تالار وحدت کجاست؟

ستاره | سرویس گردشگری – در دوران قبل از انقلاب، وزارت فرهنگ تصمیم گرفت تالاری در تهران ایجاد کند تا محلی برای شناخت فرهنگ‌ها و هنر کشورهای مختلف جهان باشد. از همین رو کار ساخت تالار وحدت را در سال ۱۳۳۶ در خیابان استاد شهریار آغاز کرد و سرانجام در آبان ماه سال ۱۳۴۶ پس از ۱۰ سال ساخت، آن را افتتاح نمود. این تالار در ابتدا به نام تالار رودکی نام گذاری شده بود که در دوران بعد از انقلاب اسلامی همزمان با میلاد پیامبر نام تالار به تالار وحدت تغییر یافت.

 

معماری تالار وحدت

 

 

این مجموعه دارای ۴ تالار مختلف است که در زیربنایی به مساحت ۱۵۷۰۰ مترمربع ساخته شده است. از تالارهای دیگر حاضر آن می‌توان به تالار رودکی، تالار حافظ و تالار فردوسی نیز اشاره کرد که از آن سال‌ تا به امروز شاهد برگزاری تئاترها، کنسرت‌های موسیقی و دیگر مراسمات فرهنگی هنری در خود بوده است. همچنین از بخش‌های دیگر آن می‌توان به ساختمان اداری اشاره کرد که در هفت طبقه ساخته شده است، در این ساختمان خدمات اداری مربوط به مراسمات انجام می‌شود و همچنین سالن‌های تمرین جانبی و رستوران تالار وحدت نیز در ساختمان اداری قرار گرفته است.

 

طراحی داخلی تالار وحدت

 

 

صحنه اصلی تالار ۱۲ متر عرض دارد و دارای سه سن متحرک با ابعاد حدودی ۱۲ در ۴ و با قطر ۱۰ متر است. هرسه این سن‌ها  می‌توانند در محور خود با سرعت‌های متفاوت بچرخند، و تا ۱ متر به عمق زمین و ۴ متر در ارتفاع بالا جابه‌جا شوند، همچنین این سن‌ها قابلیت جلو و عقب رفتن را نیز دارند و می‌توانند به جای سن اصلی قرار بگیرند. از دیگر  مزایای سن متحرک این است که می‌تواند شیبی معادل ۳۰ درجه را ایجاد کند.

در پشت صحنه اصلی ۷ در اصلی وجود دارد که به اتاق‌های تمرین، چهره پردازی، تعویض لباس و امور فنی باز می‌شود و چهار در ورود و خروج این سالن هم در بخش هم کف قرار گرفته است که رفت و آمد تماشاچیان از آن درها صورت می‌گیرد.

تالار دارای سه بالکن با طراحی به اصطلاح نعل اسبی است و از داخل به سبک کنگره‌های هخامنشی گچ‌بری شده است. این بالک‌‌ها و سالن ظرفیت حضور ۷۴۰ تماشگر را در خود دارند، همچنین در هر طبقه بالکن، یک جایگاه ویژه مشخص شده که می‌توان شخصیت‌های خاص را در آنجا مستقر کرد. برای روشنایی تالار  علاوه بر استفاده از ۶۳ چراغی که در سه ردیف دیواره بالکن‌ها قرار داده شده، از یک لوستر بزرگ کریستالی با قطر ۷ متر که در ارتفاع ۱۹ متری و در مرکز سقف تالار نصب شده نیز استفاده می‌شود.

این تالار دارای دو پرده نمایش اصلی و مجهز به سیستم پرده آهنی ضد آتش است که از جمله ویژگی‌های خاص آن محسوب می‌شود. ارتفاع آوانس اصلی، چیزی حدود ۸۰ سانتی متر و قوس آن در حدود ۱۵ متر است.

سیستم نورپردازی تالار دارای ۱۲۰ مدار ۵/۲ کیلواتی و یک میز نوری از نوع SDB tenor  است که همگی توسط یک شرکت طراحی و اجرای نور بلژیکی اجرا شده است و حرفه‌ای بودن آن جلوه خاصی به این تالار باشکوه بخشیده است.

علاوه بر آن، در تالار وحدت امکان پخش تصاویر از روی سن با استفاده از DVD Player و دو پرژکتور وجود دارد، همچنین در این تالار ۳ دوربین Sony BRC300  نصب شده است تا با استفاده از آنها بتوان کلیه مراسمات اجرا شده را با کیفیت کامل پوشش داد.

 

طراح و معمار تالار

 

 

طراح خلاق و خوش ذوق تالار وحدت، اوژن آفتاندیلیانس، زاده ۱۲۹۲ در تبریز است. که به گفته خود، ایده طراحی تالار وحدت را از روی اپراهال وین گرفته است. از دیگر آثار طراحی شده توسط این هنرمند موفق، می‌توان به وزارت فرهنگ و هنر، کلیسای سرکیس مقدس، دبستان فردوسی (اداره آموزش و پرورش کنونی استان تهران) و ساختمان فرودگاه مهرآباد اشاره کرد.

 

چطور به تالار وحدت برویم؟

تالار وحدت در شهر تهران واقع شده است و برای رفتن به این مجموعه فرهنگی بهترین انتخاب استفاده از مترو است. این تالار در نزدیکی ایستگاه تئاتر شهر قرار دارد و برای رسیدن به آن کافی است وارد خط ۴ مترو شوید. همچنین از طریق اتوبوس‌های تند رو نیز می‌توانید خود را به چهارراه ولیعصر برسانید و سپس وارد خیابان استاد شهریار شوید تا به تالار وحدت برسید،

 

آدرس: خیابان انقلاب- حافظ جنوبی- خیابان محمد حسین شهریار