غزل شماره ۳۹۲ حافظ: دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن

معنی و تفسیر غزل شماره ۳۹۲ حافظ

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

آیا می‌دانی که سعادت و اقبال در چیست؟ در دیدن روی محبوب و گدایی سر کوچه او را بر پادشاهی برتر شمردن.

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

رشته امید از زندگی گسستن آسان است، اما از یاران یکدل و وابسته به جان بریدن دشوار و مشکل است.

خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ
وان جا به نیک نامی پیراهنی دریدن

تصمیم دارم که مانند غنچه با دل تنگ و ملول خود به باغ رفته و در آنجا در حال شادی و مستی و در راه اصلاح و نیکنامی گریبان خود را چاک دهم…

گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن
گه سر عشقبازی از بلبلان شنیدن

گاهی در آنجا نسیم‌آسا اسرار پنهان عشق را در گوش گل باز‌گفته و گاهی راز عشقبازی را از بلبلان بشنوم.

بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار
کآخر ملول گردی از دست و لب گزیدن

بوسیدن لب یار را از آغاز فراموش مکن که در پایان، بر اثر پشیمانی و دست و لب را از حسرت به دندان گزیدن، آزرده‌خاطر خواهی شد.

فرصت شمار صحبت کز این دوراهه منزل
چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن

معاشرت با دوستان را مغتنم شمرده و فرصت را از دست مده که وقتی از این اقامتگاه که بر سر دو راهی است، از هم جدا شویم دیگر به هم نمی‌رسیم.

گویی برفت حافظ از یاد شاه یحیی
یا رب به یادش آور درویش پروریدن