مراحل ایمپلنت دندان (کاشت دندان) چگونه است؟!

ایمپلنت چیست؟

ایمپلنت دندان پست‌های فلزی یا فرم‌هایی است که با استفاده از عمل جراحی در استخوان فک و در زیر لثه قرار می‌گیرد. هنگام کاشت دندان ایمپلنت، از آن‌ها می‌توان برای جایگذاری دندان‌ها در دهان استفاده کرد. ایمپلنت معمولا از فلز تیتانیوم ساخته می‌شود. برای کاشت دندان، لازم است که شما لثه‌های سالمی داشته باشید و استخوان کافی برای کاشت دندان ایمپلنت در دهان وجود داشته باشد. علاوه بر این لازم است که شما این ساختار را سالم نگه دارید. به همین خاطر رعایت مناسب بهداشت دهان و ملاقات منظم با دندانپزشک از عوامل حیاتی در نگهداری و موفقیت بلند مدت این روش می‌باشد. در صورت صلاح‌دید دندانپزشک ایمپلنت می‌تواند همزمان با کشیدن دندان جایگزین شود.

ایمپلنت در واقع جایگزین ریشه دندان از دست رفته است و می‌تواند پایه محکمی برای جایگزین متحرک یا دائمی دندان باشد که عملکرد و زیبایی دندان طبیعی را تقلید می‌کند. ایمپلنت با استخوان فک کاملا جوش می‌خورد و به عنوان ریشه‌ای برای تاج مصنوعی دندان عمل می‌کند.

مراحل ایمپلنت دندان به چه صورت است؟

اگر بخواهیم به ذکر مراحل ایمپلنت دندان بپردازیم می‌توان گفت در مرحله اول پایه ایمپلنت که فیکسچر نام دارد قرار داده می‌شود. این پایه در داخل استخوان فک کاشته می‌شود. این پایه بر اساس فک بیمار و عرض استخوان فک او ساخته می‌شود. جوش خوردن و پیوند پایه ایمپلنت دندان به فک حدود چند ماه طول می‌کشد. بعد از ۳ الی ۶ ماه مرحله دوم از مراحل ایمپلنت دندان آغاز می‌شود که همان مرحله پروتز است. پروتز می‌تواند به صورت ثابت یا متحرک باشد. پروتز ثابت یا همان روکش روی فیکسچر طی حدود چهار جلسه قالب‌گیری از ایمپلنت و امتحان، به بیمار تحویل داده می‌شود. ایمپلنت‌ها می‌توانند به صورت پایه‌هایی برای پروتز متحرک نیز به کار روند، که پروتز متحرک به صورت دگمه فشاری روی آنها قرار می‌گیرد و محکم‌تر از حالت عادی در داخل دهان قرار می‌گیرد.

جراحی‌های مورد نیاز برای ایمپلنت دندان

جراحی مورد نیاز در مراحل ایمپلنت دندان می‌تواند یک مرحله‌ای، دو مرحله‌ای و یا سه مرحله‌ای باشد:

جراحی یک مرحله‌ای:
در این نوع جراحی روی ایمپلنت با لثه پوشانده نمی‌شود و حلقه فلزی که در اطراف ایمپلنت دندانی وجود دارد بعد از جوش خوردن به استخوان از لثه بیرون می‌ماند. پس از این مرحله یک میله به ایمپلنت وصل می‌شود تا بتوان تاج ایمپلنت را روی آن سوار کرد.

جراحی دو مرحله‌ای:
در این روش پایه ایمپلنت دندانی در استخوان فک قرار می‌گیرد و به وسیله لثه روی آن پوشانده می‌شود. به این ترتیب ایمپلنت دندانی دیگر قابل مشاده نیست و همچنین هیچگونه فشاری به ایمپلنت وارد نمی‌شود. مدت زمان التیام ایمپلنت در فک پایین دو ماه و در فک بالا سه ماه است. بعد از این مدت لثه کنار زده می‌شود و سر ایمپلنت کنار زده می‌شود تا بتوان آن را دید و قطعه‌ای شبیه یک پیچ به صورت موقتی روی آن نصب می‌گردد. بعد از مدت حدودا دو هفته قالب‌گیری از ایمپلنت برای ساخت تاج دندان انجام می‌شود. در این مدت می‌توان از پروتز موقت استفاده نمود. البته باید توجه داشت که این پروتز شب‌ها هنگام خواب باید از دهان خارج شود. یکی از مزایای این نوع جراحی این است که ایمپلنت دندان در زیر لثه قرار دارد و دیده نمی‌شود.

جراحی سه مرحله‌ای:
در این نمونه جراحی که یکی از معروف‌ترین و رایج‌ترین جراحی‌ها برای کاشت دندان و مراحل ایمپلنت دندان است پایه ایمپلنت در لثه قرار داده می‌شود و یک زمان دو تا سه ماهه سپری می‌شود تا ایمپلنت به استخوان فک جوش بخورد. بعد از این زمان قسمتی از لثه برداشته می‌شود و تاج ایمپلنت روی آن کار گذاشته می‌شود. در مرحله بعدی میله‌ای که اباتمنت نامیده می‌شود به ایمپلنت وصل می‌شود که از لثه بیرون است. این اباتمنت‌ها یا به صورت پیش ساخته هستند و یا در لابراتوار دندانپزشکی تهیه می‌شود. مدتی بعد وقتی که لثه التیام پیدا کرد و دندانپزشک تشخیص داد که ایمپلنت و استخوان فک یکپارچه شده است زمان کار گذاشتن دندان‌های مصنوعی است. در این مدت باید از ایمپلنت در برابر فشار محافظت کرد و از خوردن غذاهای سفت پرهیز نمود.

• افراد سیگاری

• افرادی که به بیماری‌های خود ایمنی مبتلا هستند یا از داروهایی استفاده می‌کنند که این شرایط را به همراه دارند.

• افرادی که از پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن استفاده کرده‌اند.
• کسانی که دیابت کنترل نشده دارند.

اگرچه ایمپلنت دندان از بسیاری جهات دارای مزیت است و می‌تواند یک جایگزین مناسب برای دندان‌های از دست رفته باشد اما احتمال بروز عوارض هم در آن وجود دارد. از جمله عوارض موقتی ایمپلنت لقی دندان و یا تورم و درد است که به احتمال زیاد پس از چند روز بهبود می‌یابد. اما عوارض دایمی که برای این جراحی وجود دارد این است که پس از ۱۵ سال نوک دندان‌های طبیعی فک بالا یک تا دو میلیمتر پایینتر می‌آیند ولی نوک روکش‌های ایمپلنت سر جایشان می‌مانند بنابراین نیاز به ترمیم مجدد دارند.