پى کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آن‌ها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد! (۱۴)

و او هرگز از فرجام این کار (مجازات ستمگران) بیم ندارد! (۱۵)

سوره الیل

به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به شب در آن هنگام که (جهان را) بپوشاند، (۱) و قسم به روز هنگامى که تجلى کند، (۲)

و قسم به آن کس که جنس مذکر و مؤنث را آفرید، (۳)

که سعى و تلاش شما مختلف است: (۴)، اما آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگارى پیش گیرد، (۵)

و جزاى نیک (الهى) را تصدیق کند، (۶) ما او را در مسیر آسانى قرار مى ‏دهیم! (۷).

اما کسى که بخل ورزد و (از این راه) بى ‏نیازى طلبد، (۸) و پاداش نیک (الهى) را انکار کند، (۹)