مقاله‌ در مورد شب یلدا | ۱۰ نمونه متن تحقیق و روزنامه دیواری شب یلدا

شب یلدا یکی از کهن‌ترین و زیباترین آیین‌های ایرانی است که از گذشته‌های بسیار دور تاکنون در میان مردم ایران زنده مانده است. این شب، آخرین شب پاییز و بلندترین شب سال به شمار می‌آید و پس از آن، روزها کم‌کم بلندتر می‌شوند. ایرانیان باستان بر این باور بودند که شب یلدا نماد پیروزی روشنایی بر تاریکی است و به همین دلیل، آن را با شادی و دورهمی جشن می‌گرفتند. این باور هنوز هم در دل مردم جای دارد و شب یلدا بهانه‌ای برای با هم بودن و شادی است.

در شب یلدا، خانواده‌ها در خانه بزرگ‌ترهای فامیل جمع می‌شوند و لحظاتی صمیمی و خاطره‌انگیز را کنار یکدیگر می‌گذرانند. گرمای حضور خانواده در این شب سرد زمستانی، دل‌ها را به هم نزدیک‌تر می‌کند. بزرگ‌ترها خاطرات قدیمی و قصه‌های شیرین تعریف می‌کنند و بچه‌ها با اشتیاق به حرف‌های آن‌ها گوش می‌دهند. این شب فرصتی است تا نسل‌های مختلف خانواده در کنار هم باشند و تجربه‌ها و خاطرات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

یکی از بخش‌های زیبا و دوست‌داشتنی شب یلدا، سفره رنگارنگ آن است. روی این سفره معمولاً میوه‌هایی مانند انار، هندوانه، سیب و پرتقال دیده می‌شود. انار با دانه‌های سرخ خود، نماد شادی، زندگی و برکت است و هندوانه نیز نشانه سلامتی و شادابی در فصل زمستان به شمار می‌آید. علاوه بر میوه‌ها، آجیل، خشکبار و شیرینی‌های سنتی نیز جایگاه ویژه‌ای در سفره یلدا دارند و خوردن آن‌ها در کنار خانواده لذت این شب را دوچندان می‌کند.

فال گرفتن با دیوان حافظ یکی دیگر از رسم‌های قدیمی شب یلداست. در این شب، یکی از بزرگ‌ترها دیوان حافظ را به دست می‌گیرد و با نیتی پاک، فال می‌گیرد. شعرهای حافظ با مفاهیم عمیق خود، امید و آرامش را به دل‌ها می‌آورند و باعث می‌شوند افراد با دیدی مثبت به آینده نگاه کنند. این رسم، پیوندی زیبا میان فرهنگ، شعر و زندگی روزمره مردم ایجاد کرده است.

شب یلدا تنها یک جشن ساده نیست، بلکه فرصتی ارزشمند برای تقویت روابط خانوادگی و اجتماعی است. در دنیای امروز که بسیاری از افراد به دلیل مشغله‌های روزمره کمتر فرصت با هم بودن دارند، شب یلدا یادآور اهمیت محبت، گفتگو و همدلی است. این شب به ما می‌آموزد که با کنار هم بودن می‌توان سختی‌ها را آسان‌تر تحمل کرد و لحظات شیرین‌تری ساخت.

💫🍉🌻تحقیق درمورد شب یلدا🌻🍉💫

---

تحقیق کوتاه درباره شب یلدا

درباره علت اهمیت شب یلدا نزد ایرانیان نظرات متفاوتی وجود دارد. عده‌ای معتقدند که شب، مظهر تاریکی و وحشت است و در شب یلدا که طولانی‌ترین شب سال است، تاریکی بر روشنایی تسلط دارد، و فردای آن روز، روشنایی طولانی می‌شود و بر تاریکی غلبه می‌یابد، لذا ایرانیان، تولد دوباره خورشید و غلبه روشنایی بر تاریکی را جشن می‌گیرند.

