غزل شماره ۳۰۲ حافظ: خوش خبر باشی ای نسیم شمال

معنی و تفسیر غزل شماره ۳۰۲ حافظ

خوش خبر باشی‌ ای نسیم شمال
که به ما می‌رسد زمان وصال‌

ای نسیم و باد ملایم شمال، امیدوارم که خبر خوشی بر این داشته باشی که زمان رسیدن به محبوب نزدیک شده است.

قصّةُ العشقِ لا انفصام لها
فُصِمَت‌ ها هُنا لسانُ القال

داستان عشق گسیخته شدنی نیست و هرگز قطع و تمام نمی‌شود. در اینجا زبان گفتار از بیان عاجز است.

ما لِسَلمی و من بذی سَلَمِ
أینَ جیرانُنا و کیف الحال

(ای نسیم شمال قاصد بگو ببینم) حال سلمی (نام معشوقی در قصه‌های عاشقانه قدیمی) چطور است و حال کسانی که در ذی او و با او هستند چگونه است؟ همسایگان ما کجا هستند و حالشان چطور است؟

عَفَتِ الدارُ بعدَ عافیةٍ
فاسألوا حالَها عَنِ الاطلال

خانه پس از آبادانی ویران شد. اکنون حال آن را از وضع ویرانه‌های به‌جا مانده بپرسید.

فی جمالِ الکمالِ نِلتَ مُنی
صَرَّفَ اللهُ عَنکَ عَینَ کمال

(ای محبوب) تو در کمال زیبایی به خواسته‌های دل خود دست یافتی و به آرزوهایت رسیدی. خداوند چشم بد را از تو دفع کند.

یا برید الحِمی حَماکَ الله
مرحباً مرحباً تعال تعال‌

ای قاصدی که از منزل و جایگاه دوست آمده‌ای، خداوند تو را در پناه خویش نگهدارد. بفرما، منزل منزل خودت است. وارد شو، فرود آی.

عرصه بزمگاه خالی ماند
از حریفان و جام مالامال

در محوطه مجلس جشن، از رفیقان هم‌پیاله و جام‌های لبریز از شراب خبری نیست و جایشان خالی است.

سایه افکند حالیا شب هجر
تا چه بازند شب روان خیال

در حال حاضر شب فراق بر ما سایه افکنده است. تا ببینیم از دست خیال‌های شبانه ما چه برمی‌آید.

ترک ما سوی کس نمی‌نگرد
آه از این کبریا و جاه و جلال

معشوق زیباروی ما به سوی کسی نظر نمی‌اندازد. از دست این بزرگ‌منشی و شکوه و ابهت او آه و حسرت می‌کشم.

حافظا عشق و صابری تا چند
ناله عاشقان خوش است بنال‌