غزل شماره ۱۳۲ حافظ: به آب روشن می عارفی طهارت کرد

غزل شماره ۱۳۲ حافظ در اوایل حکومت امیر مبارز الدین سروده شده است و به مقابله با ریاکاران و زاهدنماها می‌پردازد. این حاکم جبار خود در مسجد جامع حاضر و نماز ظهر و نماز جمعه را می‌خوانده است. حافظ در ابیات آغازین عارف و خداشناس واقعی را فردی می‌داند که به میکده می‌رود و با شراب که نزد زاهدان نجس است، خود را طهارت می‌کند.

تعبیر و تفسیر این غزل در فال حافظ شما

هر صبح که از خواب برمی‌خیزیم فرصت دیگری است که پروردگار برای کار و تلاش در اختیار ما قرار داده است. از خدای بزرگ دوری نکن و به او رو آور، آنگاه می‌بینی که چطور قلب و روحت آرام می‌گیرند. به زودی خبری خوش دریافت خواهی کرد که یا بیماری در آن شفا پیدا می‌کند و یا گمشده‌ای پیدا و قرضی ادا می‌گردد. صداقت رمز موفقیت توست؛ با دوستان واقعی‌ات صادق و یکرنگ باش.    

 

غزل شماره ۱۳۲ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

 

متن غزل شماره ۱۳۲ حافظ

به آب روشن می عارفی طهارت کرد
علی الصباح که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغر زرین خور نهان گردید
هلال عید به دور قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیاز کسی که از سر درد
به آب دیده و خون جگر طهارت کرد
امام خواجه که بودش سر نماز دراز
به خون دختر رز خرقه را قصارت کرد
دلم ز حلقه زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امام جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد

 

غزل شماره ۱۳۲ حافظ
غزل شماره ۱۳۲ حافظ

 

معنی و تفسیر غزل شماره ۱۳۲ حافظ

بیت اول

به آب روشن می‌ عارفی طهارت کرد
علی الصباح که میخانه را زیارت کرد

صاحبدلی در موقع صبح که به میخانه رفت، با آب پاک شراب وضو گرفت. حافظ واژه «زیارت» را به خاطر نشان دادن مقام والا و جایگاه میکده بکار برده است.

 

✦✦✦✦

 

بیت دوم

همین که ساغر زرین خور نهان گردید
هلال عید به دور قدح اشارت کرد

به محض آنکه پیمانه طلایی و زرین خورشید پنهان شد و آفتاب غروب کرد، هلال ماه عید، به گردش ساغر در مجلس فرمان داد.

 

✦✦✦✦

 

بیت سوم

خوشا نماز و نیاز کسی که از سر درد
به آب دیده و خون جگر طهارت کرد

نماز و دعای آن کسی مقبول و پسندیده است که از روی دردمندی و نیاز، با اشک چشم و خون جگر خویش وضو گرفت.

 

✦✦✦✦

 

بیت چهارم

امام خواجه که بودش سر نماز دراز
به خون دختر رز خرقه را قصارت کرد

پیشوای دینی که تصمیم داشت نماز را طولانی و با تأنی بخواند، با شراب سرخ که خون دختر تاک است، خرقه خود را کوتاه ساخت. بلندی خرقه نماد زهد ریایی است.

 

✦✦✦✦

 

بیت پنجم

دلم ز حلقه زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد

دلم از حلقه گیسوی یار، به بهای جان خود، فتنه را خریداری نمود. نمی‌دانم چه بهره‌ای مشاهده کرد که این معامله را انجام داد.

 

✦✦✦✦

 

بیت ششم

اگر امام جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می‌ طهارت کرد

اگر که پیشنماز مسجد، امروز سراغ مرا گرفت، به او خبر بدهید که حافظ با شراب معرفت وضو گرفته است.

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
مطالب مرتبط

  • تشکر میکنم

  • بدون نام

    کسی که به میکده میرود و با می طهارت میکند منظور کسی است که صداقت و یکرنگی دارد و مثل زاهدان ریاکار نیست. لطفا در مقدمه تصحیح کنید.

    • مدیر سایت

      مخاطب گرامی، از نظر شما سپاسگزاریم. به نظر می‌رسد که مقدمه ایرادی ندارد. به طور کلی هدف حافظ از ابیات ابتدای غزل، حمله به ریاکاران است و اینکه علناً منش خود را از آنان دور سازد. برای رسیدن به این منظور آبی را که نزد آنان نجس است، دارای خاصیت طهارت می‌داند و مکانی که زاهدان ناپاک می‌دانند، زیارتگاه می‌خواند.

نظر خود را بنویسید