عده‌ای دیگر معتقدند در گذشته درآمد بسیاری از مردم ایران از طریق کشاورزی بود و به همین دلیل یکی از نیازهای اساسی‌شان، نور بود. روزهای کوتاه و شب‌های بلند پاییز در کسب و کارشان تأثیر منفی می‌گذاشت و به همین جهت شب آخر پاییز که پایان شب‌های طولانی بود را جشن می‌گرفتند و شکر خدای را به جا می‌آوردند.

به هر حال ایرانیان با فرهنگ غنی و کهن خویش، مراسم شب یلدا را با توجه به آداب و رسوم و سنت‌های مناطق سکونت خود برگزاری می‌کنند و هر سال خاطره‌ای به یاد ماندنی از آن به جای می‌گذارند.

💫🍉🌻مقاله درباره شب یلدا🌻🍉💫

---

تحقیق درباره ی شب یلدا و سفره شب چله

در سفره پذیرایی شب یلدا می‌توان این اقلام را مشاهده کرد: انار، هندوانه، لبو، شلغم، کدو حلوایی و میوه‌های دیگر فصل مثل نارنگی، پرتقال، سیب، خرمالو و… که بر اساس سلیقه و انتخاب اقوام مختلف تعداد اقلام پذیرایی متفاوت است، اما انار و هندوانه را به عنوان نماد خورشید، باروری، برکت و شادی می‌توان در تمام سفره‌ها یافت.

در گذشته که نگهداری از میوه‌ها سخت بوده است، در تابستان اقدام به خشک کردن میوه‌ها می‌کردند تا در میهمانی شب یلدا از آن استفاده کنند، انجیر خشک، توت خشک، برگه زردآلو، کشمش و مویز از نمونه‌های آن است.

آجیل شب یلدا هم که بسته به سلیقه افراد متفاوت است معمولاً شامل مغز بادام، گردو، فندق، پسته، تخمه هندوانه، گندم و نخود برشته و شاهدانه می‌شود.

امروزه در بعضی سفره‌های یلدایی از شیرینی، باسلق و پشمک هم استفاده می‌کنند.

💫🍉🌻مقاله در مورد شب یلدا🌻🍉💫

---

مقاله شب یلدا؛ داستان یلدایی

یکی از رسم‌های لذت‌بخش در این شب، شنیدن داستان‌ها و افسانه‌های کهن و آموزنده است. معمولاً بزرگ‌ترها که با داستان‌های قدیمی آشنا هستند، با زبانی شیرین به تعریف داستان می‌پردازند و بقیه در سکوت گوش می‌دهند و ضمن لذت بردن مطالب مفیدی را می‌آموزند.

نمونه‌هایی از این داستان‌های کهن را می‌توان در سنت‌های مردم قزوین، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد یافت.

– در قزوین «افسانه ننه سرما» محبوبیت دارد. با شروع زمستان حکومت ننه سرما بر طبیعت آغاز می‌شود و تا فرا رسیدن بهار و آمدن عمو نوروز ادامه می‌یابد. قطرات باران در شب یلدا را به اشک ننه سرما، باریدن تگرگ در این شب را، به پاره شدن گردنبند مروارید ننه سرما و باریدن برف را به مشغول بودن ننه سرما به بیرون ریختن پنبه‌های لحافش تعبیر می‌کنند.

– در خوزستان افسانه «قارون» روایت می‌شود، هیزم‌شکنی به نام قارون، با طلوع سپیده در شب یلدا، به خانواده‌های فقیر چوب، هدیه می‌دهد تا در شروع زمستان از سرما در امان باشند. چوب‌ها تبدیل به طلا می‌شوند و خانواده‌های فقیر، ثروتمند می‌شوند.

