نویسنده: مجله ستاره
بروزرسانی: 19 دی 1400
ستاره | سرویس مادر و کودک – گاهى اوقات ما والدين تصور مى‌كنيم كه استرس‌هاى درونى ما را كودكان‌مان به هيچ وجه ندارند. اما واقعيت اين است كه كودكان نيز احساسات مربوط به خود را دارند و به عبارتى مطابق با شرايط سنى‌شان از احساسات زيادى برخوردارند. آنها هم همانند بزرگسالان استرس را احساس مى‌كنند و چنانچه از نحوه برخورد با آن آگاهى كامل نداشته باشند، بدون شك دچار آسيب خواهند شد.
کاهش استرس کودکان
- بازى كردن و انجام كارهاى فعال: ۵۲ درصد
- گوش كردن به موسيقى: ۴۴ درصد
- تماشاى تلويزيون يا پرداختن به بازي‌هاى كامپيوترى: ۴۲ درصد
- صحبت كردن با دوستان:۳۰ درصد
- عده‌اى از كودكان سعى مى‌كنند تا راجع به اين موضوع اصلاً فكر نكنند: ۲۹ درصد
- با خوردن غذا: ۲۶ درصد
- خلق و خوى خود را از دست مى دهند: ۲۳ درصد
- با والدين خود صحبت مى‌كنند:۲۲ درصد
- گريه مى‌كنند: ۱۱ درصد
تقریبا نیمی از کودکان به هنگام استرس تمایل به شنیدن موسیقی دارند!
بيش از ۲۵ درصد كودكان مورد بررسى وقتى دچار استرس مى شوند، براى رهايى از اين حالت سر خود را با دستمالى بسته و راه مى روند، يا سر خود را به در و ديوار مى كوبند. اين قبيل از كودكان از روش‌هاى ناسالمى مثل غذا خوردن زياد و يا مخفى كردن مشكلات نيز استفاده مى‌كنند. گاهى بروز برخى رفتارهاى ناشايست باعث آشگفتى والدين مى شود. بعضى وقت‌ها ممكن است فرزند شما دچار خشم، استرس، ناراحتى و عصبانيت شود اما نمى‌تواند اين احساس را براى شما بازگو كند و در نتيجه به يك كوه آتشفشان تبديل مى‌شود. در اين شرايط ديگر نمى تواند آرام بنشيند و با بروز برخى رفتارهاى ناراحت كننده شما را شوكه خواهد كرد.
برخى از كودكان وقتى كار نادرستى انجام مى‌دهند، از خود شكايت مى‌كنند و احساس شرمندگى و خجالت دارند و در نتيجه با آسيب رساندن به خود، ناراحتى خود را نشان مى‌دهند. همه كودكان در مصاحبه با كارشناسان گفتند كه در هنگام چنين احساس هايى نياز به همراهى و مشورت والدين خود دارند و تنها با كمك آنها مى‌توانند از مشكلات رهايى پيدا كنند. بنابراين ما به والدين توصيه مى كنيم كه با فرزندان خود صميمى باشند و سعى كنند حتى الامكان زمانى را هم براى بودن در كنار فرزندان خود اختصاص دهند.
والدین چه کمکی می‌توانند برای استرس کودکان بکنند؟
والدين ممكن است نتوانند از بروز احساساتى مثل خشم، عصبانيت، ناراحتى در فرزندان خود جلوگيرى كنند اما مى‌توانند ابزار و راه كارهايى را كه براى غلبه بر اين احساسات وجود دارد، به فرزندان خود معرفى و يا در اختيار آنان قرار دهند.
صداى خود را بالا نبريد
وقتى متوجه عصبانيت و ناراحتى فرزندتان شديد، سعى نكنيد با صداى بلند از او سؤالى كنيد يا با گفتن كلماتى مثل: خوب، حالا مگه چى شده؟ دنيا كه به آخر نرسيده آن را متهم جلوه دهيد.
به حرف های فرزند خود خوب گوش دهید
به آرامى از فرزند خود سؤال كنيد چه موضوعى باعث ناراحتى‌اش شده است و سعى كنيد فقط شنونده باشيد. با علاقه و صبر و حوصله به سخنان او گوش دهيد و از هرگونه پيشنهاد، داورى، نصيحت و امر و نهى پرهيز كنيد. با اداى كلمات و جملاتى سعى كنيد به فرزندتان القا كنيد كه متوجه احساس‌اش شده ايد و با او كاملاً هم عقيده هستيد.
به طور مثال وقتى كودكتان موضوعى را براى شما تعريف كرد با اداى جملاتى مثل: «من هم اگر جاى تو بودم، ناراحت مى‌شدم»، «تعجبى نداره عصبانى شدى چون كار آنها زشت بوده است» و ارائه جملاتى مشابه به فرزند خود بفهمانيد كه او را درك مى كنيد و احساسش را متوجه مى شويد. اين رفتار باعث مى‌شود تا كودكتان با شما رابطه خوبى برقرار كند و به شما نزديكتر شود. اين احساس براى زمان‌هاى ناراحتى، استرس و خشم براى او كاملاً خوب است. فرزند شما بايد بداند والدينى دارد كه حامى او هستند و او را درك مى كنند.
احساس کودکانتان را نام گذاری کنید
اكثر كودكان هنوز نامى براى احساسات خود ندارند. اگر فرزند شما احساس خشم و ناراحتى كرد با استفاده از كلمات به تشخيص احساس او كمك و او را در نامگذارى احساسش يارى كنيد. چنانچه آنها به احساس خود و نام آن آگاه باشند، نحوه بيان بهترى خواهند داشت و بهتر مى توانند با شما رابطه برقرار كنند.
کاربران گرامی؛ شما می‌توانید مقاله استرس در نوزادان و کودکان و راه های مقابله با آن را نیز در ستاره بخوانید.
منبع: روزنامه ایران
