گلچینی از بهترین اشعار حمید سبزواری

بروزرسانی: 8 مرداد 1402

حمید سبزواری شاعر و نویسنده معاصر، پدر شعر انقلاب بوده و در غالب سبک‌های شعری شعر سروده است. گلچین اشعار سبزواری را در مجله ستاره بخوانید.

آنچه در این مطلب خواهید خواند... عدم نمایش

گزیده بهترین اشعار حمید سبزواری

معروف ترین اشعار انقلابی حمید سبزواری

حسین آقاممتحنی معروف به حمید سبزواری سال ۱۳۰۴ در سبزوار به دنیا آمد. پدر و جد او طبع شعری داشتند. حمید چهارده‌ساله بود که سرودن شعر را آغاز کرد. مدرک تحصیلی‌اش دیپلم ادبی بود و مشاغل متعددی از جمله معلمی و کارمند بانک را در سابقه کاری داشت. مهمترین فعالیت سبزواری، شاعری است. اشعار او مانند اشعار خسرو گلسرخی، اشعار سپیده کاشانی و اشعار فرخی یزدی در زمانه خودشان، ته مایه های آزادی خواهانه، سیاسی و انقلابی داشته است.

او به دلیل سرودن هزاران بیت شعرهای انقلابی و نیز سرودهای ویژه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی ایران، «پدر شعر انقلاب» لقب دارد. شعر او را شناسنامه زمانمند انقلاب نامیده‌اند زیرا کمتر حادثه یا رویدادی بعد از انقلاب روی داده است که انعکاس آن در شعر او نیامده باشد. یکی از شعرهای انقلابی او «آمریکا، آمریکا، مرگ به نیرنگ تو» بود. آثار او «سرود درد»، «سرود سپیده»، «سرودی دیگر»، «تو عاشقانه سفر کن»، «بانگ جرس»، «به ننگ آمده دشمن» و… هستند.

حمید سبزواری ۲۲ خرداد ۱۳۹۵ به دلیل کهولت سن و وخامت بیماری در تهران درگذشت. پیکرش به شهر سبزوار منتقل و در نزدیکی مقبره حاج ملاهادی سبزواری به خاک سپرده شد.

گزیده بهترین اشعار حمید سبزواری

شاخه خشكم، ز پاییز و بهار من مپرس
مرده‌ام، از صبح و شام روزگار من مپرس

آفتابی بر لب بامم، در آفاقم مجوی
جلوه‌ای از طالع بی اعتبار من مپرس

سر خط مضمون افسوسم، بر این حیرت بیاض
جز ندامت سطری از شعر و شعار من مپرس

سر به پیش افكنده دارم پیش سربازان عشق
سرفرازی از سر‌ِ زانو سوار من مپرس

زخم صد مرهم به جان دارد درخت طاقتم
سایه واگیر از سرم، وز برگ و بار من مپرس

استخوان بشكسته‌‌ام، وز مومیایی بی نیاز
گم ‌شدم در خویش، از سنگ مزار من مپرس

در بیابان طلب آواره‌ام چون گردباد
آشیان بر باد دادم، از غبار من مپرس

غفلت خوش‌باوری‌ها را غرامت می‌دهم
از جفای دشمن و از مهر یار من مپرس

داستان‌پرداز عصر غربت انسان منم
نغمه‌ای بشنو، ز درد اضطرار من مپرس

چشم در راه امیدی همچنان بنشسته‌ام
قصه كوته كن، حمید! از انتظار من مپرس

∨∧∨∧

وقت است تا برگ سفر، بر باره بندیم
دل بر عبور از سد خار و خاره بندیم

از هر کران بانگ رحیل آید به گوشم
بانگ از جرس برخاست وای ِمن خموشم

دریادلان راه سفر در پیش دارند
پا در رکاب ِ راهوار خویش دارند

گاه سفر را چاووشان فریاد کردند
منزل به منزل حال ره را یاد کردند

گاه سفر آمد، نه هنگام درنگ است
چاووش می گوید که ما را وقت تنگ است

∨∧∨∧

کیست امشب حلقه بر در می‌زند
میهمانی، آشنایی، محرمی؟

یا که ره گم کرده‌ای آزرده جان
تا بیاساید ز رنج ره دمی؟

کیست امشب حلقه بر در می‌زند؟
هرزه مستی، رانده از میخانه‌ای

در پی میخانه اینجا آمده
تا بگیرد باز هم پیمانه‌ای

کیست امشب حلقه بر در می‌زند؟
رسته از زنجیرها دیوانه‌ای‌ست

با جهان دردمندان آشنا
وز جهان عاقلان بیگانه ای‌ست؟

کیست امشب حلقه بر در می‌زند؟
سائلی با صد تمنا آمده؟

یا که محرومی ز محرومان شهر
رانده از هر سو به اینجا آمده

کیست امشب حلقه بر در می‌زند؟
آه شیطان است بازی می‌کند

تا بترساند مرا این نیمه شب
در پس در صحنه‌سازی می‌کند

کیست امشب حلقه بر در می‌زند؟
باد ولگرد است می‌کوبد به در

می‌برد هر شب مرا از دیده خواب
می‌زند هر دم به این ویرانه سر

کیست امشب حلقه بر در می‌زند؟
هیچکس را من ندارم انتظار؟

پیک غم پیغام مرگ آورده است
تا چه می‌خواهد ز جان بی قرار

∨∧∨∧

برآیید برآیید به وحدت بگرایید
که از شاخ وفایید که از اصل ولایید

شما امت خاصید، شما اسوه ناسید
شما اُس اساسید، شما باب رجایید

اگر رمز هبوط است، شما سر فرودید
اگر راز عروج است، شما مرغ هوایید

اگر کشتی نوح است، شما عرشه نشینید
اگر ورطه نیل است، شما دست و عصایید

اگر آتش شرک است، شما برد و سلامید
اگر مروه عشق است، شما عین صفایید

اگر مصر جمال است، در آن خطه عزیزید
اگر ملک جلال است، امیرالامرایید

نه پرویز تبارید که پرویز شکارید
نه شبدیز سوارید، که بر بال همایید

گر از ترک و طرازید ور از قدس و حجازید
شما محرم رازید، که در بزم خدایید

کجا خانه علم است به حکمت در علمید
کجا پهنه رزم است، شما مرد غزایید

اگر دُرد به جام است، صبوحی زده گامید
وگر زهر به کام است، شما کامروایید

چه از تیر و چه از تیغ، شما روی نتابید
که در جوشن عشقید که از کرب و بلایید

شما صبح نویدید، شما پیک امیدید
شما شعر «حمید» ید شما روح فزایید

ز کثرت نهراسید، به وحدت بگرایید
که آئینه توحید، شمایید شمایید

∨∧∨∧