– در زبان مردم کهگیلویه و بویراحمد، به بیان افسانه‌های طولانی، «متیل‌خوانی» می‌گویند. یکی از این متیل‌ها، داستان دو برادر به نام‌های «احمعیل» و «مهمعیل» است که به توصیه مادرشان به قله کوهی می‌روند و آتشی که در دست دارند و به آن «چلوس» می‌گویند را با تمام قدرت به هوا پرتاب می‌کنند. اگر آتش در بازگشت روی خشکی بیفتد، زمستانی سخت در پیش است که زیان‌های فراوان به کشاورزان و دامداران خواهد داشت و اگر روی دریا بیفتد، زمستانی پربارش و پربرکت در پیش است که باعث رونق کشاورزی خواهد شد.

💫🍉🌻مقاله برای شب یلدا🌻🍉💫

---

مطلب در مورد شب یلدا

شب یلدا بازه زمانی بین غروب آفتاب آخرین روز فصل پاییز یعنی ۳۰ آذر تا طلوع آفتاب در اولین روز فصل زمستان یعنی یکم ماه دی است. در نیمکره شمالی شب یلدا با انقلاب زمستانی مصادف است. از این شب به بعد طول شب‌ها کوتاه و طول روزها بلند می‌شود، به همین خاطر بلندترین شب سال لقب گرفته است.

جشن شب یلدا جشنی است که از ۷ هزارسال پیش تاکنون در میان ایرانیان برگزار می‌شود. ۷ هزار سال پیش نیاکان ما به دانش گاه شماری دست پیدا کردند و دریافتند که نخستین شب زمستان بلندترین شب سال است. ایرانیان و بسیاری از اقوام دیگر این شب را جشن می‌گیرند. در واقع یلدا یک جشن آریایی است در ایران و سرزمین‌های هم فرهنگ مجاور، از شب آغاز زمستان با نام «شب چله» یا «شب یلدا» نام می‌برند.

«یلدا» کلمه‌ای متعلق به زبان سریانی است و معنای لغوی آن تولد، میلاد یا زایش است. یکی دیگر از دلایل برگزاری این جشن، شب زادروز ایزدمهر یا میترا است. مهر به معنای خورشید است و تاریخ پرستش آن در میان ایرانی‌ها و آریایی‌ها به پیش از دین زرتشت بازمی گردد که پس از ظهور زرتشت این پیامبر او را اهورامزدا تعریف کرد. یکی از ایزدان اهورایی مهر بود که هم اکنون بخشی از اوستا به نامش نامگذاری شده است.

در مورد دلایل دیگر نامگذاری این شب گفته اند، یلدا در افسانه‌ها و اسطوره‌های ایرانی حدیث میلاد عشق است که هر سال در «خرم روز» مکرر می‌شود. «ماه دلداده مهر است و این هر دو سر بر کار خود دارند که زمان کار ماه شب است و مهر روزها بر می‌آید. ماه بر آن است که سحرگاه، راه بر مهر ببندد و با او در آمیزد، اما همیشه در خواب می‌ماند و روز فرا می‌رسد که ماه را در آن راهی نیست.

سرانجام ماه تدبیری می‌اندیشد و ستاره ای را اجیر می‌کند، ستاره ای که اگر به آسمان نگاه کنی همیشه کنار ماه قرار دارد و عاقبت نیمه شبی ستاره، ماه را بیدار می‌کند و خبر نزدیک شدن خورشید را به او می‌دهد. ماه به استقبال مهر می‌رود و راز دل می‌گوید و دلبری می‌کند و مهر را از رفتن باز می‌دارد. در چنین زمانی است که خورشید و ماه کار خود را فراموش می‌کنند و عاشقی پیشه می‌کنند و مهر دیر بر می‌آید و این شب، «یلدا» نام می‌گیرد. از آن زمان هر سال مهر و ماه تنها یک شب به دیدار یکدیگر می‌رسند و هر سال را فقط یک شب بلند و سیاه وطولانی است که همانا شب یلداست».

