سوره نسا – صفحه ۷۷ قران

عَلَى ﭐلْقَاعِدِينَ أَجْراً عَظِيماً(95)

دَرَجَاتٍ مِّنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً وَکَانَ ﭐللَّهُ غَفُوراً رَّحِيماً(96)

إِنَّ ﭐلَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ ﭐلْمَلَائِکَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ کُنتُمْ قَالُواْ کُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي ﭐلْأَرْضِ قَالُواْ أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ ﭐللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَـٰئِکَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءَتْ مَصِيراً(97)

إِلَّا ﭐلْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ ﭐلرِّجَالِ وَﭐلنِّسَاءِ وَﭐلْوِلْدَانِ لَا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلَا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا(98)

فَأُوْلَـٰئِکَ عَسَى ﭐللَّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَکَانَ ﭐللَّهُ عَفُوّاً غَفُوراً(99)

وَمَن يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ ﭐللَّهِ يَجِدْ فِي ﭐلْأَرْضِ مُرَاغَماً کَثِيراً وَسَعَةً وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِراً إِلَى ﭐللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِکْهُ ﭐلْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى ﭐللَّهِ وَکَانَ ﭐللَّهُ غَفُوراً رَّحِيماً(100)

وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي ﭐلْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ ﭐلصَّلَوٰةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَکُمُ ﭐلَّذِينَ کَفَرُواْ إِنَّ ﭐلْکَافِرِينَ کَانُواْ لَکُمْ عَدُوّاً مُّبِيناً(101)

وَإِذَا کُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ ﭐلصَّلَوٰةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَکَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَکُونُواْ مِن وَرَائِکُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَىٰ لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَکَ وَلْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ ﭐلَّذِينَ کَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ

بر قاعدان، با پاداش عظيمى برترى بخشيده است. (۹۵)

درجات (مهمى) از ناحيه خداوند، و آمرزش و رحمت (نصيب آنان مى‏ گردد)؛ و (اگر لغزشهايى داشته ‏اند،) خداوند آمرزنده و مهربان است.(۹۶)

كسانى كه فرشتگان (قبض ارواح)، روح آنها را گرفتند در حالى كه به خويشتن ستم كرده بودند، به آنها گفتند: «شما در چه حالى بوديد؟ (و چرا با اينكه مسلمان بوديد، در صف كفار جاى داشتيد؟!)» گفتند: «ما در سرزمين خود، تحت فشار و مستضعف بوديم.» آنها ( فرشتگان) گفتند: «مگر سرزمين خدا، پهناور نبود كه مهاجرت كنيد؟!» آنها (عذرى نداشتند، و) جايگاهشان دوزخ است، و سرانجام بدى دارند. (۹۷)

مگر آن دسته از مردان و زنان و كودكانى كه براستى تحت فشار قرار گرفته ‏اند (و حقيقتا مستضعفند)؛ نه چاره‏ اى دارند، و نه راهى (براى نجات از آن محيط آلوده) مى ‏يابند.(۹۸)

ممکن است خداوند، آن‌ها را مورد عفو قرار دهد؛ و خداوند، عفو کننده و آمرزنده است. (۹۹)

كسى كه در راه خدا هجرت كند، جاهاى امن فراوان و گسترده‏اى در زمين مى ‏يابد. و هر كس بعنوان مهاجرت به سوى خدا و پيامبر او، از خانه خود بيرون رود، سپس مرگش فرا رسد، پاداش او بر خداست؛ و خداوند، آمرزنده و مهربان است.(۱۰۰)

هنگامى که سفر مى‏ کنید، گناهى بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر از فتنه (و خطر) کافران بترسید؛ زیرا کافران، براى شما دشمن آشکارى هستند. (۱۰۱)

و هنگامى كه در ميان آنها باشى، و (در ميدان جنگ) براى آنها نماز را برپا كنى، بايد دسته‏ اى از آنها با تو (به نماز) برخيزند، و سلاحهايشان را با خود برگيرند؛ و هنگامى كه سجده كردند (و نماز را به پايان رساندند)، بايد به پشت سر شما (به ميدان نبرد) بروند، و آن دسته ديگر كه نماز نخوانده ‏اند (و مشغول پيكار بوده ‏اند)، بيايند و با تو نماز بخوانند؛ آنها بايد وسايل دفاعى و سلاحهايشان (را در حال نماز) با خود حمل كنند؛ (زيرا) كافران آرزو دارند كه شما از سلاحها و متاعهاى خود غافل شويد