سوره آل عمران – صفحه ۴۵ قران

آیات استخاره سوره آل عمران به همراه ترجمه

سوره آل عمران (صفحه ۴۵)

وَﭐللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (۳۱)

و خدا آمرزنده مهربان است. (۳۱)

❈❈❈

قُلْ أَطِیعُواْ ﭐللَّهَ وَﭐلرَّسُولَ فإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّ ﭐللَّهَ لَا یُحِبُّ ﭐلْکَافِرِینَ (۳۲)

بگو: «از خدا و فرستاده (او)، اطاعت کنید! و اگر سرپیچى کنید، خداوند کافران را دوست نمى ‏دارد.» (۳۲)

❈❈❈

إِنَّ ﭐللَّهَ ﭐصْطَفَىٰ ءَادَمَ وَنُوحاً وَءَالَ إِبْرَاهِیمَ وَءَالَ عِمْرَانَ عَلَى ﭐلْعَالَمِینَ (۳۳)

خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برترى داد. (۳۳)

❈❈❈

ذُرِّیَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ وَﭐللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (۳۴)

آن‌ها فرزندان و (دودمانى) بودند که (از نظر پاکى و تقوا و فضیلت) بعضى از بعض دیگر گرفته شده بودند؛ و خداوند، شنوا و داناست (و از کوششهاى آن‌ها در مسیر رسالت خود، آگاه مى ‏باشد). (۳۴)

❈❈❈

إِذْ قَالَتِ ﭐمْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنتَ ﭐلسَّمِیعُ ﭐلْعَلِیمُ (۳۵)

(به یاد آورید) هنگامى را که همسر «عمران‏» گفت: «خداوندا! آنچه را در رحم دارم، براى تو نذر کردم، که «محرر» (و آزاد، براى خدمت خانه تو) باشد. از من بپذیر، که تو شنوا و دانایى! (۳۵)

❈❈❈

فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّی وَضَعْتُهَا أُنثَىٰ وَﭐللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَیْسَ ﭐلذَّکَرُ کَـﭑلْأُنثَىٰ وَإِنِّی سَمَّیْتُهَا مَرْیَمَ وِإِنِّی أُعِیذُهَا بِکَ وَذُرِّیَّتَهَا مِنَ ﭐلشَّیْطَانِ ﭐلرَّجِیمِ (۳۶)

ولى هنگامى که او را به دنیا آورد، (و او را دختر یافت) گفت: «خداوندا! من او را دختر آوردم -ولى خدا از آنچه او به دنیا آورده بود، آگاهتر بود- و پسر، همانند دختر نیست. (دختر نمى ‏تواند وظیفه خدمتگزارى معبد را همانند پسر انجام دهد.) من او را مریم نام گذاردم؛ و او و فرزندانش را از (وسوسه ‏هاى) شیطان رانده شده، در پناه تو قرار مى ‏دهم.» (۳۶)

❈❈❈

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً وَکَفَّلَهَا زَکَرِیَّا کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا ﭐلْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقاً قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّىٰ لَکِ هَـٰذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ ﭐللَّهِ إنَّ ﭐللَّهَ یَرْزُقُ مَن یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ (۳۷)

خداوند، او (مریم) را به طرز نیکویى پذیرفت؛ و به طرز شایسته‏ اى، (نهال وجود) او را رویانید (و پرورش داد)؛ و کفالت او را به «زکریا» سپرد. هر زمان زکریا وارد محراب او مى‏ شد، غذاى مخصوصى در آن جا مى ‏دید. از او پرسید: «اى مریم! این را از کجا آورده‏ اى؟!» گفت: «این از سوى خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بى حساب روزى مى ‏دهد.» (۳۷)

❈❈❈

هُنَالِکَ دَعَا زَکَرِیَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِی مِن لَّدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ ﭐلدُّعَاءِ (۳۸) فَنَادَتْهُ ﭐلْمَلَائِکَةُ وَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی ﭐلْمِحْرَابِ أَنَّ ﭐللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیَـىٰ مُصَدِّقاً بِکَلِمَةٍ مِّنَ ﭐللَّهِ وَسَیِّداً وَحَصُوراً وَنَبِیّاً مِّنَ ﭐلصَّالِحِینَ (۳۹)

در آنجا بود که زکریا، (با مشاهده آن همه شایستگى در مریم) پروردگار خویش را خواند و عرض کرد: «خداوندا! از طرف خود، فرزند پاکیزه ‏اى (نیز) به من عطا فرما، که تو دعا را مى‏ شنوى!» (۳۸)

❈❈❈

هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ ۖ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً ۖ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ

و هنگامى که او در محراب ایستاده، مشغول نیایش بود، فرشتگان او را صدا زدند که: «خدا تو را به‏» یحیى «بشارت مى‏ دهد؛ (کسى) که کلمه خدا (مسیح) را تصدیق مى ‏کند؛ و رهبر خواهد بود؛ و از هوسهاى سرکش برکنار، و پیامبرى از صالحان است.» (۳۹)

❈❈❈

قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَقَدْ بَلَغَنِیَ ﭐلْکِبَرُ وَﭐمْرَأَتِی عَاقِرٌ قَالَ کَذَالِکَ ﭐللَّهُ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ (۴۰)

او عرض کرد: «پروردگارا! چگونه ممکن است فرزندى براى من باشد، در حالى که پیرى به سراغ من آمده، و همسرم نازاست؟!» فرمود: «بدین گونه خداوند هر کارى را بخواهد انجام مى ‏دهد. (۴۰)

❈❈❈

قَالَ رَبِّ ﭐجْعَل لِّی ءَایَةً قَالَ ءَایَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ ﭐلنَّاسَ

(زکریا) عرض کرد: «پروردگارا! نشانه ‏اى براى من قرار ده!» گفت: نشانه تو آن است که با مردم سخن نخواهى گفت