سوره اسرا – صفحه ۲۳۹ قران

وَمَن کَانَ فِی هَـٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِی ﭐلْئَاخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِیلًا (۷۲)

وَإِن کَادُواْ لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ ﭐلَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ لِتفْتَرِیَ عَلَیْنَا غَیْرَهُ وَإِذاً لَـﭑتَّخَذُوکَ خَلِیلًا (۷۳)

وَلَوْلَا أَن ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدتَّ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئاً قَلِیلًا (۷۴)

إِذاً لَّأَذَقْنَاکَ ضِعْفَ ﭐلْحَیَاةِ وَضِعْفَ ﭐلْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ عَلَیْنَا نَصِیراً (۷۵)

وَإِن کَادُواْ لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ ﭐلْأَرْضِ لِیُخْرِجوکَ مِنْهَا وَإِذاً لَّا یَلْبَثُونَ خِلاَفَکَ إِلَّا قَلِیلًا (۷۶)

سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِن رُّسُلِنَا وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِیلًا (۷۷)

أَقِمِ ﭐلصَّلَوٰةَ لِدُلُوکِ ﭐلشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ ﭐللَّیْلِ وَقُرْءَانَ ﭐلْفَجْرِ إِنَّ قُرْءَانَ ﭐلْفَجْرِ کَانَ مَشْهُوداً (۷۸)

وَمِنَ ﭐللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَىٰ أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَاماً مَّحْمُوداً (۷۹)

وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَﭐجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَاناً نَّصِیراً (۸۰)

وَقُلْ جَاءَ ﭐلْحَقُّ وَزَهَقَ ﭐلْبَاطِلُ إِنَّ ﭐلْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقاً (۸۱)

وَنُنَزِّلُ مِنَ ﭐلْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ ﭐلظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَاراً (۸۲)

وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى ﭐلْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَ نَئَا بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ ﭐلشَّرُّ

اما کسى که در این جهان (از دیدن چهره حق) نابینا بوده است، در آخرت نیز نابینا و گمراهتر است! (۷۲)

نزدیک بود آن‌ها تو را (با وسوسه ‏هاى خود) از آنچه بر تو وحى کرده‏ ایم بفریبند، تا غیر آن را به ما نسبت دهى؛ و در آن صورت، تو را به دوستى خود برمی گزینند! (۷۳)

و اگر ما تو را ثابت قدم نمى ‏ساختیم (و در پرتو مقام عصمت، مصون از انحراف نبودى)، نزدیک بود به آنان تمایل کنى. (۷۴)

اگر چنین مى ‏کردى، ما دو برابر مجازات (مشرکان) در زندگى دنیا، و دو برابر (مجازات) آن‌ها را بعد از مرگ، به تو مى‏ چشاندیم؛ سپس در برابر ما، یاورى براى خود نمى ‏یافتى! (۷۵)

و نزدیک بود (با نیرنگ و توطئه) تو را از این سرزمین بلغزانند، تا از آن بیرونت کنند! و هرگاه چنین مى‏ کردند، (گرفتار مجازات سخت الهى شده) و پس از تو، جز مدت کمى باقى نمى ‏ماندند! (۷۶)

این سنت (ما در مورد) پیامبرانى است که پیش از تو فرستادیم؛ و هرگز براى سنت ما تغییر و دگرگونى نخواهى یافت! (۷۷)

نماز را از زوال خورشید (هنگام ظهر) تا نهایت تاریکى شب (نیمه شب) برپا دار؛ و همچنین قرآن فجر (نماز صبح) را؛ چرا که قرآن فجر، مشهود (فرشتگان شب و روز) است! (۷۸)

و پاسى از شب را (از خواب برخیز، و) قرآن (و نماز) بخوان! این یک وظیفه اضافى براى توست؛ امید است پروردگارت تو را به مقامى در خور ستایش برانگیزد! (۷۹)

و بگو: «پروردگارا! مرا (در هر کار) با صداقت وارد کن، و با صداقت خارج ساز! و از سوى خود، حجتى یارى کننده برایم قرار ده!» (۸۰)

و بگو: «حق آمد، و باطل نابود شد؛ یقینا باطل نابود شدنى است!» (۸۱)

و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است براى مؤمنان، نازل مى ‏کنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمى ‏افزاید. (۸۲)

هنگامى که به انسان نعمت مى ‏بخشیم، (از حق) روى مى ‏گرداند و متکبرانه دور مى‏شود؛ و هنگامى که (کمترین) بدى به او مى ‏رسد