دعای سلامتی همسر و فرزندان – دعاهای قرآنی

ستاره | سرویس مذهبی – چه زیباست که آن چنان خودسازی کنیم تا به مقام پیشوایی متقین برسیم. متقین در همه حال همسر و فرزندان خود را دعا می کنند. اين دعا محبت بين زن و مرد را بيشتر خواهد کرد.

دعای سلامتی همسر و فرزندان

برای سلامتی همسر و فرزندان خود این دعا را بخوانید:

«رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً»

(آیه ۷۴ سوره فرقان)

«پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرار ده و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان»

 

 

نکات طلایی دعای سلامتی همسر و فرزندان

۱- انسان در برابر همسر و فرزند و نسل خود متعهد است و بايد براى عاقبت نيكوى آنها تلاش و دعا كند. (رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا…)

۲- در تربيت علاوه بر علم و تلاش بايد از خدا نيز كمك خواست. (رَبَّنا هَبْ لَنا…)

۳- فرزند صالح، نور چشم است. (قُرَّةَ أَعْيُنٍ)

۴- تشكيل خانواده و داشتن همسر و فرزند و دعا براى به دست آوردن آنها، مورد توجه اسلام است. (رَبَّنا هَبْ لَنا…)

۵- در دست گرفتن مديريت جامعه، آرزوى عبادالرحمن است، زيرا عهده‌دار شدن امامت و رهبرى متقين، ارزش است. (وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً)

۶- در دعا به حداقل اكتفا نكنيد و بلند همت باشيد. (وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً) (خدايا ما را در رسيدن به كمال، رهبر متقين قرار ده، نه آن كه تنها از متقين باشيم)

۷- بندگان خدا، وحدت هدف و وحدت كلمه دارند. (إِماماً) و نفرمود: «ائمة». ممكن است كلمه «امام» به جاى «ائمة»، رمز آن باشد كه در جامعه اسلامى رهبر بايد يك نفر باشد.

 

چرا مومنان همسر و فرزندان خود را دعا می کنند؟

زمانی که مؤمنان، همسر و فرزندان خود را صالح و متقى ببيند، دلش شاد و چشمش روشن می شود. از جمله ویژگی های مؤمنان راستین آن است که توجه خاصی به تربیت فرزند و خانواده خود دارند و برای خود در برابر آنها مسئولیت فوق‌العاده‌ای قائل هستند «و آنها پیوسته (از درگاه خدا می‌خواهند و) می‌گویند: پروردگارا! از همسران و فرزندان ما کسانی قرار ده که مایه روشنی چشم ما گردند»!

بدیهی است منظور این نیست که تنها در گوشه‌ای بنشینند و دعا کنند، بلکه دعا دلیل شوق و عشق درونی شان بر این امر و رمز تلاش و کوشش است.

 

مومنان آرزوی هدایت مردم را دارند

از دیگر ویژگی های برجسته بندگان خالص خدا این است که آنها هرگز به این قانع نیستند که خود راه حق را سپری کنند بلکه همت شان چنان والاست که می‌خواهند امام و پیشوای جمعیت مؤمنان باشند و دیگران را نیز به این راه دعوت کنند.

آنها چون زاهدان گوشه گیر و منزوی، تنها گلیم خویش را از آب بیرون نمی‌کشند، بلکه سعی شان این است که بقیه را نیز نجات بدهند. لذا در پایان آیه می‌فرماید: «آنها کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا! ما را امام و پیشوای پرهیزکاران قرار ده».

بنابراین همان گونه که رحمت عام خدا همگان را فرا می‌گیرد، رحمت این بندگان خدا نیز از جهاتی عام است؛ علم و فکر و بیان و قلم و مال و قدرت شان پیوسته در مسیر هدایت خلق خدا کار می‌کند و سر مشقهایی برای پرهیز کاران محسوب می‌شوند.