غزل شماره ۱۶۳ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی
متن غزل شماره ۱۶۳ حافظ
گل بی رخ یار خوش نباشد
بی باده بهار خوش نباشد
طرف چمن و طواف بستان
بی لاله عذار خوش نباشد
رقصیدن سرو و حالت گل
بی صوت هزار خوش نباشد
با یار شکرلب گل اندام
بی بوس و کنار خوش نباشد
هر نقش که دست عقل بندد
جز نقش نگار خوش نباشد
جان نقد محقر است حافظ
از بهر نثار خوش نباشد
معنی و تفسیر غزل شماره ۱۶۳ حافظ
گل بی رخ یار خوش نباشد
بی باده بهار خوش نباشد
تماشای گل در بوستان اگر چهره محبوب را نبینم، خوشایند و دلپذیر نیست. بدون نوشیدن شراب، بهار نیز دلپذیر نیست. یعنی فقط با یار و شراب می‌توان از زیبایی طبیعت لذت برد.
کتاب دیوان حافظ با مینیاتور
دیوان حافظ بر اساس نسخه محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی
کتاب دیوان حافظ جیبی
دیوان حافظ شیرازی انتشارات دیبایه
طرف چمن و طواف بستان
بی لاله عذار خوش نباشد
بودن در کنار چمن و گردش در باغ و بوستان، بدون یار گل‌چهره خوشایند نیست.
رقصیدن سرو و حالت گل
بی صوت هزار خوش نباشد
رقصیدن سرو و حالات زیبای گل، بدون آواز بلبل هزاردستان دلنشین نیست.
با یار شکرلب گل اندام
بی بوس و کنار خوش نباشد
در خلوت بودن با محبوب شیرین‌لب و گل‌پیکر بدون بوس و آغوش او لطفی ندارد.
هر نقش که دست عقل بندد
جز نقش نگار خوش نباشد
مهر تصویری که دست عقل آن را ترسیم کند هرچیزی بجز نقش محبوب باشد، زیبا نیست.
جان نقد محقر است حافظ
از بهر نثار خوش نباشد
ای حافظ، جان همانند سکه‌ای کوچک و بی‌ارزش است که برای فدا کردن در راه جانان شایسته نیست.
