اعتماد کردن در زندگی روزمره

ستاره | سرویس روانشناسی – اعتماد کردن پایه و اساس جامعه مدنیست. ما نه تنها به کسانی که می‌شناسیم بلکه در بسیاری از اوقات به غریبه‌ها نیز اعتماد می‌کنیم. تصور کنید در رستوران گارسون سفارش ما را می‌آورد و به ما اعتماد دارد که پس از صرف غذا هزینه آن را پرداخت خواهیم کرد. مثال دیگر درباره محل کار است. ما در محل کار ساعت‌ها کار می‌کنیم و به رییس خودمان این اعتماد را داریم که در پایان ماه حقوق ما را پرداخت می‌کند. از چراغ سبز عبور می‌کنیم چون به دیگران اعتماد داریم و می‌دانیم آن‌ها پشت چراغ قرمز سمت خودشان ایستاده‌اند.

ما انسان‌ها همیشه نسبت که کسانی که چه در خانواده، چه در دوستان و چه در همکاران می‌توانیم اعتماد کنیم، احساس بسیار خوبی داریم. دلیل این اعتماد این است که ما با چنین افرادی تعاملات زیادی داشته‌ایم و آنها به ما اثبات کرده‌اند که چقدر قابل اعتمادند. اما زمانی که می‌خواهیم به فردی غریبه و ناشناس اعتماد کنیم چه باید کرد؟ ژان فرانسو بونفون و همکارانش در فرانسه تحقیقات جدیدی را درباره این موضوع انجام داده و به نتایج جالبی رسیده‌اند. آنها می‌گویند حس درونی ما انسان‌ها راهنمای بسیار خوبی برای قضاوت درباره میزان قابل اعتماد بودن افراد است. این معیار دقیق  بوده و درصد خطای کمی دارد.

بازی اعتماد

تحقیقات بونفون و همکاران در مورد اعتماد کردن

• از نظر روانشناسان، تصویر تمام رنگی که دارای اطلاعات و جزئیات فراوانی است باعث می‌شود بیننده بیش از حد اشباع شود. همچنین چنین تصویری باعث می‌شود تا بیننده بیش از حد فکر کند و ذهنش به سمت جزئیات بی ربطی مانند نوع لباس و مدل مو منحرف شود. این نوع تصویر به جای آن که بینش بیننده را افزایش دهد موجب ایجاد یک روند کند فکری و منطقی می‌شود.
• از سوی دیگر تصویر بریده شده توجهات را بر روی جزئیات اصلی مورد نیاز برای این قضاوت یعنی چشم و دهان متمرکز می‌کند. سیاه و سفید بودن عکس در کنار بریدگی باعث می‌شود تا بینندگان این عکس به جای توجه زیاد به جزئیات، به بینش و حس درونی خود اعتماد کنند. این در حالیست که تصاویر با جزئیات زیاد به جای ارائه اطلاعات حسی، اطلاعات گویا و منطقی ارائه می‌کنند و همانطور که گفته شد در اعتماد کردن باید به بینش و حس درونی بیشتر توجه کرد.