سوره آل عمران – صفحه ۵۹ قران

آیات استخاره سوره آل عمران به همراه ترجمه

سوره آل عمران (صفحه ۵۹)

عِندَ ﭐللَّهِ وَﭐللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا یَعْمَلُونَ (۱۶۳)

در پیشگاه خدا دارند؛ و خداوند به آنچه انجام مى ‏دهند، بیناست. (۱۶۳)

❈❈❈

لَقَدْ مَنَّ ﭐللَّهُ عَلَى ﭐلْمُؤمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ یَتْلُواْ عَلَیْهِمْ ءَایَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ ﭐلْکِتَابَ وَﭐلْحِکْمَةَ وَإِن کَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِی ضَلاَلٍ مُّبِینٍ (۱۶۴)

خداوند بر مؤمنان منت نهاد (نعمت بزرگى بخشید) هنگامى که در میان آنها، پیامبرى از خودشان برانگیخت؛ که آیات او را بر آن‌ها بخواند، و آن‌ها را پاک کند و کتاب و حکمت بیاموزد؛ هر چند پیش از آن، در گمراهى آشکارى بودند. (۱۶۴)

❈❈❈

أَوَلَمَّا أَصَابَتْکُم مُّصِیبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَیْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَـٰذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنْفُسِکُمْ إِنَّ ﭐللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (۱۶۵)

آیا هنگامى که مصیبتى (در میدان جنگ احد) به شما رسید، در حالى که دو برابر آن را (در میدان جنگ بدر بر دشمن) وارد ساخته بودید، گفتید: «این مصیبت از کجاست؟!» بگو: «از ناحیه خود شماست (که در میدان جنگ احد، با دستور پیامبر مخالفت کردید)! خداوند بر هر چیزى قادر است. (و چنانچه روش خود را اصلاح کنید، در آینده شما را پیروز مى‏ کند.)» (۱۶۵)

❈❈❈

وَمَا أَصَابَکُمْ یَوْمَ ﭐلْتَقَى ﭐلْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ ﭐللَّهِ وَلِیَعْلَمَ ﭐلْمُؤْمِنِینَ (۱۶۶)

و آنچه (در روز احد) در روزى که دو دسته (مؤمنان و کافران) با هم نبرد کردند به شما رسید، به فرمان خدا (و طبق سنت الهى) بود؛ و براى این بود که مؤمنان را مشخص کند. (۱۶۶)

❈❈❈

وَلِیَعْلَمَ ﭐلَّذِینَ نَافَقُواْ وَقِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ قَاتِلُواْ فِی سَبِیلِ ﭐللَّهِ أَوِ ﭐدْفَعُواْ قَالُواْ لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّـﭑتَّبَعْنَاکُمْ هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِیمَانِ یَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ وَﭐللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یَکْتُمُونَ (۱۶۷)

و نیز براى این بود که منافقان شناخته شوند؛ آنهایى که به ایشان گفته شد: «بیایید در راه خدا نبرد کنید! یا (حداقل) از حریم خود، دفاع نمایید!» گفتند: «اگر مى ‏دانستیم جنگى روى خواهد داد، از شما پیروى مى ‏کردیم. (اما مى ‏دانیم جنگى نمى ‏شود.)» آن‌ها در آن هنگام، به کفر نزدیکتر بودند تا به ایمان؛ به زبان خود چیزى مى ‏گویند که در دلهایشان نیست! و خداوند از آنچه کتمان مى‏ کنند، آگاهتر است. (۱۶۷)

❈❈❈

ﭐلَّذِینَ قَالُواْ لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُواْ لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُواْ قُلْ فَـﭑدْرَؤُواْ عَنْ أَنفُسِکُمُ ﭐلْمَوْتَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ (۱۶۸)

(منافقان) آن‌ها هستند که به برادران خود -در حالى که از حمایت آن‌ها دست کشیده بودند- گفتند: «اگر آن‌ها از ما پیروى مى ‏کردند، کشته نمى‏ شدند!» بگو: «(مگر شما مى‏ توانید مرگ افراد را پیش ‏بینى کنید؟!) پس مرگ را از خودتان دور سازید اگر راست مى ‏گویید!» (۱۶۸)

❈❈❈

وَلَا تَحْسَبَنَّ ﭐلَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ ﭐللَّهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ (۱۶۹)

(اى پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانى که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده ‏اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى ‏شوند. (۱۶۹)

❈❈❈

فَرِحِینَ بِمَا ءَاتَاهُمُ ﭐللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِـﭑلَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ (۱۷۰)

آن‌ها بخاطر نعمتهاى فراوانى که خداوند از فضل خود به ایشان بخشیده است، خوشحالند؛ و بخاطر کسانى که هنوز به آن‌ها ملحق نشده ‏اند (مجاهدان و شهیدان آینده)، خوش وقتند؛ (زیرا مقامات برجسته آن‌ها را در آن جهان مى ‏بینند؛ و مى ‏دانند) که نه ترسى بر آنهاست، و نه غمى خواهند داشت. (۱۷۰)

❈❈❈

یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ ﭐللَّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ ﭐللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ ﭐلْمُؤْمِنِینَ (۱۷۱)

و از نعمت خدا و فضل او (نسبت به خودشان نیز) مسرورند؛ و (مى‏ بینند که) خداوند، پاداش مؤمنان را ضایع نمى ‏کند؛ (نه پاداش شهیدان، و نه پاداش مجاهدانى که شهید نشدند). (۱۷۱)

❈❈❈

ﭐلَّذِینَ ﭐسْتَجَابُواْ لِلَّهِ وَﭐلرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ ﭐلْقَرْحُ لِلَّذِینَ أَحْسَنُواْ

آن‌ها که دعوت خدا و پیامبر (ص) را، پس از آن همه جراحاتى که به ایشان رسید، اجابت کردند؛ (و هنوز زخم هاى میدان احد التیام نیافته بود، به سوى میدان «حمرار الاسد» حرکت نمودند؛) براى کسانى از آنها، که نیکى کردند