غزل شماره ۴۸۰ حافظ: ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

معنی و تفسیر غزل شماره ۴۸۰ حافظ

ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی
سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی‌

ای محبوبی که در کشتن ما به هیچ وجه گذشت و نرمی نشان نمی‌دهی، سرمایه و سود سرمایه را یک‌جا به آتش می‌کشی و هیچ ملاحظه نداری… ادامه در بیت بعد

دردمندان بلا زهر هلاهل دارند
قصد این قوم خطا باشد هان تا نکنی

مصیبت‌کشیدگان همراه خویش زهر کُشنده آه دارند؛ دشمنی با این گروه کاری اشتباه است، مراقب باش تا چنین کاری از تو سر نزند.

رنج ما را که توان برد به یک گوشه چشم
شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی

درد و رنج ما را که می‌توان با اندک عنایتی از بین برد، از عدالت و مروت به‌دور است که به درمان آن نکوشی.

دیده ما چو به امید تو دریاست چرا
به تفرج گذری بر لب دریا نکنی

وقتی که چشم ما در امید وصال تو از اشک خود دریایی ساخته است، چرا برای گردش بر لب دریا پا نمی‌نهی؟

نقل هر جور که از خلق کریمت کردند
قول صاحب غرضان است تو آن‌ها نکنی

هرگونه جور و ستمی که از اخلاق و روش بزرگوارانه تو بازگفتند سخنان مغرضانه‌ای بیش نیست و از تو به دور است.

بر تو گر جلوه کند شاهد ما‌ ای زاهد
از خدا جز می‌ و معشوق تمنا نکنی‌

ای عابد ریاکار، اگر محبوب زیبای ما خود را به تو بنمایاند، غیر از شراب و معشوق از خدا چیز دیگری نخواهی خواست.

حافظا سجده به ابروی چو محرابش بر
که دعایی ز سر صدق جز آن جا نکنی‌