غزل شماره ۱۰۷ حافظ: حسن تو همیشه در فزون باد

معنی و تفسیر غزل شماره ۱۰۷ حافظ

حسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله گون باد

برایت آرزومندم که زیبایی تو همواره بیشتر شود و سرخی و طراوت چهره مثل لاله تو همیشگی باشد. یعنی حسن روزافزون تو در طول سال دستخوش تغییر نشود.

اندر سر ما خیال عشقت
هر روز که باد در فزون باد

الهی اندیشه و هوای عشق تو در ذهن و قلب ما، هر روز که می‌آید، بیشتر از روز قبل شود.

هر سرو که در چمن درآید
در خدمت قامتت نگون باد

هر سرو بلند قامتی که به چمن می‌آید، در پیشکاری و خدمت به بالای بلند تو سرنگون باد. سرو کنایه از قامت بلند معشوق است و حافظ همه معشوقان سهی‌قد را فدای محبوب می‌کند.

چشمی که نه فتنه تو باشد
چون گوهر اشک غرق خون باد

چشمی که در مشاهده زیبایی تو و فریفته جمال تو نباشد، امیدوارم که همچون قطره‌های اشک آغشته به خون دل بشود. یعنی آن چشم به جای اشک، خون گریه کند.

چشم تو ز بهر دلربایی
در کردن سحر ذوفنون باد

آرزو دارم که چشم تو برای ربودن دل از عاشقان، جادوگری کند و در جادو، صاحب فریب‌ها و افسون‌ها باشد. یعنی در جادویی فن و ترفندی نباشد که چشمت آن را نداند.

هر جا که دلیست در غم تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد

هرکجا که دلی وجود دارد، امیدوارم که در غم عشق تو فرو برود و پیوسته بی‌صبر و آرامش، بی‌قرار و بی‌سکینه باشد.

قد همه دلبران عالم
پیش الف قدت چو نون باد

قد و قامت همه دلربایان دنیا در پیش قامت چون «الف» کشیده تو، خمیده همچون حرف «نون» باد. شاعر به زیبایی از خصوصیت نوشتاری حروف الفبا استفاده کرده است؛ الف حرفی کشیده و بلند و ن حرفی خمیده و کوتاه است.

هر دل که ز عشق توست خالی
از حلقه وصل تو برون باد

آن دلی که عشق تو در آن جایی ندارد، کاش که از گروه مشتاقان وصل تو دور باشد.

لعل تو که هست جان حافظ
دور از لب مردمان دون باد

لب قرمز همچون لعل تو که عین جان و عمر و زندگانی حافظ است، دور از لب نامردمان فرومایه پست بادا. یعنی هیچ‌کس بجز حافظ تو را نبوسد