غزل شماره ۳۵۳ حافظ: من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم

من از عشق زیبارویان و پیاله شراب روگردان نیستم، صدبار از این کار‌ها توبه کرده‌ام و دیگر توبه نمی‌کنم.

باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور
با خاک کوی دوست برابر نمی‌کنم

در پیش من بوستان بهشت، سایه درخت طوبی، کاخ بهشتی و حوریان بهشتی ارزش خاک کوچه محبوبم را ندارد.

تلقین و درس اهل نظر یک اشارت است
گفتم کنایتی و مکرر نمی‌کنم

شیوه فهمانیدن و تکرار مطلب کردن صاحب نظران و اهل بصیرت در یک اشاره خلاصه می‌شود. من هم اشاره‌ای کردم و دیگر تکرار نمی‌کنم.

هرگز نمی‌شود ز سر خود خبر مرا
تا در میان میکده سر بر نمی‌کنم

تا وقتی که به میخانه نروم، هرگز از سر و عقل خود باخبر نمی‌شوم.

ناصح به طعن گفت که رو ترک عشق کن
محتاج جنگ نیست برادر نمی‌کنم

شیخ اندرزگو با طعنه و تحقیر گفت که از عشقبازی دست بردار! احتیاجی به ستیزه و جدال نیست، من از این کار دست بر نمی‌دارم.

این تقوی‌ام تمام که با شاهدان شهر
ناز و کرشمه بر سر منبر نمی‌کنم

همین اندازه پرهیزکاری برای من کافی است که مانند واعظ برای جلب نظر خوبرویان شهر، بر سر منبر ادا و اطوار در نمی‌آورم.

حافظ جناب پیر مغان جای دولت است
من ترک خاک بوسی این در نمی‌کنم‌