سوره معارج و نوح – صفحه ۴۸۵ قران

کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا یَعْلَمُونَ (۳۹)

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ ﭐلْمَشَارِقِ وَﭐلْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ (۴۰)

عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَیْراً مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ (۴۱)

فَذَرْهُمْ یَخُوضُواْ وَیَلْعَبُواْ حَتَّىٰ یُلَاقُواْ یَوْمَهُمُ ﭐلَّذِی یُوعَدُونَ (۴۲)

یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ ﭐلْأَجْدَاثِ سِرَاعاً کَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ یُوفِضُونَ (۴۳)

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَالِکَ ﭐلْیَوْمُ ﭐلَّذِی کَانُواْ یُوعَدُونَ (۴۴)

سوره نوح

بِسْمِ ﭐللَّهِ ﭐلرَّحْمَـٰنِ ﭐلرَّحِیمِ

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ (۱)

قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ (۲) أَنِ ﭐعْبُدُواْ ﭐللَّهَ وَﭐتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ (۳)

یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ ﭐللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ (۴)

قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَاراً (۵) فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَاراً (۶)

وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُواْ أَصَابِعَهُمْ فِی ءَاذَانِهِمْ وَﭐسْتَغْشَوْاْ ثِیَابَهُمْ

آیا هر یک از آن‌ها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهى وارد کنند؟! (۳۸)

هرگز چنین نیست؛ ما آن‌ها را از آنچه خودشان مى‏ دانند آفریده ‏ایم! (۳۹)

سوگند به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها که ما قادریم… (۴۰)

که جاى آنان را به کسانى بدهیم که از آن‌ها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! (۴۱)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند و بازى کنند تا زمانى که روز موعود خود را ملاقات نمایند! (۴۲)

همان روز که از قبر‌ها بسرعت خارج مى‏ شوند، گویى به سوى بت‌ها مى ‏دوند… (۴۳)

در حالى که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده ‏اى از ذلت و خوارى آن‌ها را پوشانده است! این همان روزى است که به آن‌ها وعده داده مى ‏شد! (۴۴)

سوره نوح

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ما نوح را به سوى قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» (۱)

گفت: «اى قوم! من براى شما بیم ‏دهنده آشکارى هستم، (۲)

که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! (۳)

اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را مى‏ آمرزد و تا زمان معینى شما را عمر مى‏ دهد؛ زیرا هنگامى که اجل الهى فرا رسد، تاخیرى نخواهد داشت اگر مى‏ دانستید!» (۴)

(نوح) گفت: پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت کردم، (۵).

اما دعوت من چیزى جز فرار از حق بر آنان نیفزود! (۶)

و من هر زمان آن‌ها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آن‌ها را بیامرزى، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدت استکبار کردند! (۷)