نویسنده: مجله ستاره
بروزرسانی: ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱
ستاره | سرویس مذهبی – همه مومنان وقتی که کاری را برای رضای خدا انجام می دهند آرزو دارند که این کار در درگاه باریتعالی مقبول باشد و خداوند از آن ها بپذیرد. همانطور که حضرت ابراهیم (ع) بعد از بالا بردن ستون های خانه کعبه از خداوند همین تقاضا را کرد. دعای قبول شدن اعمال نزد خداوند همان دعای حضرت ابراهیم (ع) در زمان ساخت خانه کعبه است؛
دعای قبول شدن اعمال نزد خداوند
دعای قبول شدن اعمال را حضرت ابراهیم بعد از ساخت خانه کعبه به درگاه خداوند عرضه نمود:
«رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ»
(بخشی از آیه ۱۲۷ سوره بقره)
«پروردگارا (این خدمت را) از ما قبول فرما، که تویی که (دعای خلق را) شنوا و (به اسرار همه) دانایی»
دعای قبول شدن اعمال نزد خداوند از کیست؟
این دعا از جانب حضرت ابراهیم (ع) و حضرت اسماعیل (ع) بوده است. حضرت ابراهیم (ع) زمانی که پایه های خانه خدا را به کمک حضرت اسماعیل (ع) بالا می برد این دعا را خواند و گفت: «پروردگارا این خدمت اندک را از ما بپذیر، همانا که تو شنوا و دانایی»
خانه کعبه را چه کسی ساخت؟
از ائمه اطهار (ع) نقل شده است که خانه کعبه را حضرت آدم (ع) قبلًا ساخته بود ولى چون آثار آن به تدریج رو به زوال و انهدام می رفت حضرت ابراهیم (ع) مأمور شد تا پایههاى قبلى را بالا ببرد و ساختمان آن خانه را تجدید کند. ابن عباس و عطا نیز به همین قول قائل می باشند ولى مجاهد می گوید که حضرت ابراهیم (ع) به امر خداوند خانه کعبه را تأسیس کرد.
در روایات علمای شیعه تصریح شده است که اول کسى که خانه کعبه را زیارت کرد حضرت آدم (ع) بود و این خود دلیل روشنى است که خانه کعبه قبل از ابراهیم (ع) وجود داشته است و او فقط ساختمان آن را تجدید نموده است. از آیات و روایات متعدد استفاده مى شود که خانه کعبه، از زمان حضرت آدم (ع) بوده و حضرت ابراهیم (ع) آن را تجدید بنا نموده است. چنان که آن حضرت در موقع اسکان همسر و فرزندش در سرزمین مکه مى گوید:
«رَبَّنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ»
«خداوندا بعضى از خاندانم را در این سرزمین خشک و بدون زراعت، در کنار خانه تو سکونت دادم».
بنابراین در زمان شیر خوارگى حضرت اسماعیل (ع) نیز اثرى از کعبه وجود داشته است. همچنین در سوره آل عمران نیز از کعبه به عنوان اولین خانه مردم یاد شده است. در آیه مورد بحث نیز سخن از بالا بردن پایه هاى خانه به دست ابراهیم (ع) است و این تعبیر مى رساند که اساس خانه کعبه، قبلًا وجود داشته و ابراهیم و اسماعیل (ع) آن را بالا برده اند.
از امام باقر (ع) روایت شده است که:
«خداوند متعال تعداد چهار ستون در زیر عرش قرار داد و آن را «ضراح» نامید و آن همان «البیت المعمور» است و بعد از آن دستور داد ملائکه در اطراف آن طواف کنند. پس از آن به جمعى از فرشتگان فرمود که در روى زمین خانه اى به شکل و اندازه آن بنا نمایند و به کسانى که در روى زمین هستند فرمان داد که در گرد آن طواف کنند.»
عیاشى در کتاب خود از حضرت صادق (ع) روایت می کند که:
«خداوند «الحجر الاسود» را از بهشت نازل کرد در حالى که خانه «کعبه» از در سفید بود پس از آن، آن را به آسمان برد و تنها پایه هاى آن روى زمین باقى ماند و آن خانه اصلى در آسمان در محاذات این خانه است و روزى ۷۰ هزار فرشته به قصد زیارت داخل آن می گردند و از آن خارج گشته دیگر به سوى آن برنمی گردند و خداوند ابراهیم و اسماعیل را امر فرمود که خانه کعبه را روى همان پایه ها که به جا مانده بود برپا سازد».
حضرت علی (ع) فرمودند:
«اول چیزى که از آسمان به زمین نازل گردیده است خانه اى است که در مکه است. خداوند آن را در حالى که یاقوت سرخ بود از آسمان نازل کرد ولى هنگامى که ملت نوح (ع) معصیت کردند خداوند آن را به آسمان بالا برد».
حضرت على (ع) نیز در خطبه قاصعه مى فرماید:
«خداوند تمام مردم را از زمان حضرت آدم تا ابد، با همین کعبه و سنگ هاى آن آزمایش مى نماید».
