سوره شمس و لیل – صفحه ۵۱۱ قران

و به روز هنگامى که صفحه زمین را روشن سازد، (۳) و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، (۴)

و قسم به آسمان و کسى که آسمان را بنا کرده، (۵) و به زمین و کسى که آن را گسترانیده، (۶)

و قسم به جان آدمى و آن کس که آن را (آفریده و) منظم ساخته، (۷)

سپس فجور و تقوا (شر و خیرش) را به او الهام کرده است، (۸)

که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛ (۹)

و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! (۱۰)

قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند، (۱۱) آنگاه که شقى ‏ترین آن‌ها بپاخاست، (۱۲)

و فرستاده الهى (صالح) به آنان گفت: «ناقه خدا (همان شترى که معجزه الهى بود) را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» (۱۳)

ولى آن‌ها او را تکذیب و ناقه را پى کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آن‌ها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد! (۱۴)

و او هرگز از فرجام این کار (مجازات ستمگران) بیم ندارد! (۱۵)

سوره الیل

به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به شب در آن هنگام که (جهان را) بپوشاند، (۱) و قسم به روز هنگامى که تجلى کند، (۲)

و قسم به آن کس که جنس مذکر و مؤنث را آفرید، (۳)

که سعى و تلاش شما مختلف است: (۴)، اما آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگارى پیش گیرد، (۵)

و جزاى نیک (الهى) را تصدیق کند، (۶) ما او را در مسیر آسانى قرار مى ‏دهیم! (۷).

اما کسى که بخل ورزد و (از این راه) بى ‏نیازى طلبد، (۸) و پاداش نیک (الهى) را انکار کند، (۹)