سوره توبه – صفحه ۱۶۷ قران

آیات استخاره سوره توبه به همراه ترجمه

سوره توبه (صفحه ۱۶۷)

عَلَیْهِمْ أَنفُسُهُمْ وَظَنُّواْ أَن لَّا مَلْجَأَ مِنَ ﭐللَّهِ إِلَّا إِلَیْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُواْ إِنَّ ﭐللَّهَ هُوَ ﭐلتَّوَّابُ ﭐلرَّحِیمُ (۱۱۸)

در وجود خویش؛ (در آن هنگام) دانستند پناهگاهى از خدا جز بسوى او نیست؛ سپس خدا رحمتش را شامل حال آن‌ها نمود، (و به آنان توفیق داد) تا توبه کنند؛ خداوند بسیار توبه‏ پذیر و مهربان است! (۱۱۸)

❈❈❈

یَا أَیُّهَا ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ ﭐتَّقُواْ ﭐللَّهَ وَکُونُواْ مَعَ ﭐلصَّادِقِینَ (۱۱۹)

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، و با صادقان باشید! (۱۱۹)

❈❈❈

مَا کَانَ لِأَهْلِ ﭐلْمَدِینَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ ﭐلْأَعْرَابِ أَن یَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ ﭐللَّهِ وَلَا یَرْغَبُواْ بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَالِکَ بِأَنَّهُمْ لَا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ ﭐللَّهِ وَلَا یَطَئُونَ مَوْطِئاً یَغِیظُ ﭐلْکُفَّارَ وَلَا یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّیْلًا إِلَّا کُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ ﭐللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ ﭐلْمُحْسِنِینَ (۱۲۰)

سزاوار نیست که اهل مدینه، و بادیه ‏نشینانى که اطراف آن‌ها هستند، از رسول خدا تخلف جویند؛ و براى حفظ جان خویش، از جان او چشم بپوشند! این بخاطر آن است که هیچ تشنگى و خستگى، و گرسنگى در راه خدا به آن‌ها نمى ‏رسد و هیچ گامى که موجب خشم کافران مى‏ شود برنمى‏ دارند، و ضربه‏ اى از دشمن نمى ‏خورند، مگر اینکه به خاطر آن، عمل صالحى براى آن‌ها نوشته مى ‏شود؛ زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمى‏ کند! (۱۲۰)

❈❈❈

وَلَا یُنفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَلَا کَبِیرَةً وَلَا یَقْطَعُونَ وَادِیاً إِلَّا کُتِبَ لَهُمْ لِیَجْزِیَهُمُ ﭐللَّهُ أَحْسَنَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ (۱۲۱)

و هیچ مال کوچک یا بزرگى را (در این راه) انفاق نمى‏ کنند، و هیچ سرزمینى را (بسوى میدان جهاد و یا در بازگشت) نمى ‏پیمایند، مگر اینکه براى آن‌ها نوشته مى ‏شود؛ تا خداوند آن را بعنوان بهترین اعمالشان، پاداش دهد. (۱۲۱)

❈❈❈

وَمَا کَانَ ﭐلْمُؤْمِنُونَ لِیَنفِرُواْ کَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِن کُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَائِفَةٌ لِّیَتَفَقَّهُواْ فِی ﭐلدِّینِ وَلِیُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ (۱۲۲)

شایسته نیست مؤمنان همگى (بسوى میدان جهاد) کوچ کنند؛ چرا از هر گروهى از آنان، طایفه‏ اى کوچ نمى ‏کند (و طایفه‏ اى در مدینه بماند)، تا در دین (و معارف و احکام اسلام) آگاهى یابند و به هنگام بازگشت بسوى قوم خود، آن‌ها را بیم دهند؟! شاید (از مخالفت فرمان پروردگار) بترسند، و خوددارى کنند! (۱۲۲)

❈❈❈

یَا أَیُّهَا ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ قَاتِلُواْ ﭐلَّذِینَ یَلُونَکُم مِّنَ ﭐلْکُفَّارِ وَلْیَجِدُواْ فِیکُمْ غِلْظَةً وَﭐعْلَمُواْ أَنَّ ﭐللَّهَ مَعَ ﭐلْمُتَّقِینَ (۱۲۳)

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! با کافرانى که به شما نزدیکترند، پیکار کنید! (و دشمن دورتر، شما را از دشمنان نزدیک غافل نکند!) آن‌ها باید در شما شدت و خشونت (و قدرت) احساس کنند؛ و بدانید خداوند با پرهیزگاران است! (۱۲۳)

❈❈❈

وَإِذَا مَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُم مَّن یَقُولُ أَیُّکُمْ زَادَتْهُ هَـٰذِهِ إِیمَاناً فَأَمَّا ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ فَزَادَتْهُمْ إِیمَاناً وَهُمْ یَسْتَبْشِرُونَ (۱۲۴)

و هنگامى که سوره ‏اى نازل مى‏ شود، بعضى از آنان (به دیگران) مى‏ گویند: «این سوره، ایمان کدام یک از شما را افزون ساخت؟!» (به آن‌ها بگو:)، اما کسانى که ایمان آورده‏ اند، بر ایمانشان افزوده؛ و آن‌ها (به فضل و رحمت الهى) خوشحالند. (۱۲۴)

❈❈❈

وَأَمَّا ﭐلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْساً

و، اما آن‌ها که در دلهایشان بیمارى است، پلیدى بر پلیدیشان افزوده