قرص ایمی پرامین و درمان افسردگی و عوارض آن

ستاره | سرویس سلامت – افسردگی از مشکلات شایعی است که ممکن است در هر سنی و با هر شرایطی افراد را درگیر کند. معمولا استفاده از داروهای ضد افسردگی می‌تواند تا حد زیادی افسردگی را کنترل و درمان کند. یکی از داروهای مطرح در این زمینه قرص ایمی پرامین می‌باشد. در ادامه این مقاله با موارد مصرف و همچنین عوارض احتمالی این دارو آشنا می‌شوید.

 

 

قرص ایمی پرامین چیست؟

قرص ایمی پرامین (Imipramine) دارویی است که در درمان مشکلاتی از قبیل افسردگی، اضطراب، وسواس و مشکلات شب‌ادراری به خصوص در کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حقیقت قرص ایمی پرامین به گروهی از داروها به نام TCAs (داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای) تعلق دارد. این گروه دارویی موجب افزایش سطح ماده‌ای شیمیایی به نام سروتونین در مغز می‌گردد. این قرص علاوه بر درمان افسردگی در دسته قرص‌های ضد تکرر ادرار نیز قرار می‌گیرد.

این دارو در دو شکل قرص و آمپول موجود است. اما تزریق عضلانی دارو به ندرت مورد استفاده‌ است. ایمی پرامین پس از تجویز خوراكی به سرعت و بطور كامل جذب شده و زمان لازم برای شروع اثر ضدافسردگی دارو ۳-۲ هفته می‌باشد.

چنانچه دچار افسردگی هستید بهتر است روش های گیاهی را هم برای کنترل و درمان آن تجربه کنید. لینک درمان گیاهی افسردگی های خفیف تا متوسط در این مورد به شما کمک خواهد کرد.

 

موارد مصرف، عوارض و تداخلا دارویی

موارد مصرف	افسردگی  اختلالات اضطرابی  اختلال جبری،وسواسی  حملات پانیک  سندرم پیش از قاعدگی  انزال زودرس یا زودانزالی  شب ادراری
عوارض	خشکی دهان، تاری دید، کاهش ضربان قلب، یبوست، تأخیر در دفع ادرار، خواب آلودگی و گیجی
تداخل دارویی	مهارکننده‌های مونو آمین اکسیداز، داروهای ضد هیپرتانسیون، سایمتیدین، متیل فنیدات، داروهای پارکینسون، داروهای آنتی‌هیستامین (نظیر ستریزین، دیفن هیدرامین)، خواب‌آور (نظیر زولپیدم، آلپرازولام و دیازپام)، شل‌کننده عضلانی، مخدرها (نظیر کدئین) و الکل

تداخلات دارویی از آن جهت حائز اهمیت است که می‌تواند اثربخشی قرص ایمی پرامین را افزایش یا کاهش دهد. تصور کنید که شما دارویی مصرف می‌کنید که عملکرد این دارو را کاهش می‌دهد. بنابراین این موضوع می‌تواند موجب کاهش اثر آن و همچنین طولانی‌شدن درمان و یا غیر مؤثر گردیدن آن شود. عکس این موضوع نیز صادق است. بدین صورت که اگر داروی دیگری میزان تأثیر قرص ایمی پرامین را افزایش دهد می‌تواند شما را مستعد عوارض آن نماید. بنابراین پزشک شما بایستی دوز این دارو را کاهش دهد تا احتمال عوارض آن را بکاهد.

توجه: در صورتی که شما علایمی نظیر تشنج، کاهش شدید میل جنسی، تغییرات خلقی شدید، افسردگی غیر معقول، تغییر در بینایی و یا تغییر در ضربان قلب خود شدید بی‌درنگ به یک مرکز درمانی مجهز و یا پزشک خود مراجعه نمایید و از راهنمایی وی بهره‌مند گردید.

اگر درباره داروهای ضد افسردگی اطلاعات کمی دارید بهتر است برای آشنایی بیشتر با با این داروها و اسامی مختلف آن‌ها به لینک داروی ضد افسردگی جدید کدام است و چگونه عمل می‌کند؟ بروید.

 

 

نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید

1. در هفته‌های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودكشی باید بیمار را تحت نظر قرارداد.
2. کودکان و سالمندان بیش از سایر گروه‌های سنی به این دارو حساس می‌باشند. بنابراین توصیه می‌گردد این افراد با نظارت خاصی از داروی خود استفاده نمایند.
3. ايمی پرامين به مقدار كم در شير ترشح می‌شود. منافع دارو برای مادر در برابر مضرات آن برای شيرخوار بايد سنجيده شود.
4. ايمی پرامين با ميزان بروز بالای كمی فشار خون وضعيتی همراه است. بعد از اولين مقدار مصرف، بايد فشار خون بيمار در حالت ايستاده و نشسته اندازه‌گيری شود.
5. قطع مصرف دارو نبايد به‌ طور ناگهانی صورت گيرد، بلكه باید تدريجی و در طول زمان انجام شود.
6. مصرف اين دارو حداقل ۴۸ ساعت قبل از اعمال جراحی باید قطع شود.
7. این دارو با ایجاد خواب‌آلودگی، ممكن است بر اعمالی كه نیاز به مهارت و هوشیاری دارند (مانند رانندگی) تاثیر بگذارد.
8. دوره درمان با این دارو باید كامل شود.
9. مصرف دارو برای افسردگی در کودکان کوچکتر از ۲۱ سال توصیه نمی‌شود.

 

 

توصیه‌ها ومراقبت‌های پرستاری

• طی دوره درمان درازمدت، بررسی دوره‌ای وضعیت کبدی، کلیوی، قلبی و هماتولوژیک باید انجام شود.

• احتمال بروز حساسیت به دوز و عوارض جانبی در جوانان و سالمندان بیشتر است، دوز دارویی کمتری باید در این بیماران استفاده شود.

• سالمندان دریافت‌کننده ضد افسردگی ۳حلقه‌ای ممکن است افزایش وزن یابند ، بنابراین اقدامات کنترل وزن الزامی است.

• هیپرگلیسمی یا هیپوگلیسمی ممکن است در بعضی از بیماران ایجاد شود. بیماران دیابتی به ویژه در خلال درمان اولیه باید کنترل شوند.
• هنگامی که بیمار از بیمارستان مرخص می‌شود، به بیمار و اعضای مسئول خانواده بیاموزید تا دوز دارو را دو برابر یا حذف نکنند یا فواصل بین دوزها را تغییر ندهند.