💫🍉🌻تحقیق درباره شب یلدا🌻🍉💫

پیشینه شب یلدا

یلدا و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است. مردم روزگاران دور و گذشته، که کشاورزی، بنیان زندگی آنان را تشکیل می‌داد و در طول سال با سپری شدن فصل‌ها و تضادهای طبیعی خوی داشتند، بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت‌های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند.

آنان ملاحظه می‌کردند که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند می‌شود و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می‌توانستند استفاده کنند. این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکش اند.

مردم دوران باستان و از جمله اقوام آریایی، از هند و ایرانی – هند و اروپایی، دریافتند که کوتاه ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شب‌ها کوتاهتر می‌شوند، از همین رو آنرا شب زایش خورشید نامیده و آنرا آغاز سال قرار دادند. بدین سان در دوران کهن فرهنگ اوستایی، سال با فصل سرد شروع می‌شد و در اوستا، واژه «سَرِدَ» یا «سَرِذَ» که مفهوم «سال» را افاده می‌کند، خود به معنای «سرد» است و این به معنی بشارت پیروزی اورمزد بر اهریمن و روشنی بر تاریکی است.

در زمان ابوریحان بیرونی به دی ماه، «خور ماه» (خورشید ماه) نیز می‌گفتند که نخستین روز آن خرم روز نام داشت و ماهی بود که آیین‌های بسیاری در آن برگزار می‌شد. از آن جا که خرم روز، نخستین روز دی ماه، بلندترین شب سال را پشت سر دارد پیوند آن با خورشید معنایی ژرف می‌یابد. از پس بلندترین شب سال که یلدا نامیده می‌شود خورشید از نو زاده می‌شود و طبیعت دوباره آهنگ زندگی ساز می‌کند و خرمی جهان را فرا می‌گیرد.

در قانون مسعودی نسخه موزه بریتانیا در لندن، «خُره روز» ثبت شده، اگرچه در برخی منابع دیگر «خرم روز» نامیده شده است. در برهان قاطع ذیل واژه «یلدا» چنین آمده است:«یلدا شب اول زمستان و شب آخر پاییز است که اول جَدی و آخر قوس باشد و آن درازترین شب‌هاست در تمام سال و در آن شب و یا نزدیک به آن شب، آفتاب به برج جدی تحویل می‌کند و گویند آن شب به غایت شوم و نامبارک می‌باشد و بعضی گفته اند شب یلدا یازدهم جدی است».

💫🍉🌻تحقیق در مورد اداب و رسوم شب یلدا🌻🍉💫

تاریکی نماینده اهریمن بود و چون در طولانی ترین شب سال، تاریکی اهریمنی بیشتر می‌پاید، این شب برای ایرانیان نحس بود و چون فرا می‌رسید، آتش می‌افروختند تا تاریکی و عاملان اهریمنی و شیطانی نابود شده و بگریزند، مردم گرد هم جمع شده و شب را با خوردن، نوشیدن، شادی و پایکوبی و گفتگو به سر می‌آوردند و خوانی ویژه می‌گستردند، هرآنچه میوه تازه فصل که نگاهداری شده بود و میوه‌های خشک در سفره می‌نهادند.

سفره شب یلدا، «میَزد» نام داشت و شامل میوه‌های تر و خشک، نیز آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان، لُرک که از لوازم این جشن و ولیمه بود، به افتخار و ویژگی «اورمزد» و «مهر» یا خورشید برگزار می‌شد.در آیین‌های ایران باستان برای هر مراسم جشن و سرور آیینی، خوانی می‌گستردند که بر آن افزون بر آلات و ادوات نیایش، مانند آتشدان، عطردان، بخوردان، برسم و غیره، برآورده‌ها و فرآورده‌های خوردنی فصل و خوراک‌های گوناگون، خوراک مقدس مانند «می زد» نیز نهاده می‌شد.

