سوره ذاریات – صفحه ۴۳۹ قران

آیات استخاره سوره ذاریات به همراه ترجمه

سوره ذاریات (صفحه ۴۳۹)

وَﭐلسَّمَاءِ ذَاتِ ﭐلْحُبُکِ (۷)

قسم به آسمان که داراى چین و شکنهاى زیباست، (۷)

❈❈❈

إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ (۸)

که شما (درباره قیامت) در گفتارى مختلف و گوناگونید! (۸)

❈❈❈

یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ (۹)

(تنها) کسى از ایمان به آن منحرف مى ‏شود که از قبول حق سرباز مى ‏زند! (۹)

❈❈❈

قُتِلَ ﭐلْخَرَّاصُونَ (۱۰)

کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)! (۱۰)

❈❈❈

ﭐلَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ (۱۱)

همان‌ها که در جهل و غفلت فرو رفته ‏اند، (۱۱)

❈❈❈

یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ ﭐلدِّینِ (۱۲)

و پیوسته سؤال مى ‏کنند: «روز جزا چه موقع است؟!» (۱۲)

❈❈❈

یَوْمَ هُمْ عَلَى ﭐلنَّارِ یُفْتَنُونَ (۱۳)

(آرى) همان روزى است که آن‌ها را بر آتش مى‏ سوزانند! (۱۳)

❈❈❈

ذُوقُواْ فِتْنَتَکُمْ هَـٰذَا ﭐلَّذِی کُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (۱۴)

(و گفته مى ‏شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزى است که براى آن شتاب داشتید! (۱۴)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ (۱۵)

به یقین، پرهیزگاران در باغهاى بهشت و در میان چشمه‏ ها قرار دارند، (۱۵)

❈❈❈

ءَاخِذِینَ مَا ءَاتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُواْ قَبْلَ ذَالِکَ مُحْسِنِینَ (۱۶)

و آنچه پروردگارشان به آن‌ها بخشیده دریافت مى ‏دارند، زیرا پیش از آن (در سراى دنیا) از نیکوکاران بودند! (۱۶)

❈❈❈

کَانُواْ قَلِیلًا مِّنَ ﭐللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ (۱۷)

آن‌ها کمى از شب را مى ‏خوابیدند، (۱۷)

❈❈❈

وَبِـﭑلْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ (۱۸)

و در سحرگاهان استغفار مى ‏کردند، (۱۸)

❈❈❈

وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَﭐلْمَحْرُومِ (۱۹)

و در اموال آن‌ها حقى براى سائل و محروم بود! (۱۹)

❈❈❈

وَفِی ﭐلْأَرْضِ ءَایَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ (۲۰)

و در زمین آیاتى براى جویندگان یقین است، (۲۰)

❈❈❈

وَفِی أَنفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (۲۱)

و در وجود خود شما (نیز آیاتى است)؛ آیا نمى ‏بینید؟! (۲۱)

❈❈❈

وَفِی ﭐلسَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ (۲۲)

و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‏ شود! (۲۲)

❈❈❈

فَوَرَبِّ ﭐلسَّمَاءِ وَﭐلْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ (۲۳)

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همان گونه که شما سخن مى ‏گویید! (۲۳)

❈❈❈

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ ﭐلْمُکْرَمِینَ (۲۴)

آیا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ (۲۴)

❈❈❈

إِذْ دَخَلُواْ عَلَیْهِ فَقَالُواْ سَلَاماً قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ (۲۵)

در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیتى ناشناخته‏ اید!» (۲۵)

❈❈❈

فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ (۲۶)

سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده ‏اى را براى آنها) آورد، (۲۶)

❈❈❈

فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ (۲۷)

و نزدیک آن‌ها گذارد، (ولى با تعجب دید دست بسوى غذا نمى ‏برند) گفت: «آیا شما غذا نمى ‏خورید؟!» (۲۷)

❈❈❈

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُواْ لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ (۲۸)

و از آن‌ها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولد پسرى دانا دادند. (۲۸)

❈❈❈

فَأَقْبَلَتِ ﭐمْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ (۲۹)

در این هنگام همسرش جلو آمد در حالى که (از خوشحالى و تعجب) فریاد مى‏ کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسرى خواهم آورد در حالى که) پیرزنى نازا هستم؟!» (۲۹)

❈❈❈

قَالُواْ کَذَالِکِ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ ﭐلْحَکِیمُ ﭐلْعَلِیمُ (۳۰)

گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!» (۳۰)

❈❈❈

قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا ﭐلْمُرْسَلُونَ (۳۱)

(ابراهیم) گفت: «ماموریت شما چیست اى فرستادگان (خدا)؟» (۳۱)

❈❈❈

قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِینَ (۳۲)

گفتند: ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده‏ ایم… (۳۲)