سوره حجر – صفحه ۲۱۷ قران

قَالَ لَمْ أَکُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ (۳۳)

قَالَ فَـﭑخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ (۳۴)

وَإِنَّ عَلَیْکَ ﭐللَّعْنَةَ إِلَىٰ یَوْمِ ﭐلدِّینِ (۳۵)

قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِی إِلَىٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ (۳۶)

قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ ﭐلْمُنظَرِینَ (۳۷)

إِلَىٰ یَومِ ﭐلْوَقْتِ ﭐلْمَعْلُومِ (۳۸)

قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی ﭐلْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ (۳۹)

إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ ﭐلْمُخْلَصِینَ (۴۰)

قَالَ هَـٰذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ (۴۱)

إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ ﭐتَّبَعَکَ مِنَ ﭐلْغَاوِینَ (۴۲)

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ (۴۳)

لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّکُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ (۴۴)

إِنَّ ﭐلْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ (۴۵)

ﭐدْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ءَامِنِینَ (۴۶)

وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَاناً عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ (۴۷)

لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِینَ (۴۸)

نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَاْ ﭐلْغَفُورُ ﭐلرَّحِیمُ (۴۹)

وَ أَنَّ عَذَابِی هُوَ ﭐلْعَذَابُ ﭐلْأَلِیمَ (۵۰)

وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَیْفِ إِبْراَهِیمَ (۵۱)

إِذْ دَخَلُواْ عَلَیْهِ فَقَالُواْ سَلاَماً قَالَ إِنَّا مِنکُمْ وَجِلُونَ (۵۲)

قَالُواْ لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلاَمٍ عَلِیمٍ (۵۳)

گفت: «من هرگز براى بشرى که او را از گل خشکیده‏اى که از گل بدبویى گرفته شده است آفریده‏اى، سجده نخواهم کرد!» (۳۳)

فرمود: «از صف آن‌ها (فرشتگان) بیرون رو، که رانده ‏شده ‏اى (از درگاه ما!). (۳۴)

و لعنت (و دورى از رحمت حق) تا روز قیامت بر تو خواهد بود!» (۳۵)

گفت: «پروردگارا! مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار!)» (۳۶)

فرمود: «تو از مهلت یافتگانى! (۳۷)

(اما نه تا روز رستاخیز، بلکه) تا روز وقت معینى.» (۳۸)

گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختى، من (نعمتهاى مادى را) در زمین در نظر آن‌ها زینت مى ‏دهم، و همگى را گمراه خواهم ساخت، (۳۹)

مگر بندگان مخلصت را.» (۴۰)

فرمود: «این راه مستقیمى است که بر عهده من است (و سنت همیشگیم) … (۴۱)

که بر بندگانم تسلط نخواهى یافت؛ مگر گمراهانى که از تو پیروى مى‏ کنند؛ (۴۲)

و دوزخ، میعادگاه همه آنهاست! (۴۳)

هفت در دارد؛ و براى هر درى، گروه معینى از آن‌ها تقسیم شده ‏اند! (۴۴)

به یقین، پرهیزگاران در باغ‌ها (ى سرسبز بهشت) و در کنار چشمه‏ ها هستند. (۴۵)

(فرشتگان به آن‌ها مى‏ گویند:) داخل این باغ‌ها شوید با سلامت و امنیت! (۴۶)

هر گونه غل (حسد و کینه و دشمنى) را از سینه آن‌ها برمى ‏کنیم (و روحشان را پاک مى ‏سازیم)؛ در حالى که همه برابرند، و بر تخت‌ها رو به ‏روى یکدیگر قرار دارند. (۴۷)

هیچ خستگى و تعبى در آنجا به آن‌ها نمى ‏رسد، و هیچ گاه از آن اخراج نمى ‏گردند! (۴۸)

بندگانم را آگاه کن که من بخشنده مهربانم! (۴۹)

و (اینکه) عذاب و کیفر من، همان عذاب دردناک است! (۵۰)

و به آن‌ها از مهمان هاى ابراهیم خبر ده! (۵۱)

هنگامى که بر او وارد شدند و سلام کردند؛ (ابراهیم) گفت: «ما از شما بیمناکیم!» (۵۲)

گفتند: «نترس، ما تو را به پسرى دانا بشارت مى ‏دهیم!» (۵۳)