غزل شماره ۲۸۷ حافظ: ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش

غزل شماره ۲۸۷ حافظ می‌تواند شاهد مناسبی از تسلط حافظ بر سبک عراقی و به شیوه سهل و ممتنع سعدی باشد که در اوایل سلطنت شاه شجاع سروده شده است. گرچه از بیت آخر معانی عرفانی نیز برداشت می‌شود، بطورکلی مخاطب این شعر محبوب و ممدوح زمینی است؛ چهره یار موافق طبع و زیبا، نازش شیرین، جای‌جای او نیکو و وجودش مانند برگ گل لطیف است.

تعبیر و تفسیر این غزل در فال حافظ شما

محبوبی داری که جمال و کمال او دل از تو ربوده است اما نکته اینجاست که هرکسی نمی‌تواند راه پر از سختی و خطر عشق را طی کند. بایستی بااراده و قوی باشی تا بتوانی از پس مشکلات در این راه بر بیایی. هرگز در این راه مأیوس و ناامید مشو و پرقدرت به تلاشت ادامه بده. تنها نوری که جاده را روشن می‌کند، همانا عشق است و وظیفه تو ثابت قدم بودن در طی مسیر است. به خداوند توکل و به معصومین توسل داشته باش.    

 

غزل شماره ۲۸۷ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

 

متن غزل شماره ۲۸۷ حافظ

ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش
همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش
هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش
در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش
شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری
می‌کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش
در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطریست
می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش

 

غزل شماره ۲۸۷ حافظ
غزل شماره ۲۸۷ حافظ

 

معنی و تفسیر غزل شماره ۲۸۷ حافظ

بیت اول‌

ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش‌

ای آنکه چهره تو دلپذیر و سراپای اندامت خوش‌نما و زیباست، دلم از شیوه ناز و ادای لب‌های شیرین و شکرگفتار تو خوش و خرم است.

 

✦✦✦✦

 

بیت دوم

همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش

اندام تو همچون گلبرگ‌های با طراوت، لطیف بوده و سراپای تو همانند سرو باغ بهشت زیباست.

 

✦✦✦✦

 

بیت سوم

شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش

حرکات و رفتار تو شیرین و خط و خال چهره تو بانمک و چشم و ابروی تو زیبا و قد و بالای تو خوش‌منظره است.

 

✦✦✦✦

 

بیت چهارم

هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش

هم باغ اندیشه‌ام به خاطر تو، پر نقش و نگار است و هم مشام دلم با بوی زلف سمن‌سای تو معطر است.

 

✦✦✦✦

 

بیت پنجم

در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش

در راه عشق که به سبب سیل حوادث راه عبور آن بسته است دل خود را به آرزوی وصال تو خوش کرده‌ام.

 

✦✦✦✦

 

بیت ششم

شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری‌
می‌کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش

چگونه در برابر چشم تو خدا را سپاس گویم که با آنکه خودش بیمار است، درد مرا از زیبایی که به چهره تو بخشیده دوا می‌کند.

 

✦✦✦✦

 

بیت هفتم

در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطریست‌
می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش

هرچند در راه طلب و جستجو از هر سو خطر نابودی وجود دارد، حافظ دل از دست داده به هوای مهر و دوستی تو راه می‌پیماید.

منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.
یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید