غزل شماره ۴۲۶ حافظ: از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه

معنی و تفسیر غزل شماره ۴۲۶ حافظ

از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
انی رایت دهرا من هجرک القیامه

نامه‌ای با خون دلم برای دوست نوشتم: من دنیا و روزگار را در دوری تو مانند روز قیامت سخت و طولانی دیدم.

دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذا لنا العلامه

از دوری او نشانه‌های زیادی در چشم دارم. آیا این اشک‌های چشمم برای ما نشانه نیستند؟

هر چند کآزمودم از وی نبود سودم
من جرب المجرب حلت به الندامه

اگرچه بسیار تجربه کردم از جانب او فایده‌ای به من نرسید. کسی که آزموده را بیازماید پشیمانی عایدش می‌شود.

پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بعد‌ها عذاب فی قربها السلامه

از یک پزشک کیفیت حال و وضع یار را پرسیدم، گفت: در دوری او رنج و شکنجه و در نزدیکی‌اش ایمنی و خوشی است.

گفتم ملامت آید گر گرد دوست گردم
و الله ما راینا حبا بلا ملامه

گفتم اگر دور محبوب بگردم یعنی به یار مشغول شوم، مورد سرزنش او واقع می‌شوم. به خدا سوگند که ما عاشقی را بدون سرزنش ندیدیم.

حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین
حتی یذوق منه کاسا من الکرامه