سوره اعراف – صفحه ۱۴۳ قران

آیات استخاره سوره اعراف به همراه ترجمه

سوره اعراف (صفحه ۱۴۳)

قُلِ ﭐدْعُواْ شُرَکَاءَکُمْ ثُمَّ کِیدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ (۱۹۵)

بگو: «(اکنون که چنین است) بتهاى خویش را که شریک خدا قرار داده ‏اید (بر ضد من) بخوانید، و براى من نقشه بکشید، و لحظه‏ اى مهلت ندهید، (تا بدانید کارى از آن‌ها ساخته نیست)! (۱۹۵)

❈❈❈

إِنَّ وَلِیِّـیَ ﭐللَّهُ ﭐلَّذِی نَزَّلَ ﭐلْکِتَابَ وَهُوَ یَتَوَلَّى ﭐلصَّالِحِینَ (۱۹۶)

ولى و سرپرست من، خدایى است که این کتاب را نازل کرده؛ و او همه صالحان را سرپرستى مى‏ کند. (۱۹۶)

❈❈❈

وَﭐلَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَکُمْ وَلاَ أَنفُسَهُمْ یَنْصُرُونَ (۱۹۷)

و آنهایى را که جز او مى ‏خوانید، نمى ‏توانند یاریتان کنند، و نه (حتى) خودشان را یارى دهند؛ (۱۹۷)

❈❈❈

وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَى ﭐلْهُدَىٰ لَا یَسْمَعُواْ وَتَرَاهُمْ یَنظُرُونَ إِلَیْکَ وَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ (۱۹۸)

و اگر آن‌ها را به هدایت فرا خوانید، سخنانتان را نمى ‏شنوند! و آن‌ها را مى ‏بینى (که با چشمهاى مصنوعیشان) به تو نگاه مى‏ کنند، اما در حقیقت نمى ‏بینند!» (۱۹۸)

❈❈❈

خُذِ ﭐلْعَفْوَ وَأْمُرْ بِـﭑلْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ ﭐلْجَاهِلِینَ (۱۹۹)

(به هر حال) با آن‌ها مدارا کن و عذرشان را بپذیر، و به نیکى‏ ها دعوت نما، و از جاهلان روى بگردان (و با آنان ستیزه مکن)! (۱۹۹)

❈❈❈

وَإِمَّا یَنـزَغَنَّکَ مِنَ ﭐلشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَـﭑسْتَعِذْ بِـﭑللَّهِ إِنَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (۲۰۰)

و هرگاه‏ وسوسه ‏اى از شیطان به تو رسد، به خدا پناه بر؛ که او شنونده و داناست! (۲۰۰)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلَّذِینَ ﭐتَّقَوْاْ إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ ﭐلشَّیْطَانِ تَذَکَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ (۲۰۱)

پرهیزگاران هنگامى که گرفتار وسوسه ‏هاى شیطان شوند، به یاد (خدا و پاداش و کیفر او) مى ‏افتند؛ و (در پرتو یاد او، راه حق را مى ‏بینند و) ناگهان بینا مى‏ گردند. (۲۰۱)

❈❈❈

وَإِخْوَانُهُمْ یَمُدُّونَهُمْ فِی ﭐلْغَیِّ ثُمَّ لَا یُقْصِرُونَ (۲۰۲)

و (ناپرهیزگاران را) برادرانشان (از شیاطین) پیوسته در گمراهى پیش مى‏ برند، و باز نمى ‏ایستند! (۲۰۲)

❈❈❈

وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِم بِئَایَةٍ قَالُواْ لَوْلَا ﭐجْتَبَیْتَهَا قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا یُوحَىٰ إِلَیَّ مِن رَّبِّی هَـٰذَا بَصَائِرُ مِن رَّبِّکُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (۲۰۳)

هنگامى که (در نزول وحى تاخیر افتد، و) آیه‏ اى براى آنان نیاورى، مى ‏گویند: «چرا خودت (از پیش خود) آن را برنگزیدى؟!» بگو: من تنها از چیزى پیروى مى ‏کنم که بر من وحى مى‏ شود؛ این وسیله بینایى از طرف پروردگارتان، و مایه هدایت و رحمت است براى جمعیتى که ایمان مى ‏آورند. (۲۰۳)

❈❈❈

وَإِذَا قُرِئَ ﭐلْقُرْءَانُ فَـﭑسْتَمِعُواْ لَهُ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (۲۰۴)

هنگامى که قرآن خوانده شود، گوش فرا دهید و خاموش باشید؛ شاید مشمول رحمت خدا شوید! (۲۰۴)

❈❈❈

وَﭐذْکُر رَّبَّکَ فِی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَخِیفَةً وَدُونَ ﭐلْجَهْرِ مِنَ ﭐلْقَوْلِ بِـﭑلْغُدُوِّ وَﭐلْئَاصَالِ وَلَا تَکُن مِّنَ ﭐلْغَافِلِینَ (۲۰۵)

پروردگارت را در دل خود، از روى تضرع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن؛ و از غافلان مباش! (۲۰۵)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلَّذِینَ عِندَ رَبِّکَ لَا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَیُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ یَسْجُدُونَ (۲۰۶)

آن‌ها که (در مقام قرب) نزد پروردگار تو هستند، (هیچ‏گاه) از عبادتش تکبر نمى‏ ورزند، و او را تسبیح مى‏ گویند، و برایش سجده مى ‏کنند. (۲۰۶)