ایرانیان گاه شب یلدا را تا دمیدن پرتو پگاه در دامنهٔ کوه‌های البرز به انتظار باززاییده شدن خورشید می‌نشستند. برخی در مهرابه‌ها (نیایشگاه‌های پیروان آیین مهر) به نیایش مشغول می‌شدند تا پیروزی مهر و شکست اهریمن را از خداوند طلب کنند و شب هنگام دعایی به نام «نی ید» را می‌خوانند که دعای شکرانه نعمت بوده است. روز پس از شب یلدا (یکم دی ماه) را خورروز (روز خورشید) و دی گان؛ می‌خواندند و به استراحت می‌پرداختند و تعطیل عمومی بود (خرمدینان، این روز را خرم روز یا خره روز می‌نامیدند).

خورروز در ایران باستان روز برابری انسان‌ها بود در این روز همگان از جمله پادشاه لباس ساده می‌پوشیدند تا یکسان به نظر آیند و کسی حق دستور دادن به دیگری نداشت و کارها داوطلبانه انجام می‌گرفت نه تحت امر. در این روز جنگ کردن و خونریزی حتی کشتن گوسفند و مرغ هم ممنوع بود این موضوع را نیروهای متخاصم با ایرانیان نیز می‌دانستند و در جبهه‌ها رعایت می‌کردند و خونریزی به طور موقت متوقف می‌شد و بسیار دیده شده که همین قطع موقت جنگ به صلح طولانی و صفا تبدیل شده است.

در این روز بیشتر از این رو دست از کار می‌کشیدند که نمی‌خواستند احیاناً مرتکب بدی شوند که آیین مهر ارتکاب هر کار بد کوچک را در روز تولد خورشید گناهی بسیار بزرگ می‌شمرد. ایرانیان به سرو به چشم مظهر قدرت در برابر تاریکی و سرما می‌نگریستند و در خورروز در برابر آن می‌ایستادند و عهد می‌کردند که تا سال بعد یک سرو دیگر بکارند.

همچنین دور هم گرد هیزم افروخته و بخاری روشن می‌نشینند تا سپیده دم بشارت شکست تاریکی و ظلمت و آمدن روشنایی و گرمی (در ایران باستان، از میان نرفتن و زنده بودن خورشید که بدون آن حیات نخواهد بود) را بدهد، زیرا که به زعم آنان در این شب، تاریکی و سیاهی در اوج خود است.

در آیین کهن، بنابر یک سنت دیرینه آیین مهر شاهان ایرانی در روز اول دی ماه تاج و تخت شاهی را بر زمین می‌گذاشتند و با جامه ای سپید به صحرا می‌رفتند و بر فرشی سپید می‌نشستند.

دربان‌ها و نگهبانان کاخ شاهی و همه برده‌ها و خدمت کاران در سطح شهر آزاد شده و به سان دیگران زندگی می‌کردند. رئیس و پادشاه و مردم عادی همگی یکسان بودند.

در مورد خوراکی‌های شب یلدا ذکر چند نکته ضروری است. این میوه‌ها که اغلب دانه‌های زیادی دارند، نوعی جادوی سرایتی محسوب می‌شوند که انسان‌ها با توسل به برکت خیزی و پردانه بودن آنها، خودشان را نیز مانند آنها برکت آور می‌کنند و نیروی باروی را در خویش افزایش می‌دهند.

همچنین انار و هندوانه با رنگ سرخشان نمایندگانی از خورشید در شب به شمار می‌روند. در این شب هم مثل جشن تیرگان، فال گرفتن از کتاب حافظ مرسوم است. حاضران با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پُری آن، آینده گویی می‌کنند.

این جشن که یکی از کهن ترین جشن‌های ایران باستان است در اصطلاح به آن شب چله هم می‌گویند. چله بزرگ از یکمین روز دی ماه جشن خرم روز تا دهم بهمن که جشن سده است به طول می‌انجامد و آن را چله بزرگ می‌نامند به آن دلیل که شدت سرما بیشتر است، آنگاه چله کوچک فرا می‌رسد که دهم از بهمن تا بیستم اسفند به طول می‌انجامد و سرما کم کم کاسته می‌شود.

