سوره آل عمران – صفحه ۵۳ قران

سوره آل عمران (صفحه ۵۳)

وَمَا فِی ﭐلْأَرْضِ وَإِلَى ﭐللَّهِ تُرْجَعُ ﭐلْأُمُورُ (۱۰۹)

آنچه در زمین است؛ و همه کارها، به سوى او باز مى ‏گردد (و به فرمان اوست.) (۱۰۹)

❈❈❈

کُنتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِـﭑلْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ ﭐلْمُنکَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِـﭑللَّهِ وَلَوْ ءَامَنَ أَهْلُ ﭐلْکِتَابِ لَکَانَ خَیْراً لَّهُم مِّنْهُمُ ﭐلْمُؤْمِنُونَ وَأَکْثَرُهُمُ ﭐلْفَاسِقُونَ (۱۱۰)

شما بهترین امتى بودید که به سود انسان‌ها آفریده شده ‏اند؛ (چه اینکه) امر به معروف و نهى از منکر مى‏ کنید و به خدا ایمان دارید؛ و اگر اهل کتاب، (به چنین برنامه و آیین درخشانى) ایمان آورند، براى آن‌ها بهتر است! (ولى تنها) عده کمى از آن‌ها با ایمانند، و بیشتر آن‌ها فاسقند، (و خارج از اطاعت پروردگار) (۱۱۰)

❈❈❈

لَن یَضُرُّوکُمْ إِلَّا أَذًى وَإِن یُقَاتِلُوکُمْ یُوَلُّوکُمُ ﭐلْأَدُبَارَ ثُمَّ لَا یُنصَرُونَ (۱۱۱)

آن‌ها (اهل کتاب، مخصوصا» یهود) هرگز نمى ‏توانند به شما زیان برسانند، جز آزارهاى مختصر؛ و اگر با شما پیکار کنند، به شما پشت خواهند کرد (و شکست مى ‏خورند؛ سپس کسى آن‌ها را یارى نمى ‏کند. (۱۱۱)

❈❈❈

ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ ﭐلذِّلَّةُ أَیْنَ مَا ثُقِفُواْ إِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ ﭐللَّهِ وَحَبْلٍ مِّنَ ﭐلنَّاسِ وَبَاءُواْ بِغَضَبٍ مِّنَ ﭐللَّهِ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ ﭐلْمَسْکَنَةُ ذَالِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُواْ یَکْفُرُونَ بِئَایَاتِ ﭐللَّهِ وَیَقْتُلُونَ ﭐلْأَنبِیَاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ ذَالِکَ بِمَا عَصَواْ وَّکَانُواْ یَعْتَدُونَ (۱۱۲)

هر جا یافت شوند، مهر ذلت بر آنان خورده است؛ مگر با ارتباط به خدا، (و تجدید نظر در روش ناپسند خود) و (یا) با ارتباط به مردم (و وابستگى به این و آن)؛ و به خشم خدا، گرفتار شده ‏اند؛ و مهر بیچارگى بر آن‌ها زده شده؛ چرا که آن‌ها به آیات خدا، کفر می‌ورزیدند و پیامبران را بناحق مى‏ کشتند. این‌ها بخاطر آن است که گناه کردند؛ و (به حقوق دیگران) تجاوز مى ‏نمودند. (۱۱۲)

❈❈❈

لَیْسُواْ سَوَاءً مِّنْ أَهْلِ ﭐلْکِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ یَتْلُونَ ءَایَاتِ ﭐللَّهِ ءَانَاءَ ﭐللَّیْلِ وَهُمْ یَسْجُدُونَ (۱۱۳)

آن‌ها همه یکسان نیستند؛ از اهل کتاب، جمعیتى هستند که (به حق و ایمان) قیام مى ‏کنند؛ و پیوسته در اوقات شب، آیات خدا را مى خوانند؛ در حالى که سجده مى ‏نمایند. (۱۱۳)

❈❈❈

یُؤْمِنُونَ بِـﭑللَّهِ وَﭐلْیَوْمِ ﭐلْئَاخِرِ وَیَأْمُرُونَ بِـﭑلْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ ﭐلْمُنکَرِ وَیُسَارِعُونَ فِی ﭐلْخَیْرَاتِ وَأُوْلَـٰئِکَ مِنَ ﭐلصَّالِحِینَ (۱۱۴)

به خدا و روز دیگر ایمان مى ‏آورند؛ امر به معروف و نهى از منکر مى ‏کنند؛ و در انجام کارهاى نیک، پیشى مى ‏گیرند؛ و آن‌ها از صالحانند. (۱۱۴)

❈❈❈

وَمَا یَفْعَلُواْ مِنْ خَیْرٍ فَلَن یُکْفَرُوْهُ وَﭐللَّهُ عَلِیمٌ بِـﭑلْمُتَّقِینَ (۱۱۵)

و آنچه از اعمال نیک انجام دهند، هرگز کفران نخواهد شد! (و پاداش شایسته آن را مى ‏بینند.) و خدا از پرهیزکاران، آگاه است. (۱۱۵)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ لَن تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ ﭐللَّهِ شَیْئاً وَأُوْلَـٰئِکَ أَصْحَابُ ﭐلنَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (۱۱۶)

کسانى که کافر شدند، هرگز نمى ‏توانند در پناه اموال و فرزندانشان، از مجازات خدا در امان بمانند! آن‌ها اصحاب دوزخند؛ و جاودانه در آن خواهند ماند. (۱۱۶)

❈❈❈

مَثَلُ مَا یُنفِقُونَ فِی هَـٰذِهِ ﭐلْحَیَاةِ ﭐلدُّنْیَا کَمَثَلِ رِیحٍ فِیهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَکَتْهُ وَمَا ظَلَمَهُمُ ﭐللَّهُ وَلَـٰکِنْ

آنچه آن‌ها در این زندگى پست دنیوى انفاق مى‏ کنند، همانند باد سوزانى است که به زراعت قومى که بر خود ستم کرده (و در غیر محل و وقت مناسب، کشت نموده‏اند)، بوزد؛ و آن را نابود سازد. خدا به آن‌ها ستم نکرده؛ بلکه آن‌ها