وابستگی عاطفی زوجین به خانواده بعد از ازدواج

وابستگی به خانواده چگونه ازدواج صدمه می‌زند؟

یکی از نکات مهم و تعیین کننده در ازدواج میزان استقلال زوجین از خانواده اصلی است. مواردی است که ازدواج می‌کنند در حالی که از نظر روانی از خانواده خود جدا نشده‌اند. این افراد پیش از آنکه همسر دیگری داشته باشند فرزند خانواده خود هستند. آنان چون وابسته به خانواده خود می‌باشند نمی‌توانند نقش همسری را به خوبی اجرا کنند در نتیجه زندگی مشترک آنان با آزردگی و ناکامی مواجه می‌شود.

نمونه هایی از عدم استقلال عبارتند از:

• عروس سرخانه شدن
• بیشتر اوقات خود را با خانواده اصلی گذراندن
• همیشه در اختیار خانواده اصلی برای انجام کار آنان
• تماس تلفنی زیاد با خانواده اصلی مثلا هر روز و ساعت‌ها
• وابستگی مالی به خانواده اصلی اعم از حقوق گرفتن یا رابطه استخدامی با پدر و…

وابستگی به خانواده در ازدواج از هر نوع آن، چه از طرف دختر و چه از طرف پسر، راهی است که پایانش تباهی است. زن و مرد باید قبل از ازدواج با مراجعه به مشاور وابستگی و انواع آن را مانند سایر عوامل موثر در ازدواج انواع مورد توجه قرار داده و مواردی از وابستگی را که به تفاهم صمیمیت و گرمی صدمه می‌زند را در تصمیم گیری ازدواج مورد نظر قرار دهند.

وابستگی به خانواده چه نشانه‌هایی دارد؟

۲- در بسیاری از مسایل مهارت ندارند به خصوص مهارت‌های اجتماعی. به جای اینکه خودشان مساله را با خودشان حل کنند نامزد را مقابل والدین به ویژه مادر قرار می‌دهند و از همان ابتدا مشکلات و دشمنی‌ها آغاز می‌شود. اینگونه افراد قادر نیستند کوچک ترین کار شخصی خود را انجام بدهند زیرا مادر همه کارهای او را انجام می‌داده و او را اشباع کرده است. پسر طی این سیستم غلط رشد می کند و زمانی که می‌خواهد ازدواج کند سیستم به هم می‌خورد و آرامش مادر برهم زده می‌شود و شروع به سنگ انداختن در زندگی پسر و عروس می‌کند. پسر هم مهارت لازم را برای حل مشکل و ایجاد تعادل در محبت به همسر و مادر نیاموخته است.

۳- فرد وابسته در مورد موضوعی با خانمش توافق می‌کند ولی به محض اینکه به منزل خانواده‌اش می‌رود زیر توافق خود می‌زند و تحت تاثیر آنان قرار می‌گیرد.

۴- بسیاری از این افراد نیاموخته‌اند که چطور همسرداری کنند و به موقع هوای همسر خود را داشته باشند و هیچ منطقی را نمی‌پذیرند و درصدد حل مشکل همسر با خانواده خود برنمی‌یابند و اغلب اوقات، خانم را مقصر می‌دانند و در حاشیه قرار می‌دهند و اجازه بی‌احترامی از جانب خانواده خود را به همسر می‌دهند.

نقش والدین در وابسته نکردن فرزندان

نقش والدین در جهت پیشگیری از وابستگی به خانواده به شدت پررنگ است. اما این نقش به دو بخش رفتاری و احساسی تقسیم می‌شود. والدین در بحث رفتار باید اعمالی از خود نشان دهند که فرزند از همان ابتدا مستقل بار بیاید. از همان کودکی انجام کارهای شخصی کودک پس از یادگیری بر عهده خود او واگذار شود. همیشه پدر و مادر نباید پاسخگوی تمامی سوالات فرزندان باشند و بگذارند خود فرزند در مورد جواب سوال فکر کند و به نتیجه برسد.

در بخش دیگر که نقش احساس مطرح است حل این قسمت زمانبر و گاه غیرقابل حل است. به طور مثال مادری که به فرزند خود وانمود می کند زمانی که تو از خانه بروی پدرت با من رفتار خوبی ندارد یا دوری تو برای من غیرقابل پذیرش است، این احساس را در فرزند بوجود می‌آورد که اگر مادر را رها کند، گناه بزرگ مرتکب شده و بنابراین همواره پس از ازدواج به مادر می چسبد. در اینجا مشکل باید ریشه‌ای حل شود و مادران این فرزندان باید روان درمانی شوند. همسران نیز باید متوجه باشند که در این میان مقصر اصلی والدین همسر نیستند بلکه خود همسر است که باید مهارت لازم برای حل مساله را داشته باشد.