اقوام قدیم آریایی جشن تولد آفتاب را آغاز زمستان می‌گرفتند خصوصاً ژرمن‌ها که این ماه را به خدای آفتاب نسبت می‌دهند و زیاد هم بی تناسب نیست چرا که آغاز زمستان مثل تولد خورشید است که از آن روز در نصف کره شمالی رو به افزایش و ارتفاع و درخشندگی می‌گذارد و هر روز قوی تر می‌شود.

در این شب آتش برمی افروختند تا تاریکی و عاملان اهریمنی و شیاطین نابود شده و بگریزند و همچنان که خورشید به مناسبت فروغ و گرمای کارسازش تقدس پیدا کرده بود آتش نیز همان والایی را نزد مردمان دارا شد.

💫🍉🌻متن برای روزنامه دیواری شب یلدا🌻🍉💫

آداب و رسوم شب یلدا در زمان حاضر

آیین‌های شب یلدا گرچه در گذر ایام دستخوش تغییراتی شده اما همچنان در سنت‌های مناطق مختلف کشور مورد توجه قرار دارد.

هرچند که زندگی ماشینی و گرفتاری‌های روزمره ، موجب ایجاد فاصله میان مردم ایران با سنت‌ها و آیین‌های گذشته شده ، اما هنوز هم جلوه‌ها و نمادهای از سنت‌های ویژه‌ای از ایران باستان در ایامی مانند شب یلدا و نوروز به چشم می‌خورد.

نکته زیبا و بیادماندنی بلندترین شب سال در این است که همه ایرانیان اعم ازفارس،ترک،کرد،لر،بلوچ و عرب،شب یلدا را شب جشن،شادی، دور هم‌نشینی ، مهرورزی،دوستی و صداقت می‌دانند.

یکی از آیین‌های شب یلدا در ایران، تفال با دیوان حافظ است. مردم دیوان اشعار لسان الغیب را با نیت بهروزی و شادکامی می‌گشایند و فال دل خویش را از او طلب می‌کنند. در برخی دیگر از نقاط ایران نیز شاهنامه خوانی رواج دارد. نقل خاطرات و قصه گویی پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها نیز یکی از مواردی است که یلدا را برای خانواده ایرانی دلپذیرتر می‌کند. اما همه این‌ها ترفندهایی است تا خانواده‌ها گرد یکدیگر جمع شوند و بلندترین شب سال را با شادی و صفا سحر کنند.

در سراسر ایران زمین، جایی را نمی‌یابید که خوردن هندوانه در شب یلدا جزو آداب و رسوم آن نباشد. در نقاط مختلف ایران، انواع تنقلات و خوراکی‌ها به تبع محیط و سبک زندگی مردم منطقه مصرف می‌شود اما هندوانه میوه ای است که هیچ گاه از قلم نمی‌افتد، زیرا عده زیادی اعتقاد دارند که اگر مقداری هندوانه در شب چله بخورند در سراسر چله بزرگ و کوچک یعنی زمستانی که در پیش دارند سرما و بیماری بر آنها غلبه نخواهد کرد.

ایرانیان نزدیک به چند هزار سال است که شب یلدا آخرین شب پاییز را که درازترین و تاریکترین شب در طول سال است تا سپیده دم بیدار می‌مانند و در کنار یکدیگر خود را سرگرم می‌دارند تا اندوه غیبت خورشید و تاریکی و سردی روحیه آنان را تضعیف نکند و با به روشنایی گراییدن آسمان به رخت خواب روند و لختی بیاسایند. با پیشرفت علم دلایل نیاکان ما معقول به نظر نمی‌رسد و فقط این جشن به یادگار باقی مانده است.

💫🍉🌻مقاله درمورد شب یلدا🌻🍉💫