سوره مجادله و حشر – صفحه ۴۶۱ قران

آیات استخاره سوره مجادله و حشر به همراه ترجمه

سوره مجادله و حشر (صفحه ۴۶۱) 

ﭐسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ ﭐلشَّیْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِکْرَ ﭐللَّهِ أُوْلَـٰئِکَ حِزْبُ ﭐلشَّیْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ ﭐلشَّیْطَانِ هُمُ ﭐلْخَاسِرُونَ (۱۹)

شیطان بر آنان مسلط شده و یاد خدا را از خاطر آن‌ها برده؛ آنان حزب شیطانند! بدانید حزب شیطان زیانکارانند! (۱۹)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلَّذِینَ یُحَادُّونَ ﭐللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَـٰئِکَ فِی ﭐلْأَذَلِّینَ (۲۰)

کسانى که با خدا و رسولش دشمنى مى‏ کنند، آن‌ها در زمره ذلیل‏ترین افرادند. (۲۰)

❈❈❈

کَتَبَ ﭐللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَاْ وَرُسُلِی إِنَّ ﭐللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ (۲۱)

خداوند چنین مقرر داشته که من و رسولانم پیروز مى ‏شویم؛ چرا که خداوند قوى و شکست‏ ناپذیر است! (۲۱)

❈❈❈

لَا تَجِدُ قَوْماً یُؤْمِنُونَ بِـﭑللَّهِ وَﭐلْیَوْمِ ﭐلْئَاخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ ﭐللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُواْ ءَابَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُوْلَـٰئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ ﭐلْإِیمَانَ وَأَیَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَیُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا ﭐلْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا رَضِیَ ﭐللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ أُوْلَـٰئِکَ حِزْبُ ﭐللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ ﭐللَّهِ هُمُ ﭐلْمُفْلِحُونَ (۲۲)

هیچ قومى را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمى‏ یابى که با دشمنان خدا و رسولش دوستى کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند؛ آنان کسانى هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحى از ناحیه خودش آن‌ها را تقویت فرموده، و آن‌ها را در باغهایى از بهشت وارد مى‏ کند که نهر‌ها از زیر (درختانش) جارى است، جاودانه در آن مى ‏مانند؛ خدا از آن‌ها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند؛ آن‌ها «حزب الله» اند؛ بدانید «حزب الله‏» پیروزان و رستگارانند. (۲۲)

❈❈❈

سوره ﭐلحشر

بِسْمِ ﭐللَّهِ ﭐلرَّحْمَـٰنِ ﭐلرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر!

❈❈❈

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی ﭐلسَّمَاوَاتِ وَمَا فِی ﭐلْأَرْضِ وَهُوَ ﭐلْعَزِیزُ ﭐلْحَکِیمُ (۱)

آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، براى خدا تسبیح مى‏ گوید؛ و او عزیز و حکیم است! (۱)

❈❈❈

هُوَ ﭐلَّذِی أَخْرَجَ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ ﭐلْکِتَابِ مِن دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ ﭐلْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن یَخْرُجُواْ وَظَنُّواْ أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ ﭐللَّهِ فَأَتَاهُمُ ﭐللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُواْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ ﭐلرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُم بِأَیْدِیهِمْ

او کسى است که کافران اهل کتاب را در نخستین برخورد (با مسلمانان) از خانه‏ هایشان بیرون راند! گمان نمى ‏کردید آنان خارج شوند، و خودشان نیز گمان مى‏ کردند که دژهاى محکمشان آن‌ها را از عذاب الهى مانع مى‏ شود؛ اما خداوند از آنجا که گمان نمى‏ کردند به سراغشان آمد و در دلهایشان ترس و وحشت افکند، بگونه‏ اى که ویران مى‏ کردند خانه‏ هاى خود را با دست خویش