سوره مائده – صفحه ۹۳ قران

آیات استخاره در سوره مائده به همراه ترجمه

سوره مائده (صفحه ۹۳)

سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ ءَاخَرِینَ لَمْ یَأْتُوکَ یُحَرِّفُونَ ﭐلْکَلِمَ مِن بَعْدِ مَوَاضِعِهِ یَقُولُونَ إِنْ أُوتِیتُمْ هَـٰذَا فَخُذُوهُ وَإِن لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَـﭑحْذَرُواْ وَمَن یُرِدِ ﭐللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَن تَمْلِکَ لَهُ مِنَ ﭐللَّهِ شَیْئاً أُوْلَـٰئِکَ ﭐلَّذِینَ لَمْ یُرِدِ ﭐللَّهُ أَن یُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِی ﭐلدُّنْیَا خِزْیٌ وَلَهُمْ فِی ﭐلْئَاخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ (۴۱)

آن‌ها جاسوسان گروه دیگرى هستند که خودشان نزد تو نیامده‏ اند؛ آن‌ها سخنان را از مفهوم اصلیش تحریف مى‏ کنند، و (به یکدیگر) مى ‏گویند: «اگر این (که ما مى ‏خواهیم) به شما داده شد (و محمد بر طبق خواسته شما داورى کرد) بپذیرید، وگرنه (از او) دورى کنید!» (ولى) کسى را که خدا (بر اثر گناهان پى ‏در پى او) بخواهد مجازات‏ کند، قادر به دفاع از او نیستى؛ آن‌ها کسانى هستند که خدا نخواسته دلهایشان را پاک کند؛ در دنیا رسوایى، و در آخرت مجازات بزرگى نصیبشان خواهد شد. (۴۱)

❈❈❈

سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ أَکَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِن جَاؤُوکَ فَـﭑحْکُم بَیْنَهُم أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ وَإِن تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَن یَضُرُّوکَ شَیْئاً وَإِنْ حَکَمْتَ فَـﭑحْکُم بَیْنَهُمْ بِـﭑلْقِسْطِ إِنَّ ﭐللَّهَ یُحِبُّ ﭐلْمُقْسِطِینَ (۴۲)

آن‌ها بسیار به سخنان تو گوش مى ‏دهند تا آن را تکذیب کنند؛ مال حرام فراوان مى خورند؛ پس اگر نزد تو آمدند، در میان آنان داورى کن، یا (اگر صلاح دانستى) آن‌ها را به حال خود واگذار! و اگر از آنان صرف‏نظر کنى، به تو هیچ زیانى نمى ‏رسانند؛ و اگر میان آن‌ها داورى کنى، با عدالت داورى کن، که خدا عادلان را دوست دارد! (۴۲)

❈❈❈

وَکَیْفَ یُحَکِّمُونَکَ وَعِندَهُمُ ﭐلتَّوْرَاةُ فِیهَا حُکْمُ ﭐللَّهِ ثُمَّ یَتَوَلَّوْنَ مِن بَعْدِ ذَالِکَ وَمَا أُوْلَـٰئِکَ بِـﭑلْمُؤْمِنِینَ (۴۳)

چگونه تو را به داورى مى ‏طلبند؟! در حالى که تورات نزد ایشان است؛ و در آن، حکم خدا هست. (وانگهى) پس از داورى ‏خواستن از حکم تو، (چرا) روى مى گردانند؟! آن‌ها مؤمن نیستند. (۴۳)

❈❈❈

إِنَّا أَنزَلْنَا ﭐلتَّوْرَاةَ فِیهَا هُدًى وَنُورٌ یَحْکُمُ بِهَا ﭐلنَّبِیُّونَ ﭐلَّذِینَ أَسْلَمُواْ لِلَّذِینَ هَادُواْ وَﭐلرَّبَّانِیُّونَ وَﭐلْأَحْبَارُ بِمَا ﭐسْتُحْفِظُواْ مِن کِتَابِ ﭐللَّهِ وَکَانُواْ عَلَیْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوُاْ ﭐلنَّاسَ وَﭐخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُواْ بِئَایَاتِی ثَمَناً قَلِیلًا وَمَن لَّمْ یَحْکُم بِمَا أَنزَلَ ﭐللَّهُ فَأُوْلَـٰئِکَ هُمُ ﭐلْکَافِرُونَ (۴۴)

ما تورات را نازل کردیم در حالى که در آن، هدایت و نور بود؛ و پیامبران، که در برابر فرمان خدا تسلیم بودند، با آن براى یهود حکم مى ‏کردند؛ و (همچنین) علما و دانشمندان به این کتاب که به آن‌ها سپرده شده و بر آن گواه بودند، داورى مى ‏نمودند. بنابر این، (بخاطر داورى بر طبق آیات الهى) از مردم نهراسید! و از من بترسید! و آیات مرا به بهاى ناچیزى نفروشید! و آن‌ها که به احکامى که خدا نازل کرده حکم نمى‏کنند، کافرند. (۴۴)

❈❈❈

وَکَتَبْنَا عَلَیْهِمْ فِیهَا أَنَّ ﭐلنَّفْسَ بِـﭑلنَّفْسِ وَﭐلْعَیْنَ بِـﭑلْعَیْنِ وَﭐلْأَنفَ بِـﭑلْأَنفِ وَﭐلْأُذُنَ بِـﭑلْأُذُنِ وَﭐلسِّنَّ بِـﭑلسِّنِّ وَﭐلْجُرُوحَ قِصَاصٌ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ کَفَّارَةٌ لَّهُ وَمَن لَّمْ یَحْکُم بِمَا أنزَلَ ﭐللَّهُ فَأُوْلَـٰئِکَ هُمُ ﭐلظَّالِمُونَ (۴۵)

و بر آن‌ها (بنى اسرائیل) در آن (تورات)، مقرر داشتیم که جان در مقابل جان، و چشم در مقابل چشم، و بینى در برابر بینى، و گوش در مقابل گوش، و دندان در برابر دندان مى‏باشد؛ و هر زخمى، قصاص دارد؛ و اگر کسى آن را ببخشد (و از قصاص، صرف‏نظر کند)، کفاره (گناهان) او محسوب مى‏شود؛ و هر کس به احکامى که خدا نازل کرده حکم نکند، ستمگر است. (۴۵)