آشنایی با جاذبه های گردشگری نوشهر

باغ اكولوژي نوشهر كه از قديمي ترين باغ هاي گياه شناسي كشور محسوب مي­شود به عنوان باغ گياه شناسي براي ناحيه رويشي هيركاني انتخاب شده است. اين باغ در راستاي دو هدف اصلي باغهاي گياه شناسي در سراسر دنيا يعني آموزش به تمامي اقشار مردم و نگهداري از گونه هاي نادر و در حال انقراض، فعاليت مي كند. در سال ۱۳۸۶ به دليل اهميت بالاي مجموعه حاضر، به عنوان يك اثر طبيعي در سازمان ميراث فرهنگي به شماره ۱۷۷۹۵ به ثبت رسيد.   

در اين باغ ۳۵ هکتاري حدود ۶۵۰ گونه متنوع شامل ۴۵۰ گونه درخت و درختچه (۲۶۰ گونه درختي، ۱۷۰ گونه درختچه،۲۰  گونه بوته)، حدود ۹۰ گونه پيازي و ۱۰۰ گونه علفي، کاکتوس و گوشتي و چند ساله کاشته شده است، تنها پايه بلوط چوب پنبه در ايران، قديمي ترين پايه هاي دارتالاب و ژينكو دركشور، ۲۵ گونه كاج، حدود ۳۰ گونه اكاليپتوس و ده ها گونه صنعتي و مهم از سراسر جهان در کنار گونه هاي بومي کشور اين باغ را به يکي از زيبا ترين باغ هاي گياه شناسي تبديل کرده است. مهمترين کلکسيون اين مجموعه که آربراتوم نام دارد با قدمت بالاي ۵۸ سال به مجموعه بي نظيري تبديل شده است که سالانه مورد بازديد کارشناسان، دانشجويان و دانش آموزان از سراسر ايران قرار مي گيرد.

تالاب ارواح

امامزاده سید علی کیا سلطان

امامزاده سید علی کیا سلطان از نواده‌های امام موسی کاظم(ع) است که در روستایی به همین نام (خیرود) در فاصله ۸ کیلومتری نوشهر واقع شده که دارای ۷۰۰ سال قدمت است. بنای فعلی در زمان سلطان محمد خدابنده احداث شده است. بقعه دارای آب، برق، مسجد و امکانات رفاهی است.

حرم مطهر امامزاده سید علی کیا سلطان(ع) در روستایی سرسبز که متبرک به نام همین بزرگوار است، قرار گرفته است. معماری خاص حرم مطهر که شباهت بسیاری به بقعه “سید جمشید کیاسلطان” شهر رویان دارد حکایت از یک دوره زمانی مشترک دارد و گویای این است که این بزرگوار نیز از حاکمان و سلاطین دوره کیایی در شمال ایران بوده است. سادات اثنی عشری ملقب به کیایی حدود ۶۰۰ سال بر مناطق شمالی ایران حکومت کردند و به‌دلیل عدالت و تقوایشان مورد احترام مردمان عصر خود بودند که با ساختن بناهای عالی بر مزار ایشان مقام آن‌ها را گرامی می‌داشتند.

حمام کندلوس

امامزاده نوح نوشهر

این مکان مذهبی در ۱۸ کیلومتری جاده نوشهر به نور، بخش بلده کجور، در روستای چلندر واقع شده است که در سال ۱۳۸۲ شمسی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس یک افسانه رایج در میان مردم استان مازندران ، نسب و اصالت امامزاده را از خانواده پیامبر نوح می دانند و مردم بومی اعتقاد دارند کشتی حضرت نوح در البرز آرمیده است. بنای امامزاده نوح به احتمال قریب به یقیین در اواخر دوران قاجار ساخته شده ولیکن بانی آن مشخص نیست.

ساختمان اصلی بنای امامزاده بصورت هشت ضلعی و با سقف شیروانی است که قدمت آن به دوره قاجار می رسد. تمامی بار سقف بر روی ستون چوبی مرکزی می باشد. پیش ورودی (ایوان) امامزاده نوح به مساحت حدود ۲ با ۸ پایه چوبی در ابتدای ورودی امامزاده وجود دارد. در داخل بنای امامزاده نوح ۶ طاقچه در اطراف دیده می شود که هر کدامشان یک سری از وسایل بر روی آنها قرار گرفته است و سه نور گیر مشبک چوبی در غرب ، شرق و جنوب آن دیده می شود. مشبک نور گیرها از تکرار زنجیر وار یک طرح چند ضلعی در ردیفهای عمودی و افقی پدید آمده است. اهالی می گفتند قبلا دو ضریح چوبی در داخل امامزاده بوده که یکی از آنها به سرقت رفته است.

موزه کندلوس

موزه کندلوس رویای کودکی روستایی است که یکباره دست از بازیهای کودکانه بر می دارد و آواره دشت و کوه و صحرا میشود تا در روستاهای کجور مازندران خانه به خانه به دنبال اشیاء فرهنگی و تاریخی آن دیار باشد. او با معاوضه قند وچای و سیگار،قباله ها،اسناد،سکه،سفال جمع اوری کرده و آنها را از دید خانواده پنهان میداشت.

او که امروز دکتر علی اصغر جهانگیری استاد دانشگاه و بنیانگذار مجموعه های گوناگون نظیر شرکت هگزان ،کندلوس ،موسسه فرهنگی جهانگیری و تعداد دیگری از مجموعه ها میباشد در رشته حفاری چاه نفت از امریکا دارای درجه مهندسی و از دانشگاه وین (اطریش) دارای درجه فوق لیسانس پلیمر از پلی تکنیک تهران فوق لیسانس نساجی و از دانشگاه لندن دارای درجه دکترای جامعه شناسی است. این موزه در سال ۱۳۹۰ بالغ بر ۶۰ هزار گردشگر ایرانی و خارجی را میزبانی کرده است و همچنین موجب شهرت و معروف شدن کندلوس در سطح کشور و در سطح بین المللی گردیده است.

دریاچه خضر نبی

دریاچه خضر نبی در شمال شهرستان نوشهر و در میان جنگل قرار گرفته و بنا به اعتقاد بومیان دارای تقدس مذهبی است. در ارتفاعات کوهستانی و جنگلی کجور نوشهر و در ارتفاع حدود دو هزار متری از سطح دریای خزر دریاچه‌ای به نام “خضر نبی” واقع شده است، وسعت این دریاچه کمتر از نیم هکتار، عمق آن حدود ۵ متر و آب آن شیرین است. این دریاچه از عوامل تخریب انسانی دور مانده و در محدوده حفاظت شده البرز مرکزی قرار گرفته است.